بيشتر از آنكه شبيه يك فيلم باشد، به يك تلافي سياسي شباهت دارد؛ مشابه «احمدي‌نژادي» مستند «من روحاني هستم» هم در راه است. همه‌چيز روشن است، منتقدان دولت يازدهم براي رييس اين دولت فيلم ساخته‌اند و حالا منتقدان دولت نهم و دهم براي رييس آن دولت‌ها فيلم مي‌سازند؛ «در روياي بهار» در برابر «من روحاني هستم». به قول معروف چيزي كه عوض دارد، گله ندارد. اين دو سه ماه گذشته گلايه و شكايت زياد بود، اما به جايي نرسيد.
هيچ‌كس نتوانست جلوي موسسه‌يي كه گفته مي‌شود مجوز فعاليت هم ندارد را بگيرد. قوه قضاييه اصرارش بر اين بود كه اگر مشكلي در كار مستند «من روحاني هستم» يا موسسه سازنده آن وجود دارد، اول از همه دولت بايد شكايت كند تا امكان پيگيري وجود داشته باشد. دولتي‌ها هم خيلي علاقه‌يي به شكايت نشان ندادند. شايد هم حق داشتند.
وقتي منتقدان دولت توقيف مطبوعاتي چون 9 دي كه توسط شوراي نظارت بر مطبوعات صورت گرفته بود را به «ديكتاتوري دولت يازدهم» نسبت مي‌دادند، تكليف شكايت از مستند «من روحاني هستم» ديگر مشخص بود. با اين وضعيت تنها يك راه باقي مي‌ماند و آن اينكه هواداران دولت خود آستين همت را بالا بزنند و مستند را با مستند جواب دهند. حالا آنها براي پاسخ «مستند» خود به منتقدان دولت سراغ سوژه‌يي رفته‌اند كه چند سالي است حتي خيال هواداران پر و پا قرص سابق خود را هم آشتفته كرده است؛ محمود احمدي‌نژاد. كسي كه آمدن و رفتنش براي اصولگرايان بسيار گران تمام شد. شاخه جوانان حزب ايران 8 سال رياست او بر دولت‌هاي نهم و دهم را در 45 دقيقه خلاصه كرده‌اند.
ناگفته پيداست كه در اين مستند چه چيزهايي گفته خواهد شد؛ سخناني از همان جنس گفته‌هايي كه بعد از خانه‌نشيني يازده روزه او نُقل محافل سياسي بود؛ از گم شدن درآمدهاي نفتي و پرونده‌هاي ريز و درشت فساد اقتصادي گرفته تا افزايش تورم و بي‌انضباطي‌هاي مالي دولتي كه رييسش مي‌گفت «پاك‌ترين دولت تاريخ است». البته به نظر نمي‌رسد كه شاخه جوانان حزب ايران مانند سازندگان مستند «من روحاني هستم» آنقدر آرشيوهاي قوي و مدارك خاصي داشته باشند كه بتوانند پرده از وقايعي چون همان خانه‌نشيني 11 روزه رييس دولت در بهار سال 90 يا برخي شايعات درباره مذاكرات هسته‌يي در دوره وي بردارند. همين دو هفته پيش كاظم جلالي، رييس فراكسيون رهروان مجلس گفته بود: «در اين شكي نيست كه گروه سازندگان از يك آرشيو قوي برخوردار بودند و اينكه چطور آنها به اين آرشيوها دسترسي داشتند را من اصلا در جريان نيستم و البته مهم است كه اين قضيه مشخص شود». هنوز مشخص نشده كه سازندگان «من روحاني هستم» چطور به نسخه‌هايي چون مكالمات خصوصي محمد جواد ظريف با محمد البرادعي در جريان مذاكرات سعدآباد دست پيدا كرده‌اند.
خبر اين فيلم «در روياي بهار» را جمشيد ايراني، رييس كميته سياسي جبهه اصلاح‌طلبان اعلام كرده است. او گفته «اين اثر هنري بر مبناي همان رويكرد انتقاد به صورت شناسنامه‌دار تهيه شده است». فيلمي كه سفرهاي استاني، سخنراني‌ها و شعارهاي احمدي‌نژاد به همراه عملكردها و رفتارهاي او را به تصوير مي‌كشد. حالا با اين وضعيت صف اكران فيلم‌هاي مستند سياسي در دانشگاه‌ها شلوغ و شلوغ‌تر مي‌شود. منتقدان دولت هنوز دو قسمت ديگر از فيلم «من روحاني هستم» را نمايش نداده‌اند. آنها هم اگر بيايند نبرد سياسي – سينمايي داغي شروع خواهد شد. نبردي كه طرف منتقد دولت همچنان در آن قوي‌تر به نظر مي‌رسد. زاغه «فرهنگي» آنها فعلا پر از «مهمات هنري» است؛ همين ديروز مدير موسسه سفيرفيلم در گفت‌وگويي با خبرآنلاين خبر داد كه 18 اثر بلند و 70 فيلم كوتاه ساخته شده در آرشيو اين موسسه موجود است. اينها البته همه غير از مجموعه‌هايي چون «دكتر سلام» و نمونه‌هاي مشابه ديگري است كه در موسساتي غير از موسسه سفير فيلم ساخته شده‌اند.
گفته شده كه مستند «در روياي بهار» به زودي در دانشگاه‌هاي كشور نمايش داده خواهد شد، نمايشي كه بيش از محتواي آن واكنش منتقدان دولت يازدهم و هواداران محمود احمدي‌نژاد نسبت به آن مهم به نظر مي‌رسد. همين چند روز پيش عليرضا زاكاني، از هواداران سرسخت سازندگان «من روحاني هستم» گفته بود كه هر كسي مي‌تواند براي شخصيت‌هاي سياسي كشور مستند بسازد و آن را نمايش دهد، به شرط آنكه «دروغ» نگويد. با اين مقدمه آيا بعد از اكران مستند «در روياي بهار» سازندگان آن به قلب واقعيت درباره احمدي‌نژاد متهم خواهند شد؟
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
