درویش درباره آینده اصفهان با وجود آلودگی و کم آبی گفت: اصفهان دو سناریو دارد، یک سناریو بدبینانه این است که در سال ۱۴۰۹ با توجه به اینکه مخازن سفره‌های زیرزمینی اش تمام می‌شود مردم مجبور به مهاجرت هستند، سناریو خوشبیانه هم ۱۴۱۸ است که آن وقت در صورت عدم اصلاح مبلمان شهری و رفتار صنایع ناچار به مهاجرت می‌شوند. اگر موضوع آلودگی هوا را هم به آن اضافه کنیم و با توجه به اینکه اصفهان بیشتر از اهواز و تهران روز‌های ناسالم دارد، حتی قبل از تمام شدن آب، هوای اصفهان تمام شود و مردم قبل از فرار از تشنگی، از فقدان اکسیژن مجبور به رفتن شوند.

رکودشکنی آلودگی هوا در اصفهان زنگ خطر‌های جدی را در رابطه با صنایع به صدا درآورد، اما به واقع با صنایع چه باید کرد؟ آیا آینده اصفهان در گرو اصلاح رفتار صنایع و یا دور کردن آن‌ها از شهر است؟ این سوالات هر روز در ذهن شهروندان تکرار می‌شود، اما هنوز اقدام عملی در این رابطه صورت نگرفته است.

محمد درویش، کارشناس محیط زیست، درباره علل افزایش شدید آلودگی هوا در اصفهان به «انتخاب» گفت: حقیقت این است که الان اگر وارد برنامه‌های کارخانه فولاد مبارکه یا ذوب آهن و پتروشیمی و پالایشگاه در اصفهان بشوید، این‌ها طرح‌های توسعه‌ای فراوانی را برای یک دهه آینده تعریف کرده اند. اولین گام و مهم‌ترین گام این است که اجازه هرگونه بارگزاری جدید به این کارخانه‌های آب بر داده نشود.

وی ادامه داد: در گام اول نباید بگذاریم طرح‌های توسعه شان را در آبریز زاینده رود انجام شوند.

درویش افزود: در گام بعدی باید واحد‌هایی مانند کوک سازی در ذوب آهن که فوق العاده الاینده است و آلایندگی آن بیشتر از کل ذوب آهن است را تفکیک کنیم و به مناطق دیگر منتقل کنیم.

این فعال محیط زیست اضافه کرد: گام سوم برای اصفهان این است که از تکنولوژی روز استفاده کنند، مثلا گروهی از متخصصین از دانشگاه صنعتی شریف به یکی از واحد‌های تولید کننده فولاد رفته بودند و اعلام آمادگی برای استانداردسازی مصرف آب کرده بودند. آن‌ها گفته بودند شما چقدر پول می‌خواهید و آن‌ها گفته بودند ۳ میلیون دلار، آن‌ها گفته بودند ما با پول‌های کمتر می‌توانیم طرح انتقال آب را اجرا کنیم. این‌ها نکاتی است که حاکمیت باید روی آن دست بگذارد. اگر این اتفاقات رخ دهد من فکر می‌کنم که بخش بزرگی از این مشکل در میان مدت حل می‌شود.

درویش خاطرنشان کرد: این تفکر که کارخانه‌ها باید به سمت استفاده از فاضلاب بروند و فشار به آب کشاورزی نیاورند مشکل را حل نمی‌کند. پسآب‌ها وقتی تصفیه شدند به دلیل تراز منفی دشت اصفهان و اطراف آن مجال تغذیه پیدا کنند تا خطر فرونشست کاهش یابد نه اینکه آن‌ها را در بخش صنعت استفاده کنیم.

وی درباره انتقال آب برای صنایع به اصفهان اشاره کرد: برای استفاده صنایع از آب در حال انتقال آب از دریای عمان هستند، اما صنایع فعلی بیشتر از توان اصفهان و زاینده رود هستند، یکی از محدودیت صنایع کمبود آب است اگر آب را از دریای عمان بیاوریم که مردم اصفهان دیگر نمی‌توانند نفس بکشند. چطور است که انتقال گران قیمت آب از جنوب به نظر این دوستان اقتصادی‌تر است تا بخشی از واحد‌های آلاینده به جنوب منتقل شود و اصفهان از محل ظرفیت واقعی اش که یک روزی نصف جهان بود استفاده کند.

درویش درباره آینده اصفهان با وجود آلودگی و کم آبی گفت: اصفهان دو سناریو دارد، یک سناریو بدبینانه این است که در سال ۱۴۰۹ با توجه به اینکه مخازن سفره‌های زیرزمینی اش تمام می‌شود مردم مجبور به مهاجرت هستند، سناریو خوشبیانه هم ۱۴۱۸ است که آن وقت در صورت عدم اصلاح مبلمان شهری و رفتار صنایع ناچار به مهاجرت می‌شوند. اگر موضوع آلودگی هوا را هم به آن اضافه کنیم و با توجه به اینکه اصفهان بیشتر از اهواز و تهران روز‌های ناسالم دارد، حتی قبل از تمام شدن آب، هوای اصفهان تمام شود و مردم قبل از فرار از تشنگی، از فقدان اکسیژن مجبور به رفتن شوند.

وی ادامه داد: الان در استان گیلان اگر سر بزنید و با مسئولین آموزش و پرورش صحبت کنید، تعداد دانش آموزان اصفهانی زیاد شده و در برخی محلات در شمال کشور، مردم با لهجه اصفهانی صحبت می‌کنند. نشانه‌های مهاجرت همین الان خود را نشان داده است.