ژنو، وین، استانبول و مسقط شهرهایی که طی چند ماه گذشته در کانون توجه ایرانی‌‌ها با هر سلیقه و نگرشی بوده و نگاه جهانیان را نیز به خود معطوف داشته است. این آخری اما فارغ از برگزاری نشست میان وزرای خارجه ایران و آمریکا و محملی برای مذاکرات هسته‌ای، اهمیت خاص و ویژه‌تری نیز دارد. عمان یگانه پایتخت عربی است که در طول سه دهه و اندی پس از پیروزی انقلاب هیچ‌گاه روابطش با تهران به سردی نگراییده و همواره شریکی مطمئن و قابل اعتماد برای طرف ایرانی بوده و همین حسن عملکردها باعث شده که سلطان‌نشین عمان جایگاهی راهبردی در روابط خارجی ایران داشته باشد. مسقط در طول تمامی سال‌‌های قطع روابط دیپلماتیک میان ایران و آمریکا در بزنگاه‌‌هایی که لزوم سطحی از ارتباطات و تبادل اطلاعات بوده به عنوان کریدوری امن و با ثبات نقش کلیدی خود را ایفا کرده است و حال در مذاکرات هسته‌ای نیز که مهم‌ترین چالش مشترک دو طرف در تمامی سال‌‌های گذشته بوده، بدیهی است که به نقش‌آفرینی موثر در این زمینه بپردازد، مضاف بر اینکه ثبات و امنیت در خاورمیانه و خلیج‌فارس طی سال‌‌های متمادی پیش رو ارتباطی وثیق و تنگاتنگ با حل و فصل پرونده هسته‌ای از طرق دیپلماتیک دارد و اینجاست که منافع ملی حاکمان مسقط نیز به‌طور مستقیم دخیل و درگیر در این ماجرا بوده و آنها با تمامی ظرفیت‌‌ها و پتانسیل‌‌هایی که بیشتر در پس پرده به‌کار می‌گیرند، به موضوع مذاکرات هسته‌ای ورود کرده‌اند. با این اوصاف به هنگامه‌ای که وزیر خارجه عمان با صراحت از قریب‌الوقوع بودن توافق هسته‌ای طی ماه‌‌های آتی می‌گوید باید منتظر تحول نهایی بوده و مهیای اتفاق بزرگ شد. 

 توافق در راه است

یوسف بن علوی، وزیر امورخارجه عمان در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان تاکید کرد:«توافق در راه است. چراکه به نفع همه است.» وزیر خارجه سلطان‌نشین عمان توافق هسته‌ای میان ایران و گروه موسوم به «1+5» را نزدیک دانسته و گفته است که این توافق در مارس یا نهایتا ژوئن به‌دست خواهد آمد. این شاید برای اولین‌بار باشد که یک مقام عالیرتبه خارجی آن هم در سطح وزیرخارجه کشوری که خود نیز در جریان مذاکرات و رایزنی‌‌های دیپلماتیک است با این صراحت و قاطعیت از رسیدن به توافق هسته‌ای گفته و برای آن بازه زمانی مطرح می‌کند. طی یک ماه گذشته مذاکرات روندی بس شتابان به خود گرفته و مذاکرات فشرده و رایزنی‌‌های گسترده که در چند جبهه میان ایران و اعضای گروه موسوم به 1+5 به شکل جمعی، دوجانبه و چندجانبه پی گرفته شده و اظهارنظرهای معطوف به این مذاکرات و البته برآشفتگی منتقدان توافق هسته‌ای میان ایران و غرب به خوبی نشان می‌دهد که روند مذاکرات مثبت و سازنده است و اگر در وین تنها چند ساعت مانده به توافق هسته‌ای با کارشکنی مشترک عبری و عربی توافق به منصه‌ظهور نرسید، اکنون با توجه به فرصت مناسبی که وجود داشته بر بستر ایده‌‌ها و طرح‌‌های ارائه شده در مذاکرات وین، دو طرف در مسیر انعقاد توافق نهایی پیش می‌روند و اشاره وزیرامورخارجه عمان به‌عنوان یک طرف ثالث و البته موثق نشان می‌دهد که باید منتظر اتفاق بزرگ در مذاکرات هسته‌ای بود. 

 توافق هسته‌ای نقطه عزیمت 

شاید برای بسیاری این نکته مورد توجه باشد که چرا پرونده هسته‌ای ایران و مذاکرات معطوف به آن تا این حد مورد توجه کشورهای جهان است و این پرونده نه‌تنها ابعاد فرامنطقه‌ای یافته بلکه به یکی از مهم‌ترین و شاید بهتر بگوییم مهم‌ترین موضوع سیاست خارجی در سطح نظام بین‌الملل تبدیل شده است. پاسخی که یوسف بن علوی وزیرخارجه عمان به این سوال می‌دهد تا حد زیادی راهگشا بوده و عمق ماجرا را هویدا می‌کند. وی در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان تاکید می‌کند: «این توافق در نوع خود منحصربه‌فرد است و درگذشته اتفاق نیفتاده است. درآینده هم هرگز اجازه نخواهیم داد که چنین بحرانی ایجاد شود این (توافق) دیوارمستحکمی بین ایجاد ثبات و بحران است.» در واقع فارغ از موضوع هسته‌ای که در مذاکرات مطرح است نفس رسیدن به یک راه‌حل دیپلماتیک پس از چالشی 12 ساله آن هم با توجه به عقبه تخاصمی میان ایران و آمریکا به‌عنوان دو ضلع اصلی ماجرا حائز اهمیت بوده و اگر توافق هسته‌ای محقق شود این یک دستاورد بزرگ برای نظام بین‌الملل است که می‌تواند و این پتانسیل را دارد که مشکلات عدیده و به نظر لاینحل را با زبان دیپلماسی و تعامل به نتیجه رهنمون کند، اتفاقی که می‌تواند الگویی باشد برای بسط و تعمیم به منازعات مختلفی که در سطوح متفاوت در عرصه نظام بین‌الملل در آینده دور و نزدیک به وقوع می‌پیوندند و یک سرلوحه مناسب در این زمینه باشد. در واقع در هزاره سوم و در ابتدای راه یک سو منازعه‌طلبی و بحران‌زایی و کشاکش سخت قرار دارد و یک‌سوی دیگر میدان‌داری عقلا و صلح‌خواهان و تعامل‌مندان و موضوع پرونده هسته‌ای مصداقی عینی برای تفوق یکی از این دو دیدگاه، اینجاست که وزیرخارجه عمان به‌درستی اشاره می‌کند که توافق هسته‌ای نقطه عزیمت و دیواری مستحکم بین ثبات و بحران است.