حسین غفوری -  خدا نبخشد این مازیار ناظمی را که اولین بار واژه «وزیر پرسپولیسی» را وارد ادبیات ورزشی ما کرد. مازیار خان که خودش یک استقلالی چند آتشه است اصولا علاقه غریبی داشت که اعضای پرسپولیسی کابینه را معرفی کند! مهم هم نبود که این‌ها نقشی در تصمیمات ورزش داشتند یا نه؛ از پسر سلطانی‌فر تا وزیر بهداشت و عراقچی و تخت روانچی.. اما استاد با انتشار ویدئوی پسر سلطانی‌فر و پست‌های گاه و بیگاه از این سیاستمداران به زعم خودش پرسپولیسی، بذر تئوری توطئه را برای همیشه در ذهن هوادار استقلال کاشت.

آخرین نمونه از این نفرات، محمد جواد آذری جهرمی است. وزیر جوان ارتباطات این روزها مورد عتاب و خطاب قرار گرفته که چرا هواداری‌اش را علنی بروز می‌دهد.. اما همان طور که جهرمی در دفاعیه‌اش گفته در دنیای امروز این امر کاملا عادی است. به این مثال‌ها توجه کنید:

خوان کارلوس پادشاه اسپانیا را می‌شناسید؟ او طرفدار سرسخت بارسلونا است. تصور کنید پادشاه مملکت طرفدار یکی از دو قطب اصلی باشد. جالب نیست؟ حتی در انگلستان با آن هواداران افرا‌طی اعضای سلطنتی آزادانه از تیم‌های محبوب‌شان هواداری می‌کنند. پرنس چارلز و پرنس هری و حتی خود ملکه الیزابت طرفدار تیم آرسنال هستند.

و اما وزیر و نخست‌ وزیران: مشهورترین نمونه‌ها مربوط به ایتالیا است؛ سیلویو برلوسکونی تقریبا یک دهه نخست‌وزیر کشور چکمه‌ای بود و همزمان مالک تیم آث میلان. نخست‌وزیر اسپانیا هم خوزه لوییز رودریگز زاپاترو طرفدار دوآتشه بارسلونا است. نخست وزیران انگلستان هم به شدت فوتبالی بوده‌اند: تونی بلر هوادار نیوکاسل و آلن شیرر بود و دیوید کامرون عشق آستون ویلا داشت.

می‌بینید که رجل‌های سیاسی هواداری‌شان را مخفی نمی‌کنند چه در کشور خودشان چه در کشورهای دیگر: باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا هوادار وستهام و نلسون ماندلا لیورپولی بود. حتی در میان چهره‌های مذهبی پاپ بندیکت رهبر کاتولیک‌های جهان طرفدار بایرن مونیخ است. فوتبال چهره‌های سوسیالیستی را هم درگیر خودش کرده: فیدل کاسترو آرسنالی و گورباچف یوونتوسی بود.

چرا راه دور برویم؟ در همین کشور خودمان مالک باشگاه استقلال(تاج) تیمسار خسروانی همزمان رئیس (وزیر) تربیت بدنی هم بود. آجودان شاه هم بود و در ورزش کشور حرف اول را می‌زد اما در هیچ کجای تاریخ فوتبال اعتراضی را به این موضوع ندیده‌ایم.