شاید فعلا برای حذف برخی بازیکنان بالای ۳۰سال محدودیتهایی وجود داشته باشد. مثلا رامین رضاییان با وجود سن بالایش تا اطلاع ثانوی شانس حضور در تیم ملی را دارد؛ چراکه هم از فرم نسبتا مطلوبی برخوردار است و هم دفاع راست ششدانگی که در تیم ملی جای او را بگیرد، به چشم نمیخورد. داستان شجاع خلیلزاده اما متفاوت است. علاوه بر سامان فلاح که در فهرست نهایی جامملتها هم بود و به او بازی نرسید، فوتبال ایران هماکنون مدافع جوانی دارد که انتظار میرود سالهای طولانی بدرخشد؛ امین حزباوی.
مدافع پیشین فولاد که ابتدای فصل با قراردادی سودآور به السد منتقل شد، در ۲۰سالگی به بازیکن ثابت این تیم تبدیل شده. او در این فصل از مسابقات لیگ ستارگان قطر، ۱۴بار برای السد به میدان رفته و یک گل زده است. حزباوی در لیگ قهرمانان آسیا هم ۴بازی برای السد انجام داده و یک پاسگل به نامش ثبت شده است. حتی در همین جامملتها هم خیلیها انتظار داشتند حزباوی جزو فهرست نهایی تیم ملی باشد و غیبتش با انتقادات زیادی همراه شد.
دوران ملی او قطعا بهزودی و برای مدت طولانی آغاز خواهد شد و طبیعی است که اگر قرار باشد جای یک نفر را بگیرد، آن بازیکن نه فلاح است، نه مجید حسینی یا محمدحسین کنعانیزادگان. مدافع خط خورده بهاحتمال فراوان همین آقای شجاع خلیلزاده خواهد بود.
شجاع خلیلزاده از ۱۵سال پیش با حضور در مس رفسنجان و بعد هم مس کرمان به لیگ برتر پیوست و اغلب مقاطع مدافعی شاخص و مهم بوده اما با وجود این استمرار فقط ۳۹بازی ملی در کارنامه او به چشم میخورد که بیشتر آنها هم مربوط به همین ۲، ۳سال اخیر و دوران حضور اسکوچیچ و قلعهنویی بوده است. شجاع جزو بزرگترین مغضوبان کارلوس کیروش بود، وگرنه شاید حتی میتوانست تعداد بازیهای ملیاش را سهرقمی کند. اینجاست که میشود ریشه بخشی از خشم غیرقابل مهار او از مربی پرتغالی را پیدا کرد.