اصلاح طلبان به لطف عدم احراز صلاحیت دیگر نامزدها، روی مسعود پزشکیان به جمع بندی رسیده اند در اردوی اصولگرایان اما کمی اوضاع آشفته تر است. در میان نامزدهای اصولگرا، مصطفی پورمحمدی می تواند نامزد «مستقل» این انتخابات به حساب بیاید. او به سبب زعامت وزارت دادگستری در زمان روحانی به «اعتدال گراها» نزدیک است و به سبب زعامت وزارت کشور در زمان احمدی نژاد با «اصولگراها» قرابت دارد. از این رو، می تواند نامزد مستقل انتخابات شناخته شود. در میان چهار نامزد دیگر، قاضی زاده هاشمی به سبب فعالت در بنیاد شهید، نماینده دولت سیزدهم شناخته می شود، هر چند بسیاری از دولتمردان روی او به اجماع نرسیده و بعید هم است که برسند، چرا که قاضی زاده هاشمی هرگز از اعضاء اصلی و مرکزی دولت سیزدهم نبوده و قدرت اتحاد دولتمردان را ندارد.

در میان سه نامزد دیگر، محمد باقر قالیباف طرفداران مخصوص خود را دارد. طرفداران او در زمان انتخابات مجلس هم از او طرفداری کردند اما همان زمان هم مشخص شد که بدنه اصولگرایی از او حمایت نمی کند. او در انتخابات مجلس تهران نفر چهارم شد و این مساله شکست سختی برای او به شمار می رفت. شکستی که می‌توان هشتم تیرماه تکرار شود و حتی موقعیت او در بهارستان را نیز تضعیف کند.

قالیباف امیدوار است که با طرفداران دولت سیزدهم به ائتلاف برسد اما قدرت اصلی جریان اصولگرایی در دست نواصولگرایان و جبهه پایداری است. نواصولگرایان در انتخابات مجلس نیز فعالیت زیادی داشتند و از طریق ائتلاف با برخی اشخاص مهم مانند علی اکبر رائفی پور توانستند به پارلمان راه یابند.

از آن سو، جبهه پایداری هم قدرتمندترین شاخه اصولگرایی به حساب می آید. هنوز مشخص نیست جبهه پایداری از کدام نامزد حمایت خواهد کرد. پیش از ثبت نام نامزدها، ولی ممکن است بعد از مشخص شدن نتیجه نهایی و صدور احکام شورای نگهبان، روی سعید جلیلی به توافق برسند.