1-‌ يك سال بعد از روي كار آمدن دولت «تدبير و اميد» اگر در مورد موفقيت‌ها و ناكامي‌هاي روحاني در وعده‌هايش از كساني كه به او راي دادند، سوال شود بي‌هيچ درنگي موفقيت‌هاي دولت منتخب خود را در موارد ذيل برخواهند شمرد:

-‌ بازگردندان قطار هسته‌يي به ريل، پيشرفت در مذاكرات با 1+5 و توافق ژنوكه اميد به حل وفصل پرونده هسته‌يي از طريق ديپلماتيك را افزايش داد.

-‌ اقدامات مدبرانه وزير با كفايت بهداشت و تيم همراه وي در راه‌اندازي طرح «نظام سلامت» بار سنگيني را از سبد هزينه‌هاي زندگي مردم و علي‌الخصوص اقشار طبقه متوسط و فرودستان جامعه برداشت.

- بازگرداندن مديريت صنعت نفت كشور به عنوان مهم‌ترين عامل توسعه كشور و تامين بار مالي اداره كشور به مداري عقلاني با وجود استمرار تحريم‌هاي ظالمانه ناشي از بي‌تدبيري و رويكرد ماجراجويانه دولت گذشته

تقدير برگزاركنندگان جشنواره شهيد رجايي از اين سه وزارتخانه در مراسم امسال را مي‌توان مصداقي بر اين مدعا و انتخابي مبتني بر واقعيت‌هاي جامعه كه با قضاوت و رضايتمندي مردم همخواني دارد، برشمرد.

2-‌ استمرار موفقيت دولت يازدهم در اين حوزه‌ها و بالطبع رضايتمندي مردم كه علي‌الظاهر هدف هر دولتي است نيازمند ادامه راهي است كه در يك سال گذشته پيموده‌ايم. ادامه نظام سلامت نيازمند تخصيص منابع، مديريت و توزيع نيروي انساني متخصص به‌صورت عادلانه و گماردن مديران معتقد به آن در وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشكي و بيمارستان‌ها و مراكز درماني در سطح كشور است. انجام اين مهم در دست دولت و تحقق آن با مشكل چنداني مواجه نيست. اما ادامه موفقيت دولت در دو حوزه ديگر براساس واقعيات پيش‌رو با دست‌اندازهاي فراواني روبه‌رو است كه رفع اين موانع فقط در حوزه اختيارات دولت منتخب مردم نيست. بهبود شرايط حاكم بر صنعت فرسوده نفت در بخش توليد و بازگرداندن آن به وضعيتي كه قبل از دولت نهم داشتيم، نيازمند سرمايه‌گذاري خارجي و تكنولوژي روزآمد دنياست. قصه پر غصه منابع و ذخاير مشترك و برداشت چند برابر كشورهاي ريز و درشت همسايه از اين منابع در مقايسه با كشورمان بر هيچ‌كس پوشيده نيست. بگذاريد صريح صحبت كنيم. استمرار تخصيص منابع براي نظام سلامت نيز در گرو فروش نفت بيشتر و پر كردن خزانه است. داستان‌هاي مه آفريد، بابك زنجاني و م – ر و اختلاس‌هاي 3000 ميلياردي و 9000 ميلياري تنها قسمت بيروني كوه يخ مشكلات مالي كشور است.

3-‌ سال قبل در روزهايي كه روحاني درصدد چينش كابينه و گرفتن راي اعتماد ازمجلس بود با تاكيد بر اهميت دو وزارتخانه خارجه و نفت و نقش اين دو در تاريخ سياسي معاصر ايران، پيوستگي سياست خارجي و نفت كه دركنشي متقابل تاثير انكار‌ناپذيري در امنيت ملي كشور داشته‌اند، تاكيد كردم: «دكتر حسن روحاني با آسيب‌شناسي از شرايط كشور در اين عرصه‌ها و دركي درست براي خروج از اين وضعيت، دو نفر از ژنرال‌هاي پنج‌ستاره خود را براي تصدي دو وزارتخانه خارجه و نفت به مجلس پيشنهاد كرده است. محمدجواد ظريف وزير پيشنهادي خارجه براي ترميم و بهبود روابط كشور با جهان و بيژن نامدارزنگنه براي نجات كشتي در گل‌نشسته صنعت نفت كشور. صنعتي كه به گفته كارشناسان هشت‌سال در جا زده و براي بازگشت به جايگاه قبلي خود در اوپك و سقف توليد سال 1384 نيازمند ده‌ها‌ميليارد دلار سرمايه‌گذاري است». امروز و با گذشت يك سال از آن به جرات مي‌توان گفت كه دو وزير نقشي انكارناپذير در مسووليت تاريخي خود ايفا كرده‌اند. ناگفته پيداست كه موفقيت اين دو علاوه بر قابليت‌هاي فردي مرهون انتخاب شگفتي‌ساز مردم در انتخابات 24 خرداد، رويكرد دولت در عرصه مناسبات خارجي و تدبير رهبري در «نرمش قهرمانانه» است كه كشتي به گل نشسته در اين عرصه را نجات داده و ايران را به جايگاهي در جهان كه شايسته آن است بازگرداند. حاصل اين تدبير نظام و دولت در پرونده هسته‌يي به عنوان مهم‌ترين چالش ايران كه بيشترين تاثير را بر اقتصاد و معيشت مردم گذاشته بود، اميد به برون رفت از اين معضل از طريق گفت‌وگوها با 1+5 و با حفظ خطوط قرمز نظام در دستاوردهاي هسته‌يي بود.

4-‌ قطار هسته‌يي از زمان ريل‌گذاري جديد در تابستان سال گذشته به دلايلي كه بر اهل فن روشن است يك بار با سكته‌يي خفيف در مذاكرات وين 6 روبه‌رو شد. اين واقعه دلواپسان را ذوق‌زده كرد و روزنامه‌ها و سايت‌هاي اصولگرايان و دلواپسان بي‌هيچ پروايي خرسندي خود را از اين رويداد و ناكامي دولت و مذاكره‌كنندگان هسته‌يي در دستيابي به توافق نهايي ابراز كردند. براساس توافقات صورت گرفته دور جديد مذاكرات پس از آن سكته خفيف، اينك در نيويورك در جريان است. قصد نگارنده در اين يادداشت موجز ورود به اختلافات طرفين و چگونگي برون رفت از آن نيست كه اين مهم در عهده تيمي است كه عهده‌دار مذاكرات است. بر اساس نظر سنجي‌هاي متقن تيم مذاكره‌كننده و رييس آن از محبوبيتي غير قابل انكار در بين مردم برخوردارند و توانسته‌اند علاوه بر كسب اعتماد و رضايت مردم كه خود سرمايه و پشتوانه عظيمي براي مذاكره‌كنندگان است، اميد را در دل مردمي كه خواهان حل و فصل هر چه سريعتر اين معضل و برون رفت از تونل وحشت هسته‌يي هستند، برانگيزند. همزمان با شروع دور جديد مذاكرات هسته‌يي ايران با 1+5 در نيويورك بار ديگر شاهد پيش‌داوري و موضع‌گيري‌هاي منفي در خصوص نتيجه اين مذاكرات هستيم. زياده‌خواهي‌هاي غرب از سوي دلواپسان داخل و اتهام عدم همكاري ايران در خصوص برنامه‌هاي هسته‌يي از سوي جريانات خارج، شاه بيت رويكرد كساني است كه در يك سال گذشته خشم خود از پيشرفت مذاكرات را پنهان نكرده‌اند. 5-‌ به نظر مي‌رسد وقت آن رسيده باشد كه رييس‌جمهور و ظريف به‌صورت كاملا شفاف با مردم سخن بگويند. مشكل كجاست كه پس از موفقيت در مارتن موفقيت‌آميز 100 روزه و دستاورد شگرف «توافق ژنو» اينك هر روز مذاكرات با دست‌انداز جديدي در مسير خود روبه‌روست. دو هفته قبل در همين ستون نوشتم: «امروز نيز مردم انتظار دارند رييس‌جمهور به صراحت و شفافيت به آنان توضيح دهد كه سختي كار براي توافق نهايي كه ايشان مي‌گويد كجاست. آيا واقعا «زياده‌خواهي» طرف مقابل مذاكرات را با دشواري روبه‌رو كرده يا فشارهاي اردوگاه «دلواپسان» به ثمر نشسته است؟ به يقين هيچ ايراني وطن‌پرستي خواهان عقب‌نشيني در مقابل زياده‌خواهي طرف مقابل نيست و اين را از جانب هر دولتي اعم از اصولگرا، اصلاح‌طلب يا اعتدال‌گرا برنمي‌تابد. آقاي رييس‌جمهور مي‌دانند كه عبور از اين گردونه امروز «مطالبه‌يي ملي» است. نمي‌توان دست روي دست گذاشت و در حالي كه مردم با هر دست‌اندازي كه مذاكرات با آن روبه‌رو مي‌شود بر نگراني‌شان در مورد آينده فرزندان‌شان افزوده مي‌شود، ساكت نشست و هلهله و شادي دلواپسان را نظاره‌گر بود.