گاه چند حرف ساده در قالب یک واژه، کرور کرور معنی را فریاد می کند. گاه حلاوت یک کلام هزاران هزاران خصم را منکوب می کند. گاه یک کلمه به جای صدها دفاعیه و بیانیه لب مطلب را ادا می کند.

به گزارش تدبیر24 آقای دیپلمات بیش تر و پیش تر نشان داده بود که عرصه دیپلماسی و فراز و فرودهای آن را بخوبی کف دست می شناسد و از هر فعل و انفعال و روزنه و مفری برای پیشبرد راهبردها و منویات مد نظرش بهره می گیرد. او که خنده هایش حساب شده، حضورش در شبکه های مجازی سنجیده و هر برون داد رفتاری اش دقیق و موشکافانه به منصه ظهور می رسد، علاوه بر مقهور کردن رقبای خارجی در پازل هوشمندانه در چارچوب سه عنصر عزت و حکمت و مصلحت، این روزها در مواجهه با منتقدین آشتی ناجو و ایراد گیر داخلی نیز هوشمندی سیاسی خود را به رخ می کشد.

همانگونه که خود می گوید در تاریخ انقلاب هیچ وزیر خارجه ای همچون او با سئوالات متعدد، احضارهای پیاپی و البته هجمه های مداوم و رگبارگونه روبرو نبوده، اویی که طی 100 روز پرونده یازده ساله و سردرگم را به نقطه ثبات و اطمینان رهنمون کرد، یک تنه و با اتکا به حمایت رهبری و ملت و استفاده از ظرفیت های مغفول مانده، طی دو هفته در اقدامی بی سابقه شش وزیر خارجه قدرتمند ترین کشورهای جهان را دوبار پای میز مذاکره کشاند و در نهایت علاوه بر اثبات حقوق هسته ای که طرف مقابل از پذیرش اش استنکاف می ورزید، نه تنها این مهم را به اثبات رسانید که توانست ساختار تحریم های ظالمانه و بی سابقه در تمامی ادوار معاصر را سست و لرزان کند.

تحریم هایی که سال ها برای آن برنامه ریزی شده و هماهنگی و دایره شمول آن با توجه به موقعیت سوق الجیشی ایران در هارتلند انرژی جهان یعنی خاورمیانه و امکانات و پتانسیل های بالقوه کریدوری ایران در منطقه بی نظیر بود. ضمن آنکه در تمامی قطعنامه های شورای امنیت تاکید و تصریح شده بود که ایران باید فعالیت های هسته ای خود را تعلیق کند تا توافق هسته ای به امضا برسد اما وی با حفظ دستاوردها و اذعان طرف مقابل مبنی بر پذیرش حق غنی سازی و بدون تعطیلی سانترفیوژها و تعهد بر آزادی کامل در پیشبرد برنامه های علمی و تحقیقاتی توافق نامه را به امضار رساند و پس از آن نیز در مسیر گام نهایی تاکنون توانسته مذاکرات را بر مدار حفظ اصول به پیش ببرد.

حال با همه این اوصاف منتقدین تندرو که خود او نیز یکبار با صراحت تاکید کرده بود برخی از آنها هیچ گاه از رسیدن به توافق رضایت نخواهند داشت و دست از مخالفت بر نمی دارند، طی روزهای اخیر بر حجم اقدامات خود افزوده و از کارشکنی های لفظی و رسانه ای به فعل و انفعالات میدانی رهنمون شده و در قالب همایشی با عنوان " ما دلواپسیم" بر حجم اعتراضات خود افزوده اند.

درست در همین هنگامه ظریف به مجلس رفت تا یکبار دیگر در صحن علنی پارلمان به دفاع از خود برخاسته و پاسخگوی مطالب مطروح باشد. او در نطقی حساب شده آنچنان سخن گفت که یکی از تندترین نمایندگان منتقد وی در بهارستان نیز در نهایت بر خلاف میل باطنی و رویکرد همیشگی اش چاره ای نیافت که بطور رسمی اعلام کند که از پاسخ های ظریف قانع شده است.

ظریف در این نطق تاریخی ظرافت های دیپلماسی را به زبان ساده برای همگان تشریح و تبیین کرده و تاکید ورزید که هدف غایی و نهایی همه ما حرکت در مسیر آرمان های امام و رهبری است و رژیم مجعولی به نام اسرائیل برای ما رسمیت نداشته اما راه مقابله با ترفندهای دشمنان بهانه و گزک دادن برای ایجاد جنگ روانی پیرامون موضوعی چون هولوکاست به دست آنان نیست و اگر آرمان ما دفاع از حقوق ملت فلسطین است باید هیمنه تبلیغاتی و هژمونی جنگ روانی آنان را که بر این واژه استوار شده، شکسته و بگوییم اکنون و در شرایط فعلی چرا این رژیم منحوس به شکل سیستماتیک حقوق فلسطینیان را نقض و هولوکاستی دیگر را بر ملتی مظلوم تحمیل می کند.

فرق دیپلماسی تعاملی و اعتدالی روحانی و هیجانی احمدی نژاد نیز دقیقا در همین گرانیگاه هویدا می شود. یکی با حمله بی محابا به رویدادی که سال ها پیرامون آن در جهان مظلومیت نمایی شده، رقیب را در موضوع مظلومیت و حق به جانبی قرار داده و زمینه برای پروپاگاندا و به انفعال بری ایران در اذهان جهانی را فراهم کرد و با پاتک رقیب هزینه های هنگفتی را متوجه کشور کرد و دیگری با خودداری از سخنان هیجانی ضمن عدم ورود به این حیطه برای تکرار همان وضعیت سابق ضمن خلع سلاح طرف مقابل توجه جهانیان را به مظلومیت ملت فلسطین معطوف داشت نکته ای که در دیگر رویکردهای سیاسی دستگاه دیپلماسی کشور ما در طول مدت سپری شده نیز بخوبی هویدا است.

ظریف عصای موسی یا ید بیضای عیسی را ندارد او با درک و فهم درست از عرصه تعاملات ساختار سیاسی نظام بین الملل و با توجه به تجربیات چند دهه ای می داند باید در چه جای و جایگاهی تعامل ورزی و نرمش پیشه کند و در چه موضعی با اقتدار و صلابت سخن بگوید. نمونه آنکه همگان خنده ظریف را به خاطر دارند و البته وزیر خارجه آمریکا در همان بحبوحه توافق ژنو گفته بود ظریف آنچنان بر سر من فریاد زد که تاکنون کسی جرات نکرده بوده اینگونه با من سخن بگوید.

همین است که او با صلابتی مثال زدنی در پاسخ به منتقدین دلواپس خود می گوید: ما دلاوریم نه دلواپس!

او می داند که هر گونه سستی و چند دستگی در داخل، حربه و برگه برنده ای برای عرض اندام طرف بیرونی در مذاکرات آتی خواهد بود و این پیام را به طرف مقابل می دهد که نه از موضع ضعف که با اعتنا به هماهنگی و هم کلامی تمامی سطوح قدرت و اتکا به حمایت ملت گزینه ایران روی میز است. گزینه ای با نام اقتدار و صلابت.