در بسیاری از کشورهای جهان، سران این جریان ها در برابر اقدامات خود مسئول بوده و در رابطه با اقداماتی که صورت می گیرد، پاسخگو هستند. ولی در ایران برخی از جریان های سیاسی به دلیل آنکه از طریق صحیح روی کار نمی آیند و حزب مردمی وجود ندارد که آنها بازرسی کرده و پاسخ بخواهند، به هر مسیری که دوست دارند می روند و در ادامه نیز تنها سرخوردگی برای بدنه اجتماعی بازخواهد ماند.
در بسیاری از کشورهای جهان، سران این جریان ها در برابر اقدامات خود مسئول بوده و در رابطه با اقداماتی که صورت می گیرد، پاسخگو هستند. ولی در ایران برخی از جریان های سیاسی به دلیل آنکه از طریق صحیح روی کار نمی آیند و حزب مردمی وجود ندارد که آنها بازرسی کرده و پاسخ بخواهند، به هر مسیری که دوست دارند می روند و در ادامه نیز تنها سرخوردگی برای بدنه اجتماعی بازخواهد ماند.
بدنه اجتماعی جریان های سیاسی در فعالیت ها به سران ورهبران خود توجه می کنند و مسیر حرکت خود را با توجه به رهنمودهای آنها پی می گیریند.
به گزارش روز نو، این در حالی است که برخی از این پیشروهای سیاسی تنها زمانی که قصد دارند به یک هدفی دست پیدا کنند، تمام سعی خود را به کار می گیرند تا به مقصد خود برسند و در این زمینه به بدنه اجتماعی موثر در این موفقیت توجهی نمی کنند. این در حالی است که عامل اصلی موفقیت ها در میان جریانات سیاسی مربوط به بدنه های اجتماعی آنهاست و اگر شکستی در بین باشد، به ضعف مدیریتی سران آنها بر می گردد، چرا که طیف همراه آن جریان به راهی می روند و کاری را می کنند که پیشروهای آنها می گویند.
اشتباه رهبران جریان ها و شسکت بدنه اجتماعی
در بسیاری از کشورهای جهان، سران این جریان ها در برابر اقدامات خود مسئول بوده و در رابطه با اقداماتی که صورت می گیرد، پاسخگو هستند. ولی در ایران برخی از جریان های سیاسی به دلیل آنکه از طریق صحیح روی کار نمی آیند و حزب مردمی وجود ندارد که آنها بازرسی کرده و پاسخ بخواهند، به هر مسیری که دوست دارند می روند و در ادامه نیز تنها سرخوردگی برای بدنه اجتماعی بازخواهد ماند.
نمونه بارز این اتفاق را می توانیم در سال84 و 92 مشاهده کنیم. در این دو بازه زمانی متفاوت، دو جریان اصلی و بزرگ ایران مرتکب اشتباهاتی شدند و ضرر آن را نیز به چشم دیدند. در سال 84 اصلاح طلبان با خودخواهی سیاسی سبب شدند تا احمدی نژاد به میدان بیاید و 92 اصولگرایان با لجاجت های برخی، عرصه را واگذار کردند و سبب شدند اصلاح طلبان و اعتدالیونی که سال ها تلاش برای حذف آنها صورت گرفته بود به میدان بازگردند.
سختی اقرار به قصور
اما در سال 84 و بعد از آن، سران اصلاحات بارها به اشتباهی که مرتکب شدند اشاره کردند و اعلام داشتند که نباید این مسیر را می رفتند ولی در طرف مقابل مقصران اصلی انشقاق و شکست اصولگرایی تنها سکوت و طلبکاری را سر منشا کار خود قرار دادند.
تراژدی مصباح یزدی و اصولگرایان
یکی از شخصیت هایی که در این ببین نقش گسترده ای در انشقاق و از هم پاچیدگی جریان اصولگرایی داشت، مصباح یزدی است. شخصیتی مذهبی که با ورود به عرصه سیاست در زمانی که احمدی نژاد و یارانش بر سر کار بودند، به قطبی در میان اصولگرایان تبدیل شده بود و سعی می کرد حرف خود را در تعیین سرنوشت بدنه اجتماعی محافظه کاران به سایر رهبران جریان القا کند.
بازگشت در آستانه انتخابات
آیت الله مصباح مدت ها بود که سکوت پیشه کرده بود ولی این روزها با توجه به نزدیکی به انتخابات، مجدد به میدان بازگشته و تلاش می کند تا تفکرات وایدئولوژی خاص خود را به جامعه تلقین کند. وی که روزگاری اطاعت از دولت منتخب را از جزو مقدسات می دانست، از ابتدای رویکار آمدن دولت یازدهم با تغییر رویکرد تلاش کرد به اپوزوسیون داخلی دولت جمهوری اسلامی تبدیل شود و در ادامه راه دنباله رو های وی نیز همین مسیر را در پیش گرفتند تا با فشار، شکست سال 92 را از روحانی بگیرند!
مصباح دیگر آن مصباح یزدی نیست
مصباح که زمانی در لفافه سخن می گفت، این روزها به گونه ای با کد دادن های مشخص از روحانی و هاشمی درتلاش است تا فضا را به دوقطبی میان خودش و این جریان تبدیل کند. اما مصباح امروز با مصباح سال 92 یک تغییر دارد و آن خط خوردن از خبرگان رهبری است. او سال 92 به عنوان یکی از اعضای خبرگان رهبری دارای عمق نفوذ بیشتری در میان اصولگرایان بود ولی امروز تنها به عنوان پدر معنوی جریان پایداری مشغول فعالیت است.
انتقادها به پدر معنوی پایداری ها
اما این روند فعالیت های مصباح که بیشتردر ژست یک انقلابی سعی می شود به کشور ارایه شود، مورد انتقاد بسیاری از شخصیت های سیاسی کشور است. در این میان هاشمی رفسنجانی به عنوان اصلی ترین منتقد جریان فکری مصباح چند وقت یکبار در سخنانش با انتقاد از رویکردهای این فرد تلاش می کند تا از نوع نگاه سیاسی و ایدئولوژیک او پرده بردارد.
بدون شک مصباح یزدی در امور مذهبی و دینی جایگاه خاص خود را دارد و نمی توان به آن انتقادی وارد کرد ولی در موضع گیری های سیاسی که از جانب این فرد گرفته می شود، ایرادهای فروانی وجود دارد که سبب اعتراض هایی از جانب اقشار مختلف جامعه می شود. در همین راستا و در واکنش به اظهارات اخیر مصباح یزدی روزنامه جمهوری اسلامی، می نویسد:«آنان که به دنبال مقصرند جلوی آینه بایستند مقصر را خواهند یافت که اگر آن روز پای کار بودند اگر خود را از قم و تهران و مشهد آن طرف‌تر می‌رساندند ماجرا جور دیگری رقم می‌خورد. اگر مرد جنگ بودند در عاشورای 8 ساله حاضر می‌شدند. حضور هم پیشکش، حداقل با چند سخنرانی به یاری رزمندگان می‌آمدند نه اینکه همه سخنرانی‌های شهادت طلبانه شان و تکریم جهادشان تاریخ سال‌های بعد از دفاع مقدس را داشته باشد!» نکته مهمی که در یادداشت روزنامه مسیح مهاجری وجود دارد، اشاره به سخنان گذشته هاشمی در رابطه با سکوت برخی در قبال نهضت است. نهضتی که گفته می شود بسیاری آن را درست نمی دانستند و به همین دلیل با آن همراهی نمی کردند. با وجود ادعاهای فراوان بدون شک تاریخ معاصر ما چندان پاسخگوی ابهامات افکار عمومی نیست ولی رویکردهای این روزها افراد مختلف در زمینه های گوناگون کشور، بیانگر مواضع و تکفر آنها در گذشته و حال است.
بدنه اجتماعی جریان های سیاسی در فعالیت ها به سران ورهبران خود توجه می کنند و مسیر حرکت خود را با توجه به رهنمودهای آنها پی می گیریند.
به گزارش روز نو، این در حالی است که برخی از این پیشروهای سیاسی تنها زمانی که قصد دارند به یک هدفی دست پیدا کنند، تمام سعی خود را به کار می گیرند تا به مقصد خود برسند و در این زمینه به بدنه اجتماعی موثر در این موفقیت توجهی نمی کنند. این در حالی است که عامل اصلی موفقیت ها در میان جریانات سیاسی مربوط به بدنه های اجتماعی آنهاست و اگر شکستی در بین باشد، به ضعف مدیریتی سران آنها بر می گردد، چرا که طیف همراه آن جریان به راهی می روند و کاری را می کنند که پیشروهای آنها می گویند.
اشتباه رهبران جریان ها و شسکت بدنه اجتماعی
در بسیاری از کشورهای جهان، سران این جریان ها در برابر اقدامات خود مسئول بوده و در رابطه با اقداماتی که صورت می گیرد، پاسخگو هستند. ولی در ایران برخی از جریان های سیاسی به دلیل آنکه از طریق صحیح روی کار نمی آیند و حزب مردمی وجود ندارد که آنها بازرسی کرده و پاسخ بخواهند، به هر مسیری که دوست دارند می روند و در ادامه نیز تنها سرخوردگی برای بدنه اجتماعی بازخواهد ماند.
نمونه بارز این اتفاق را می توانیم در سال84 و 92 مشاهده کنیم. در این دو بازه زمانی متفاوت، دو جریان اصلی و بزرگ ایران مرتکب اشتباهاتی شدند و ضرر آن را نیز به چشم دیدند. در سال 84 اصلاح طلبان با خودخواهی سیاسی سبب شدند تا احمدی نژاد به میدان بیاید و 92 اصولگرایان با لجاجت های برخی، عرصه را واگذار کردند و سبب شدند اصلاح طلبان و اعتدالیونی که سال ها تلاش برای حذف آنها صورت گرفته بود به میدان بازگردند.
سختی اقرار به قصور
اما در سال 84 و بعد از آن، سران اصلاحات بارها به اشتباهی که مرتکب شدند اشاره کردند و اعلام داشتند که نباید این مسیر را می رفتند ولی در طرف مقابل مقصران اصلی انشقاق و شکست اصولگرایی تنها سکوت و طلبکاری را سر منشا کار خود قرار دادند.
تراژدی مصباح یزدی و اصولگرایان
یکی از شخصیت هایی که در این ببین نقش گسترده ای در انشقاق و از هم پاچیدگی جریان اصولگرایی داشت، مصباح یزدی است. شخصیتی مذهبی که با ورود به عرصه سیاست در زمانی که احمدی نژاد و یارانش بر سر کار بودند، به قطبی در میان اصولگرایان تبدیل شده بود و سعی می کرد حرف خود را در تعیین سرنوشت بدنه اجتماعی محافظه کاران به سایر رهبران جریان القا کند.
بازگشت در آستانه انتخابات
آیت الله مصباح مدت ها بود که سکوت پیشه کرده بود ولی این روزها با توجه به نزدیکی به انتخابات، مجدد به میدان بازگشته و تلاش می کند تا تفکرات وایدئولوژی خاص خود را به جامعه تلقین کند. وی که روزگاری اطاعت از دولت منتخب را از جزو مقدسات می دانست، از ابتدای رویکار آمدن دولت یازدهم با تغییر رویکرد تلاش کرد به اپوزوسیون داخلی دولت جمهوری اسلامی تبدیل شود و در ادامه راه دنباله رو های وی نیز همین مسیر را در پیش گرفتند تا با فشار، شکست سال 92 را از روحانی بگیرند!
مصباح دیگر آن مصباح یزدی نیست
مصباح که زمانی در لفافه سخن می گفت، این روزها به گونه ای با کد دادن های مشخص از روحانی و هاشمی درتلاش است تا فضا را به دوقطبی میان خودش و این جریان تبدیل کند. اما مصباح امروز با مصباح سال 92 یک تغییر دارد و آن خط خوردن از خبرگان رهبری است. او سال 92 به عنوان یکی از اعضای خبرگان رهبری دارای عمق نفوذ بیشتری در میان اصولگرایان بود ولی امروز تنها به عنوان پدر معنوی جریان پایداری مشغول فعالیت است.
انتقادها به پدر معنوی پایداری ها
اما این روند فعالیت های مصباح که بیشتردر ژست یک انقلابی سعی می شود به کشور ارایه شود، مورد انتقاد بسیاری از شخصیت های سیاسی کشور است. در این میان هاشمی رفسنجانی به عنوان اصلی ترین منتقد جریان فکری مصباح چند وقت یکبار در سخنانش با انتقاد از رویکردهای این فرد تلاش می کند تا از نوع نگاه سیاسی و ایدئولوژیک او پرده بردارد.
بدون شک مصباح یزدی در امور مذهبی و دینی جایگاه خاص خود را دارد و نمی توان به آن انتقادی وارد کرد ولی در موضع گیری های سیاسی که از جانب این فرد گرفته می شود، ایرادهای فروانی وجود دارد که سبب اعتراض هایی از جانب اقشار مختلف جامعه می شود. در همین راستا و در واکنش به اظهارات اخیر مصباح یزدی روزنامه جمهوری اسلامی، می نویسد:«آنان که به دنبال مقصرند جلوی آینه بایستند مقصر را خواهند یافت که اگر آن روز پای کار بودند اگر خود را از قم و تهران و مشهد آن طرف‌تر می‌رساندند ماجرا جور دیگری رقم می‌خورد. اگر مرد جنگ بودند در عاشورای 8 ساله حاضر می‌شدند. حضور هم پیشکش، حداقل با چند سخنرانی به یاری رزمندگان می‌آمدند نه اینکه همه سخنرانی‌های شهادت طلبانه شان و تکریم جهادشان تاریخ سال‌های بعد از دفاع مقدس را داشته باشد!» نکته مهمی که در یادداشت روزنامه مسیح مهاجری وجود دارد، اشاره به سخنان گذشته هاشمی در رابطه با سکوت برخی در قبال نهضت است. نهضتی که گفته می شود بسیاری آن را درست نمی دانستند و به همین دلیل با آن همراهی نمی کردند. با وجود ادعاهای فراوان بدون شک تاریخ معاصر ما چندان پاسخگوی ابهامات افکار عمومی نیست ولی رویکردهای این روزها افراد مختلف در زمینه های گوناگون کشور، بیانگر مواضع و تکفر آنها در گذشته و حال است.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
