رو به گارسن می‌‌کنید و غذای مورد نظرتان را سفارش می‌‌دهید. می‌‌توانید امیدوار باشید غذای خوشمزه‌ای در راه باشد اما درخیلی از موارد برعکس است! و غذایی که سفارش داده‌اید نظر شما را جلب نمی‌کند آن وقت چه کار خواهید کرد.

یکی از کاربران توئیتر (سهیلا) از تجربه خود پس از مراجعه به یکی از رستوران‌های تهران گفته و همین توئیت هم سرآغاز بحث‌های زیادی در توئیتر شده است، در ابتدا این توئیت را بخوانید: 

«اگه برید یه رستوران غذاش واقعا بد ‌‌و بی کیفیت باشه، مثل این کبابی که به من دادن و بیشتر شبیه لنگه دمپایی بود. اعتراض می‌کنید؟ یا حساب می‌کنید ولی دیگه برنمی‌گردید اونجا؟! من خودم عمدتا گزینه ۲ هستم.»
 

واکنش‌ها به توئیت سهیلا، وجوه متفاوتی از ماجرا را آشکار می‌کند:

مانی در پاسخ به توئیت این کاربر نوشت: خیلی بستگی داره به میزان بد بودن غذا، قیمت غذا، حوصله من در اون لحظه و افراد همراهم. معمولاً ولی اعتراض می‌کنم.

فرزانه هم در اظهارنظری در این خصوص می‌گوید: چند سال پیش به پیشنهاد و تعریف دوست عزیزی رفتم یه رستورانی و ماهی سفارش دادم. گرسنه منتظر غذا نشستم. اول یه قاشق سبزی پلو خوردم و بعد چنگال رو در کالبد بی‌جان ماهی فرو کردم ولی تو نرفت! دیدم روی ماهی سرخ شده ولی بدنش هنوز یخ‌زده است، بدون اینکه حفی بزنم حساب کردم  و دیگه پا تو اون رستوران نذاشتم.

طاها هم تویئت زده است: متاسفم واقعا و خودم هم تجربه‌ش رو دارم. برای اینکه پول فیله گوساله ندن، ران گوساله رو با موادی نرم می‌کنند و با تخته کاری شبیه کباب برگش می‌کنند. از همه اینا که بگذریم، این کباب در ادبیات آشپزی، سوخته حساب میشه و باید مستقیم بره سطل آشغال.

حمید هم نوشته است: یه بار یه کباب خوردیم (خدا نصیب گرگ بیابون نکنه) اینقدر بد بود که هر چی بگم کم گفتم. اخرش که رفتم حساب کنم واقعا گفتم حرفمو. نمیشه که هی غذای اشغال بدی مردم هی هیچ کس چیزی نگه. ولی پولش هم دادیم قاعدتا. و بعد اون اگر چیزی بد باشه میگم بهشون، همون اولش هم میگم.

لاله اینگونه نظر داد: اگه بنظر من بد باشه بهشون میگم توضیحم میدم چرا حساب می‌کنم دیگه‌ام نمیرم. ولی اگه بد باشه( فاسد یا بی‌کیفیت تابلو...) میگم نمیخورم پولم نمیدم.

اکانت توئیتری «بچه درخونگاه» هم در پاسخ به توئیت «من سر آپشز هستم» نوشت که البته حساب میکنم. ابتدا با صدای آروم جوری که بقیه نشنوند بهش تذکر میدم اگر عکس العملش این حس رو داد که متوجه شده که ادامه نمیدم منتها اگر پررو بازی درآورد جلوی مشتریا با صدای بلند از خجالتش درمیام.

ویدا هم در همراهی با بیشتر کاربران می‌نویسد: من قطعا حساب میکنم میام بیرون. مودبانه کامنت منفی مینویسم و دیگه نمیرم و با بقیه هم در میون میذارم. به نظرم اینکه قبل رفتن به محلی در مورد کیفیتش پرس و جو کنیم به عهده ی خودمونه، و اگر در عین مرور کامنت ها بازم رفتیم و از کیفیت یا هر چی ناراضی بودیم رو باید بذاریم پای تجربه‌شدن.

پیام اما نظر متفاوتی دارد: از هر جا باید اندازه خودش انتظار داشت. بستگی به رستورانی داره که رفتم و سطح قیمت هاش. برم  فلان رستوران ن و این اتفاق بیفته قطعا رفتارم با وقتی که رفتم یه رستوران توراهی فرق داره..

میلاد هم از تجربه خود گفت: من چند وقت پیش باتفاق پسرم و همسرم رفتیم رستورانی که هم دوستش داریم و هم خیلی معروفه و دیدم پسرم جوجه با استخوانی که سفارش داده رو داره باهاش بازی میکنه خوردم دیدم چقدر بد مزه و بد بو ست بهشون اعتراض کردم در آخر موقع حساب کردن هزینه رو خودشون از فاکتورکسر کرده بودند.

حساب کاربری «خانمی»  هم گفته است: هزینه رو پرداخت میکنم. کلی نق میزنم .دیگه نمیرم. به بقیه هم میگم نرن.

ضربه گرانی‌ها برای رستوران‌داران

رستوران‌داران اما خب افزایش قیمت‌ها(اقلام خوراکی) را دلیل اصلی پایین بودن کیفیت غذا و همچنین کاهش مشتریان می‌دانند.

برخی شهروندان هم با اشاره به کف قیمتی منوها می‌گویند با وجود انواع رستوران‌ها، در کلان‌شهری مثل تهران اگر کیفیت غذا پایین باشد همان چند نفر مشتری هم از دست می‌رود و درنهایت متضرر واقعی رستوران‌داران خواهند بود.

زمانی که رستوران‌دار، غذای باکیفیت عرضه می‌کند مواد غذایی گران‌قیمتی هم لازم است که این موضوع بر نرخ‌ها تأثیرگذار است حال‌آنکه یکسری از واحدها هم‌غذای ارزان‌تر اما باکیفیت کمتر عرضه می‌کنند که مشتری را جذب کنند اما این اقدام هم خود با گذشت زمان، موجب ریزش مشتریان می‌شود.

موضوع دیگری هم که مزید بر علت نارضایتی رستوران‌داران شده است تعیین قیمت ثابت برای غذاها است درصورتی‌که نرخ مواد غذایی در حال نوسان است و اجرای این تصمیم موجب کاهش کیفیت غذا می‌شود.

موضوعی که این روزها گلایه و اعتراض شهروندان بسیاری را از جمله همان اندک مشتریان ثابت که توان رفتن به رستوران را دارند را هم درآورده است.

ترفند انتخاب فونت برای سفارش غذای بی‌کیفیت!

یکی دیگر از اقدامات رستوران ها برای جذب مشتری که چند وقتی است مُد شده، استفاده از ترفند انتخاب فونت خاص برای اسم غذاهای موجود در منو است!

برای مثال، خط مورب، مفهومی‌ از کیفیت را منتقل می‌‌کند. اما فونت‌های پیچیده که خواندن آنها مشکل است می‌‌توانند علاوه بر این، به غذاها طعم هم بدهند! رستوران‌ها با به‌کارگیری این ترفندها می‌‌توانند افراد را به انتخاب غذاهای گران‌تر اما بی‌کیفیت ترغیب کنند. مثلا عبارت «فیله گوساله نژاد ابردین انگوس و سیب‌زمینی سرخ کرده با رزماری» از عبارت ساده «استیک با چیپس» اشتها برانگیزتر است!