در شروع دوباره فوتبال در سال ۱۴۰۳ همه نگاه‌ها به بازی استقلال و مس رفسنجان بود. صدرنشین لیگ برتر با یک فاصله ۳ امتیازی نسبت به رقیب دیرینه و جدی‌ترین تعقیب کننده در پله دوم به 3 امتیاز این بازی خانگی نیاز داشت و از آن طرف مس هم دور برگشت با محرم نوید کیا تیم دیگری شده که باخت نمی‌دهد.

همه انتظار یک دیدار جذاب و تماشایی را داشتیم اما انصافاً بازی استقلال و مس فراتر از پیش‌بینی‌ها شد. یک دیدار سراسر جذاب و تماشایی با موقعیت‌های بی‌شمار روی هر دو دروازه که قاعدتاً می‌بایست کیفیت بازی دو دروازه‌بان نتیجه را مشخص می‌کرد. دو دروازه‌بان که تا همین چند سال قبل در دربی بزرگ پایتخت از دروازه دو تیم بزرگ در همین ورزشگاه آزادی دفاع می‌کردند.

و عجیب آنجا بود که هر دو دروازه‌بان مرتکب اشتباهاتی فاحش شدند. در همان شروع مسابقه سید حسین حسینی کاپیتان استقلال که در فیفادی فروردین و در بازی برگشت مقابل ترکمنستان فرصت بازی ملی پیدا کرده بود، برخلاف پیش بینی و انتظار از این فرصت روحیه کافی نگرفته و مرتکب اشتباهی عجیب در همان شروع شد.

یکی از اصول اولیه و الفبای دروازه‌بانی بستن زاویه در مقابل رقبا و مهاجمان حریف است اما حسینی به شکلی مبتدیانه مقابل سجاد شهباززاده از زاویه بسته گل خورد! همین اشتباه اگرچه در شروع بازی بود و حسینی هم بعداً در طول مسابقه جبران کرد و می‌توان آن را به حساب گرم نبودن گذاشت، کافی بود تا از کاپیتان مقصر اصلی ناکامی بسازد!

اما حسینی شانس آورد چرا که حامد لک در شروع نیمه دوم بدون داشتن آن بهانه گرم نبودن، مرتکب اشتباهی به مراتب بزرگتر شد. روی همان دروازه که در نیمه اول حسینی گل خورده بود و توپی که بازیکنان مس اعتقاد داشتند از زمین بیرون رفته است!

اما کیست که نداند تا وقتی داور سوت نزده، بازی ادامه دارد و حتی در صورت اشتباه داور هم باز یکی از همان اصول اولیه دروازه‌بانی می‌گوید گلر باید توپ را به سمت بیرون مشت کند نه به سمت درون زمین، آن هم در محوطه ۶ قدم و پیش پای مهاجم حریف!

در واقع حامد لک یک گل صددرصد را به مهاجم آرژانتینی استقلال هدیه داد تا هم تیمش پیروزی را از دست بدهد و هم اشتباه سید حسین حسینی فراموش شود و البته که با این دو اشتباه و برغم درخشش دو دروازه‌بان در سایر دقایق بازی، این مسابقه بازی آنها لقب گرفت و بار دیگر ثابت شد که یک دروازه‌بان در طول یک مسابقه حق حتی یک اشتباه را هم ندارد!