روزنو- آیدین سیار سریع در قانون نوشت: ما چند روزی نبودیم. یعنی یکی آمد و ما را با خودش برد. البته چون خورد به تعطیلات کسی متوجه نشد. قضیه از این قرار بود که درست یک روز بعد از این که مهدی کوچک زاده به خبرنگار قانون گفت: «مرده شور خودتون و روزنامه تون رو ببره» مرده شور واقعا آمد و ما را به مکان نامعلومی منتقل کرد و گفت چون شما بچه های خوبی نبودید من باید شما را بشویم. ما هم به دلیل حساسیتی که روی عفت عمومی داریم از ایشان خواستیم دست نگه دارد و فرصتی بدهد تا متحول شویم، آن‌وقت اگر تغییرات لازم را مشاهده نکرد ما حرفی نداریم.
اصلا با لولو بیایند و هرچی دلشان می خواهد ببرند و بشویند. ایشان هم قبول کرد و نتیجه این شد که امروز ما خودمان را اصلاح کردیم و در راستای آرمان های کوچک زاده گزارشی افشاگرانه پیرامون نفوذ عوامل غرب در مطبوعات داخلی نوشتیم:
نفوذ عوامل غرب در مطبوعات یا «ما چقدر زرنگیم»!
نشریه اجاره ای «در بیشه گویا» که باوجود دریافت های میلیونی از بیگانگان به قصد ضربه زدن به اقتصاد کشور اجاره دوماهش را تا الان پرداخت نکرده به تازگی تریبون افرادی خاص شده است. در شماره جدید از این نشریه به اصطلاح روشنفکری خ.م از نویسندگان فراری دلباخته به غرب مقاله ای در نقد بیلبوردهای افزایش جمعیت نوشته.
این درحالی است که بنا بر اطلاعاتی که پزشک او به زور در اختیار ما قرار داد اجاق این عنصر کور بوده و همین امر باعث شده تا او با نوشتن اینگونه مقالات عقده های فروخورده خود را در نشریات زنجیره‌ای و اجاره‌ای تخلیه کند. اطلاعات ارزشمند دیگری نیز از نحوه روابط درون منزلی این عنصر موجود است که در چاپ شب (12 به بعد) در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.
در ادامه صفحات این به اصطلاح نشریه روشنفکری مصاحبه‌ای دیده می شود از ب.ج که 15 سال پیش در روزنامه‌های زنجیره‌ای فعالیت می‌کرد و در میان دوستان خود به «دماغو» معروف بود. او غالبا کنار پنجره می نشست و انگشت کوچک خود را در بینی فرو می کرد و ساعت ها به صفحه کامپیوتر خیره می ماند که بعدا معلوم شد او با این حرکت سعی دارد به غرب برای پیاده کردن برنامه‌های خود علامت دهد. جالب است که او هر از گاهی انگشت خود را بیرون می آورد و با نگاه کردن به آن، لبخندی از روی رضایت می زد که همین امر نشان‌دهنده رضایت او از پیاده شدن نقشه‌های غرب بود.
حالا همین فرد مصاحبه‌ای کرده با ج.چ.ح.خ (چهره حامی فرقه‌های ضاله، صهیونیسم، فراری و بی‌شعور) و با بی‌شرمی تمام گفته‌اند سیب زمینی سرخ‌کرده با سس فرانسوی خوشمزه‌تر از سیب زمینی سرخ کرده با سس گوجه فرنگی است. کارشناسان معتقدند این عناصر خودفروخته با خوش‌رقصی‌های اینچنیني، درصدد جلب توجه کشور فرانسه و گرفتن کارت شارژ ایرانسل از دولت آن کشور هستند.
صفحات پایانی این مثلا به قول خودشون به اصطلاح نشریه را هم از شدت بی‌شرمی نویسندگان آن نمی‌شود نگاه کرد. مقالاتی در تبیين نظرات و اندیشه‌های دیوید هیوم (انگلیسی ملحد)، ادموند برک (ایرلندی ضد انقلاب)، زیگموند فروید (اتریشی بی‌ناموس)، باروخ اسپینوزا (هلندی صهیونیست)، الکسی دوتوکویل (فرانسویِ لیبرالِ حامی بازرگان) و برتراند راسل (آمریکایی حامی فیس‌بوک و دکتر شریعتی غرب از حیث جملات مستعار) در آن دیده می‌شود که مایه تاسف است.
امیدواریم وزارت ارشاد از خواب غفلت بیدار شود و هر چه زودتر با تعطیلي این نشریات، نویسندگان به اصطلاح روشنفکر بیشتری را به خارج از کشور کیش دهد تا به این ترتیب ما هم بتوانیم گزارش‌های افشاگرانه طولانی‌تر و با اسامی متنوع‌تری بنویسیم. در پایان جا دارد از آقای مرده‌شور هم تشکر کنم که با تهدید ما به شست‌وشو تحولی عظیم در تفکرات ما به وجود آورد. همچنین آقای کوچک‌زاده که در این سال‌ها همیشه به عنوان یک سوژه دلسوز و وفادار در کنار ما بوده و خواهد ماند.
نفوذ عوامل غرب در مطبوعات یا «ما چقدر زرنگیم»!
نشریه اجاره ای «در بیشه گویا» که باوجود دریافت های میلیونی از بیگانگان به قصد ضربه زدن به اقتصاد کشور اجاره دوماهش را تا الان پرداخت نکرده به تازگی تریبون افرادی خاص شده است. در شماره جدید از این نشریه به اصطلاح روشنفکری خ.م از نویسندگان فراری دلباخته به غرب مقاله ای در نقد بیلبوردهای افزایش جمعیت نوشته.
این درحالی است که بنا بر اطلاعاتی که پزشک او به زور در اختیار ما قرار داد اجاق این عنصر کور بوده و همین امر باعث شده تا او با نوشتن اینگونه مقالات عقده های فروخورده خود را در نشریات زنجیره‌ای و اجاره‌ای تخلیه کند. اطلاعات ارزشمند دیگری نیز از نحوه روابط درون منزلی این عنصر موجود است که در چاپ شب (12 به بعد) در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.
در ادامه صفحات این به اصطلاح نشریه روشنفکری مصاحبه‌ای دیده می شود از ب.ج که 15 سال پیش در روزنامه‌های زنجیره‌ای فعالیت می‌کرد و در میان دوستان خود به «دماغو» معروف بود. او غالبا کنار پنجره می نشست و انگشت کوچک خود را در بینی فرو می کرد و ساعت ها به صفحه کامپیوتر خیره می ماند که بعدا معلوم شد او با این حرکت سعی دارد به غرب برای پیاده کردن برنامه‌های خود علامت دهد. جالب است که او هر از گاهی انگشت خود را بیرون می آورد و با نگاه کردن به آن، لبخندی از روی رضایت می زد که همین امر نشان‌دهنده رضایت او از پیاده شدن نقشه‌های غرب بود.
حالا همین فرد مصاحبه‌ای کرده با ج.چ.ح.خ (چهره حامی فرقه‌های ضاله، صهیونیسم، فراری و بی‌شعور) و با بی‌شرمی تمام گفته‌اند سیب زمینی سرخ‌کرده با سس فرانسوی خوشمزه‌تر از سیب زمینی سرخ کرده با سس گوجه فرنگی است. کارشناسان معتقدند این عناصر خودفروخته با خوش‌رقصی‌های اینچنیني، درصدد جلب توجه کشور فرانسه و گرفتن کارت شارژ ایرانسل از دولت آن کشور هستند.
صفحات پایانی این مثلا به قول خودشون به اصطلاح نشریه را هم از شدت بی‌شرمی نویسندگان آن نمی‌شود نگاه کرد. مقالاتی در تبیين نظرات و اندیشه‌های دیوید هیوم (انگلیسی ملحد)، ادموند برک (ایرلندی ضد انقلاب)، زیگموند فروید (اتریشی بی‌ناموس)، باروخ اسپینوزا (هلندی صهیونیست)، الکسی دوتوکویل (فرانسویِ لیبرالِ حامی بازرگان) و برتراند راسل (آمریکایی حامی فیس‌بوک و دکتر شریعتی غرب از حیث جملات مستعار) در آن دیده می‌شود که مایه تاسف است.
امیدواریم وزارت ارشاد از خواب غفلت بیدار شود و هر چه زودتر با تعطیلي این نشریات، نویسندگان به اصطلاح روشنفکر بیشتری را به خارج از کشور کیش دهد تا به این ترتیب ما هم بتوانیم گزارش‌های افشاگرانه طولانی‌تر و با اسامی متنوع‌تری بنویسیم. در پایان جا دارد از آقای مرده‌شور هم تشکر کنم که با تهدید ما به شست‌وشو تحولی عظیم در تفکرات ما به وجود آورد. همچنین آقای کوچک‌زاده که در این سال‌ها همیشه به عنوان یک سوژه دلسوز و وفادار در کنار ما بوده و خواهد ماند.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
