البته خود گوردون تحت فشار نهادهای غربی و لابی صهیونیستی این مصاحبه را تکذیب کرده اما همچنان دلش گیر آرمان‌های اعضای تحریریه نشریه پنجره است به‌طوری که دیروز به مدت 30 دقیقه Political view خود را به  jebheye paydari تغییر داده بود که باز هم تحت فشار محافل غربی مجبور به تکذیب آن شد. هفته نامه پنجره اما چند مصاحبه دیگر هم با هنرمندان آلت دست آمریکا انجام داده که خلاصه آنها در ادامه می‌آید:

 وینس گیلیگان (سازنده سریال بریکینگ بد): من از آقای حداد عادل خواستم با توجه به تجربیات گرانبهایی که دارند با سریال ما همکاری داشته باشند. یک روز به او گفتم غلامعلی! می‌دانی؟ عبارت بریکینگ بد خیلی نامأنوس است. یک واژه جایگزین برایش پیدا کن. ایشان همان‌جا با شجاعت توی دهان من زد و گفت فکر کردی من چی‌کاره‌ام؟ من فقط از تولیدات داخلی حمایت می‌کنم. این را گفت و راهش را از ما جدا کرد. (وینس چند بار با سرعت پلک می‌زند و به آسمان نگاه می‌کند)

 جی جی آبرامز (تهیه کننده): من تا الان یازده سریال ساخته ام از جمله لاست، فرینج و person of interest ولی الان از کرده خود پشیمانم. قرار بود توبه کنم و به عنوان منشی صحنه در پروژه عظیم معراجی‌ها در محضر استاد ده‌نمکی تلمذ کنم که متاسفانه توفیق حادثه نصیبم نشد.

 استیون اسپیلبرگ: مدیرمسئول کیهان همیشه برای من یک الگوی مناسب برای ساخت آثار علمی ‌و تخیلی بود. استاد جرج سوروس هم همیشه در کلاس‌های خود به ما می‌گوید از حسین آقا یاد بگیرید. او ثابت کرده که کار نشد ندارد. او اگر همینطور ادامه دهد تا چند سال آینده ثابت می‌کند کوروش کبیر هم از من پول می‌گرفته.

 جرج کلونی: سالهاست پوستر جواد هاشمی‌را به دیوار اتاقم زده‌ام.

 وودی آلن: تا وقتی خنده بازار در شبکه سه تلویزیون ایران تولید می‌شد من جرات ساختن کمدی را نداشتم. چیزی که حقیقت داشت این بود که... این بود که... (مکث) خنده بازار ما را نابود کرد... (آلن اشک می‌ریزد و فحش می‌دهد)

 فرانک دارابونت (کارگردان مردگان متحرک): یک بار که برای عرض ارادت با آقای کوچک زاده تماس گرفته بودم ایشان ضمن احوالپرسی طبق عادت گفتند: مرده شور خودتون و سینماتون و خالی بندیاتون رو ببره! همین جمله کوتاه منشا الهام من برای ساخت the walking dead شد. بعد از این پروژه قصد دارم سریال «مرده‌شوران متحرک» را هم بسازم و از آقای کوچک‌زاده به عنوان مشاور استفاده کنم.

 کیم کارداشیان: من دوشنبه سیاه را هیچ‌وقت از خاطر نمی‌برم. توافقنامه ژنو یک لکه ننگ بر دامن جامعه بین‌الملل بود. (اینجا کیم کارداشیان وب می‌دهد) شما می‌توانید این لکه ننگ را دقیقا در دامن استکباری من هم ببینید... مثلا اینجا... بیا جلو نگاه کن... دیدی؟ (اینجا خبرنگار سعی در کف نفس دارد ولی از آنجایی که مصالح ملی را به منافع شخصی ترجیح می‌دهد، به هر نحوی که شده تا انتهای ارتباط تصویری پایداری می‌کند و در پایان به مقام فنای فی‌المصالح می‌رسد) .