دور از انصاف است که تمام مسئولیت ها و اشتباهات اکسپو تنها به حساب محبعلی، داماد آقای نعمت زاده نوشته شود. در این بین هستند افرادی که در سایه قدم برداشتند و کسی به پرونده آنها ورود نکرد. در گزارش امروز به معرفی یکی از مردان سایه در اکسپو می پردازیم.
طی ماه های گذشته بنا بر رسالت خود در روشنگری و خبر رسانی در حوزه معماری و شهری، با ایجاد پرونده ای با عنوان «پرونده اکسپو میلان» بطور ویژه به نحوه حضور کشورمان در این آوردگاه جهانی از زمان پیش از برگزاری تا روزهای پایانی آن پرداختیم و در این خصوص از رانت‌ها، بی اخلاقی ها و سوء مدیریتهای متعدد پرده برداشته شد. گزارش‌های معماری نیوز همیشه با مستندات و مدارک رسمی منتشر شده است.
در گزارش امروز نیز قصد داریم تا یکی دیگر از چهره‌های سایه اکسپو که کمتر از سایر مدیران مورد توجه قرار گرفته را معرفی کنیم.
مردی که در زمان برگزاری اکسپو به همراه داماد وزیر حساب بانکی مشترک افتتاح کرد که حکایت از سمت مهم و کلیدی وی در غرفه ایران دارد، اما همیشه در سایه بود و کمتر رسانه ای به آن پرداخته است. دور از انصراف است که تمام مسئولیت ها و اشتباهات اکسپو تنها به حساب محبعلی، داماد آقای نعمت زاده نوشته شود.
در این بین رد پای بسیاری دیده می شود. از اسفهبدی و صفامنش گرفته تا مشاور ره شهر و قریشی که در گزارش های بعدی به نحوه ورود و عملکرد آنها نیز خواهیم پرداخت.
مرد در سایه یادداشت امروز، سید حسین میر ظفرجویان معاون فنی و مهندسی شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی و از اعضای ستاد برگزاری نمایشگاه اکسپو است که البته در زمینه مدیریت نمایشگاه، نویسنده و پژوهشگر هم به شمار آمده و چند کتابی به زیور طبع آراسته است.
میرظفرجویان لیسانس خود را در رشته شیمی و کارشناسی ارشد خود را در رشته مدیریت اخذ کرد ولی از سال 1376 همواره دربالاترین سطوح مدیریتی در شرکت نمایشگاه‌های بین‌المللی ج . ا ایران حضور داشته است.
در این یادداشت قرار نیست علیه میرظفرجویان؛ مرد سایه اکسپو ایران سند و یا اتهامی زده شود و تنها به طرح چند پرسش بسنده می کنیم و امیدواریم جهت تنویر افکار عمومی؛ به این سوالات پاسخ داده شود.
کتاب «اکسپو نمایشگاه جهانی» که به تازگی در 309 صفحه به صورت رنگی و با کاغذ گلاسه چاپ شده ، یکی از کتاب های وی در زمینه اکسپو است.
همانطور که در شناسنامه این کتاب آمده حامی این اثر شرکت برنامه‌ریزی و نمایشگاهی «بانیان امید» بوده و ناشر آن هم «شرکت چاپ و نشر بازرگانی» وابسته به وزارت صنعت و معدن تجارت می باشد.
ارتباط میرظفرجویان با شرکت برنامه‌ریزی و نمایشگاهی «بانیان امید» بعنوان «مجرى برگزاركننده نمایشگاه» چیست و این شرکت که سالهاست در نمایشگاه بین المللی پروژه می گیرد؛ به چه دلیل باید اسپانسر کتاب یک مسئول ارشد نمایشگاه بین المللی باشد؟
به زبان ساده، با توجه به مسئولیت آقای ظفرجویان در شرکت نمایشگاه‌های بین‌المللی؛ این که یک شرکت خصوصی و مجرى برگزاركننده نمایشگاه، اسپانسر کارفرمای خود می‌شود ایجاد شائبه نمی‌کند؟
میرطفرجویان که در زمینه اصول مدیریتی نمایشگاه‌ها هم دستی بر قلم دارد خوب است که توضیح دهد ضرورت سرمایه‌گذاری یک شرکت خصوصی برای چاپ کتاب یک مسئول دولتی؛ آن هم با این کیفیت چیست؟
موضوع بعدی مدت زمان حظور ظفرجویات در ایتالیا است. معاون فنی و مهندسی شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی بهتر است در خصوص مدت زمان اقامت 100 روزه خود در میلان به افکار عمومی توضیح دهد.
با توجه به رشته تحصیلی غیر مرتبط ظفرجویان و همچنین تخصصی بودن نظارت بر نحوه ساخت و ساز غرفه که برای این کار مشاور ره شهر را به خدمت گرفته اند، وی بیش از سه ماه در میلان اقامت داشته است. این در حالی است که برخی مدیران برگزار کننده مانند محمد جواد قنبری، بعنوان معاون امور نمایشگاهی فقط 4 روز در میلان اقامت داشت.
نکته بعدی شیوه عقد قراردادها با پیمانکاران و مجریان حاضر در اکسپو بوده که در برخی موارد شاهد عدم رعایت قانون هستیم. وی بر اساس کدام بند قانونی مجاز به عقد قرارداد با پیمانکاران ایتالیایی آنهم بصورت یک طرفه و با ترک تشریفات بوده است؟
نسخه هایی از اسناد امضاء شده با ترک تشریفات نزد معماری نیوز محفوظ است و در صورت لزوم منتشر می شود.
همچنین علت چند مرحله ایی کردن قرارداد ساخت وساز سالن چه بوده که نتیجه ای جز تحمیل هزینه های بیشتر به بیت المال نداشته است. در دوره های قبلی ما شاهد عقد قرارداد در کلیه مراحل اعم از ساخت، نظارت و جمع آوری با یک پیمانکار بودیم که در این دوره این امر محقق نمی شود و برای هر مرحله قراردادی جداگانه منعقد می شود.
در مورد بازگرداندن غرفه ایران در میلان، دلیل اصرار مدیران اکسپو و ایشان در مورد انتقال پاویون به کشور با هزینه 2.5 میلیون یورو چه بوده که البته با اطلاع رسانی های به موقع و درایت برخی مدیران، از این اقدام جلوگیری شد.
نکته دیگر در جمع آوری غرفه ایران است که در این مورد نیز سوء مدیریت هایی صورت گرفته است. عموما پس از پایان برگزاری اکسپو، از شرکت های پیمانکار برای جمع آوری سالن و خرید نخاله ها و ضایعات پول پرداخت می شود. اما در این دوره نه تنها پولی دریافت نشده، بلکه 65 هزار یورو هم پرداخت شده است. یعنی شرکت پیمانکار برای جمع آوری ضایعات 65 هزار یورو دریافت کرده است. با این وجود برای این قرارداد هم مناقصه ای برگزار شده یا این مورد هم با ترک تشریفات انجام شده است؟
با توجه به آگاهی و اطلاع مسئولان به اتفاقات اکسپو؛ عدم ورود جدی نهاد های نظارتی به این پرونده و شفاف کردن همه ابعاد آن جای شگفتی دارد و با توجه به اینکه از هم اکنون باید برنامه ریزی ها برای شرکت در دوره بعدی اکسپو آغاز شود؛ آیا وقت آن نرسیده ساز و کار مناسبی برای برگزاری رویدادی در شان و جایگاه ایران عزیزمان به دور از هرگونه بی اخلاقی و رانت دیده شود؟
در گزارش امروز نیز قصد داریم تا یکی دیگر از چهره‌های سایه اکسپو که کمتر از سایر مدیران مورد توجه قرار گرفته را معرفی کنیم.
مردی که در زمان برگزاری اکسپو به همراه داماد وزیر حساب بانکی مشترک افتتاح کرد که حکایت از سمت مهم و کلیدی وی در غرفه ایران دارد، اما همیشه در سایه بود و کمتر رسانه ای به آن پرداخته است. دور از انصراف است که تمام مسئولیت ها و اشتباهات اکسپو تنها به حساب محبعلی، داماد آقای نعمت زاده نوشته شود.
در این بین رد پای بسیاری دیده می شود. از اسفهبدی و صفامنش گرفته تا مشاور ره شهر و قریشی که در گزارش های بعدی به نحوه ورود و عملکرد آنها نیز خواهیم پرداخت.
مرد در سایه یادداشت امروز، سید حسین میر ظفرجویان معاون فنی و مهندسی شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی و از اعضای ستاد برگزاری نمایشگاه اکسپو است که البته در زمینه مدیریت نمایشگاه، نویسنده و پژوهشگر هم به شمار آمده و چند کتابی به زیور طبع آراسته است.
میرظفرجویان لیسانس خود را در رشته شیمی و کارشناسی ارشد خود را در رشته مدیریت اخذ کرد ولی از سال 1376 همواره دربالاترین سطوح مدیریتی در شرکت نمایشگاه‌های بین‌المللی ج . ا ایران حضور داشته است.
در این یادداشت قرار نیست علیه میرظفرجویان؛ مرد سایه اکسپو ایران سند و یا اتهامی زده شود و تنها به طرح چند پرسش بسنده می کنیم و امیدواریم جهت تنویر افکار عمومی؛ به این سوالات پاسخ داده شود.
کتاب «اکسپو نمایشگاه جهانی» که به تازگی در 309 صفحه به صورت رنگی و با کاغذ گلاسه چاپ شده ، یکی از کتاب های وی در زمینه اکسپو است.
همانطور که در شناسنامه این کتاب آمده حامی این اثر شرکت برنامه‌ریزی و نمایشگاهی «بانیان امید» بوده و ناشر آن هم «شرکت چاپ و نشر بازرگانی» وابسته به وزارت صنعت و معدن تجارت می باشد.
ارتباط میرظفرجویان با شرکت برنامه‌ریزی و نمایشگاهی «بانیان امید» بعنوان «مجرى برگزاركننده نمایشگاه» چیست و این شرکت که سالهاست در نمایشگاه بین المللی پروژه می گیرد؛ به چه دلیل باید اسپانسر کتاب یک مسئول ارشد نمایشگاه بین المللی باشد؟
به زبان ساده، با توجه به مسئولیت آقای ظفرجویان در شرکت نمایشگاه‌های بین‌المللی؛ این که یک شرکت خصوصی و مجرى برگزاركننده نمایشگاه، اسپانسر کارفرمای خود می‌شود ایجاد شائبه نمی‌کند؟
میرطفرجویان که در زمینه اصول مدیریتی نمایشگاه‌ها هم دستی بر قلم دارد خوب است که توضیح دهد ضرورت سرمایه‌گذاری یک شرکت خصوصی برای چاپ کتاب یک مسئول دولتی؛ آن هم با این کیفیت چیست؟
موضوع بعدی مدت زمان حظور ظفرجویات در ایتالیا است. معاون فنی و مهندسی شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی بهتر است در خصوص مدت زمان اقامت 100 روزه خود در میلان به افکار عمومی توضیح دهد.
با توجه به رشته تحصیلی غیر مرتبط ظفرجویان و همچنین تخصصی بودن نظارت بر نحوه ساخت و ساز غرفه که برای این کار مشاور ره شهر را به خدمت گرفته اند، وی بیش از سه ماه در میلان اقامت داشته است. این در حالی است که برخی مدیران برگزار کننده مانند محمد جواد قنبری، بعنوان معاون امور نمایشگاهی فقط 4 روز در میلان اقامت داشت.
نکته بعدی شیوه عقد قراردادها با پیمانکاران و مجریان حاضر در اکسپو بوده که در برخی موارد شاهد عدم رعایت قانون هستیم. وی بر اساس کدام بند قانونی مجاز به عقد قرارداد با پیمانکاران ایتالیایی آنهم بصورت یک طرفه و با ترک تشریفات بوده است؟
نسخه هایی از اسناد امضاء شده با ترک تشریفات نزد معماری نیوز محفوظ است و در صورت لزوم منتشر می شود.
همچنین علت چند مرحله ایی کردن قرارداد ساخت وساز سالن چه بوده که نتیجه ای جز تحمیل هزینه های بیشتر به بیت المال نداشته است. در دوره های قبلی ما شاهد عقد قرارداد در کلیه مراحل اعم از ساخت، نظارت و جمع آوری با یک پیمانکار بودیم که در این دوره این امر محقق نمی شود و برای هر مرحله قراردادی جداگانه منعقد می شود.
در مورد بازگرداندن غرفه ایران در میلان، دلیل اصرار مدیران اکسپو و ایشان در مورد انتقال پاویون به کشور با هزینه 2.5 میلیون یورو چه بوده که البته با اطلاع رسانی های به موقع و درایت برخی مدیران، از این اقدام جلوگیری شد.
نکته دیگر در جمع آوری غرفه ایران است که در این مورد نیز سوء مدیریت هایی صورت گرفته است. عموما پس از پایان برگزاری اکسپو، از شرکت های پیمانکار برای جمع آوری سالن و خرید نخاله ها و ضایعات پول پرداخت می شود. اما در این دوره نه تنها پولی دریافت نشده، بلکه 65 هزار یورو هم پرداخت شده است. یعنی شرکت پیمانکار برای جمع آوری ضایعات 65 هزار یورو دریافت کرده است. با این وجود برای این قرارداد هم مناقصه ای برگزار شده یا این مورد هم با ترک تشریفات انجام شده است؟
با توجه به آگاهی و اطلاع مسئولان به اتفاقات اکسپو؛ عدم ورود جدی نهاد های نظارتی به این پرونده و شفاف کردن همه ابعاد آن جای شگفتی دارد و با توجه به اینکه از هم اکنون باید برنامه ریزی ها برای شرکت در دوره بعدی اکسپو آغاز شود؛ آیا وقت آن نرسیده ساز و کار مناسبی برای برگزاری رویدادی در شان و جایگاه ایران عزیزمان به دور از هرگونه بی اخلاقی و رانت دیده شود؟
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
