آقایان! بالاخره مشکل جامعه کدام است؟! معیشت مردم یا سگ گردانی؟!/ روی اعصاب مردم راه نروید
از این رو، یک روز دغدغه مردم را صیانت از فضای مجازی(بخوانید مسدودسازی) و روز دیگر جداسازی زنان از مردان در پارک ها عنوان می کنند.
روزنو :
روز نو :در شرایط کنونی اما که به یاری ردصلاحیت های گسترده و کمبود مشارکت مردم در دو انتخابات مجلس و ریاست جمهوری اخیر، قدرت یکدست شده است و اصولگرایان در بهترین شرایط حکمرانی بر جامعه قرار گرفته اند، انگار آقایان شعارهای اقتصادی خود را فراموش کرده و به حاشیه سازی های جنجالی روزمره روی آورده اند!
اولویت رسیدگی به مسائل جامعه ایران کدام است؟! شاید پاسخ به این سوال چندان سخت نباشد، به ویژه اگر بخواهیم به شعارهای پر سروصدای اصولگرایان در ایام انتخابات گذشته مراجعه کنیم. وقتی که با صدای بلند فریاد می می کشیدند؛«جناب آقای روحانی! درد مردم ما، «درد نان» است نه لفاظی های سیاسی!»
در شرایط کنونی اما که به یاری ردصلاحیت های گسترده و کمبود مشارکت مردم در دو انتخابات مجلس و ریاست جمهوری اخیر، قدرت یکدست شده است و اصولگرایان در بهترین شرایط حکمرانی بر جامعه قرار گرفته اند، انگار آقایان شعارهای اقتصادی خود را فراموش کرده و به حاشیه سازی های جنجالی روزمره روی آورده اند!
از این رو، یک روز دغدغه مردم را صیانت از فضای مجازی(بخوانید مسدودسازی) و روز دیگر جداسازی زنان از مردان در پارک ها عنوان می کنند.
امروز نیز یک نماینده مجلس سوال مهمی را مطرح کرده است، مبنی بر اینکه «چرا طرح “ممنوعیت گرداندن حیوانات نجس” در دستور صحن قرار نمی‌گیرد؟»
حسن نوروزی که نمایندگی اقلیت رای دهندگان در رباط کریم را بر عهده دارد، خطاب به هیات رئیسه مجلس گفته است: «دو سال قبل طرحی را تحت عنوان “ممنوعیت گرداندن حیوانات نجس العین در شهر” را تقدیم هیات رئیسه کردیم اما متاسفانه تاکنون در دستورکار صحن قرار نگرفته است.»
با این وجود، به نظر می رسد نمایندگان مجلسی که هر روز به دنبال ارائه طرح های عجیب و غریب هستند، دیگر مجالی برای طرح سوال درباره وضعیت معیشت مردم و گرانی های فزاینده در کشور ندارند و تلاش می کنند با مطرح کردن دغدغه های شخصی خود به جای مسائل مهم جامعه، از اکثریت مردمی که یا به آنها رای نداده اند و یا به طور کلی پای صندوق های رای حاضر نشده اند، انتقام بگیرند!
شاید به همین خاطر است که عبارت «روی اعصاب مردم راه نروید!» علیرغم اینکه بارها از سوی کنش گران سیاسی و مدنی به کار برده شده است، مدام تکرار می شود تا شاید گوش شنوایی پیدا شود و به عمق فاجعه ای که ممکن است وضعیت کشور را با این گونه اقدامات به شرایط خطرناکی دچار کند، پی ببرد.
