پس از انتخابات سال ۸۴ و ۸۸ و گذر از تجربه راهبردهای مختلفی مانند «فشار از پائین و چانه زنی از بالا» و «قهر و خروج از حاکمیت»، اکنون جامعه پای در راه گفتوگو نهاده است. سال ۹۲ پس از مدتها مردم بدون قهر، پای صندوق رای کسی آمدند که از تعامل با قدرت و تعادل در دولت صحبت میکرد. در همین رابطه دکتر غلامعباس توسلی با سلام نو گفتوگویی داشته که در ادامه میخوانیم.
این عضو نهضت آزادی ایران گفت: در بسیاری از کشورها گروههای مختلف با فشار آوردن سعی دارند تا به اهداف خود برسند. این فشار میتواند قهر از سیاست و دوری کردن از مرجع قدرت باشد و یا از طریق راهکارهایی چون تظاهرات، اعتصاب و... سعی کنند به اهداف خود برسند.
غلامعباس توسلی در گفتوگو با پایگاه خبری تحلیلی «سلام نو» تاکید کرد: باید به این نکته تاکید کرد که این قهر سیاسی نه تنها در کشور ما رخ نمیدهد بلکه در صورت وقوع نتیجهٔ مطلوبی در پی نخواهد داشت. در واقع قهر سیاسی و فشار به حاکمیت بینتیجه است.
این فعال ملی-مذهبی افزود: در تمامی کشورهای دنیا گروههای فشار وجود دارند و برای رسیدن به خواستههای خود به قدرت فشار وارد میکنند و در بسیاری از موارد هم به نتیجه میرسند. گروههای فشار به دنیال اهداف سیاسی هستند و با روشهای سیاسی به اهداف خود میرسند. اما در ایران این قهر و فشار کار آیی ندارد در واقع تحصن، قهر، تظاهرات و... جوابگو نیست.
این محقق و جامعهشناس ادامه داد: این رفتار در ایران جا نیوفتاده است و مورد پذیرش حاکمیت نیست. در ایران صحبت از دموکراسی و مردم سالاری دینی میشود اما وقتی پای عمل میرسد، طور دیگری برخورد میکنند.
دکتر توسلی در پایان به سلام نو گفت: بنابر این وقتی شرایط این گونه باشد و کسانی باشند که اختلال گونه عمل کنند، همهٔ حق را به خود دهند و هیچ گونه حقی برای دیگر گروهها قائل نباشند، به نتیجه نخواهند رسید.