یک روان‌شناس گفت: این‌که بتوانیم حالات و احساسات درونی‌مان را به راحتی با دیگران در میان بگذاریم، نیاز به مهارت دارد و منتج به روابط سالم و شفاف می‌شود.

فرناز امیراصلانی با تاکید بر این‌که ابراز اصولی احساسات مثبت و منفی، نیاز به یادگیری دارد، اظهار کرد: علاوه بر این‌که بیان علت احساسات مثبت و تعریف و تمجید، در ایجاد روابط سالم و صمیمیت بسیار موثر است، بیان علت احساسات منفی و توضیح دادن درباره آن‌ها نیز ضروری است؛ چرا که در غیر این صورت، ممکن است سوء تفاهم‌های بزرگ و پیچیده‌ای برای خود بسازیم.

این روان‌شناس ادامه داد: زندگی و روابط هر کسی مانند باغچه‌ای است که به مراقبت و نگه‌داری دایمی نیازمند است و باید مورد توجه و رسیدگی قرار گیرد. یکی از مهم‌ترین اشتباهات ما در بیان احساسات‌مان این است که هنگام ناراحتی، همه مسایل را به هم مرتبط می‌کنیم و دلیل ناراحتی‌مان را به خاطرات تلخ گذشته تعمیم می‌دهیم. این در حالی است که باید فقط روی مساله پیش آمده تمرکز کنیم و دامنه عواطف منفی‌مان را گسترش ندهیم.

وی افزود: گاهی اوقات، یادآوری اتفاقات گذشته ناراحتی و عصبانیتمان را افزایش می‌دهد. به همین‌ دلیل اگر می‌بینیم که دلخوری‌های گذشته باعث می‌شود تا نتوانیم به درستی احساسات خود را بیان کنیم، بهتر است که از روش‌های کمکی مثل یادداشت نوشتن برای کسی که ناراحتمان کرده بهره بگیریم؛ در واقع باید متوجه میزان و شدت دقیق احساسات منفی خود باشیم؛ به عبارتی، اگر عصبانی هستیم، بدانیم که این عصبانیت تا چه حد است. با این کار می‌توانیم جلوی تعمیم غیر واقعی آن را بگیریم.

امیر اصلانی تصریح کرد: هنگام بیان احساسات منفی، باید سعی کنیم ابتدا رفتاری را که علت شکل‌گیری آن احساس است شرح دهیم و در مرحله بعد، احساس به وجود آمده را مطرح کنیم. در رابطه با احساس مثبت نیز، نباید بیش از اندازه چرتکه بیندازیم و حساب و کتاب کنیم؛ چرا که ممکن است افکار طرف مقابل را به حاشیه براند و او را خسته کند. البته در کل، گفت‌وگو بدون توجه به شرایط زمانی و مکانی مناسب، ممکن است در بیان احساسات نتیجه عکس بگذارد از این‌رو باید زمانی را به بیان افکار و احساسات خود اختصاص دهیم که صحبت‌هایمان با طرف مقابل قطع نشود.

این روان‌شناس خاطرنشان کرد: اگر دوست داریم که اطرافیان به احساسات و حرف‌های ما با جان و دل گوش بدهند، باید خودمان نیز چنین باشیم و برای کسانی که به حرف زدن با ما احساس نیاز می‌کنند، مقابله به‌مثل کنیم. متاسفانه بسیاری از ما فقط خوب حرف زدن را بلدیم و از مهارت گوش کردن چیزی نمی‌دانیم. به همین‌ دلیل به مرور زمان فرصت‌های بیان احساساتمان کمرنگ‌تر می‌شود و شاید دیگر کسی به شنیدن حرف‌های ما علاقه‌ای نداشته باشد.

وی یادآور شد: اگر نمی‌توانیم احساسات مثبت یا منفی طرف مقابلمان را بفهمیم، بهتر است که به جای برخورد تدافعی، سعی کنیم که او را درک کنیم و دنیا را از دریچه نگاه او بنگریم. علاوه بر این، باید با خود این‌طور بیندیشیم که شاید طرف مقابل ما توانمندی ابراز مقصود و احساساتش را ندارد و ممکن است از بیان این حرف، منظور دیگری داشته باشد.