مسئولان دانشگاه پیام نور بر خلاف مقررات به‌یکباره برای ما ابلاغ بازنشستگی صادر کردند و به  این عمل نسنجیده و غیراخلاقی خود ذرّه‌ای نیندیشیدند.

گویا با کارگرانی روزمزد طرف‌اند که ‌‌می‌‌توانند به آنان بگویند از فردا سر کار نیایید، همچنان‌که به ما گفته شد از فردا سر کلاس حاضر نشوید.

یا انگار با مجرمانی مواجه بودند که وجودشان در دانشگاه خطرآفرین بود و شتابزده قصد اخراج آنان را داشتند! کدام دانشگاه با اعضای هیئت علمی خود چنین رفتاری می‌کند؟ در همه دانشگاه‌ها استادان تا هفتاد سالگی و دانشیاران تا شصت‌وهفت سالگی ‌‌می‌‌توانند به فعالیت خود ادامه دهند، مگر در موارد خاصی مثل نگرفتن پایه در دو سال پیاپی، اما دانشگاه پیام نور برای قانونی جلوه دادن عمل خود بازنشستگی ما را به تبصره ماده ۹۷ مستند کرد که براساس آن در موارد خاص دانشگاه می‌تواند با مجوّز وزیر استادان و دانشیاران را بازنشسته کند.

درواقع به خیال خود انگ موارد خاص را نیز بر ما چسباندند. مورد خاص -همچنان‌که از عنوانش پیداست- خاص است نه عام که بتوان براساس آن جمعی را بازنشسته کرد. ما نه دچار رکود علمی بودیم، نه مشکل سیاسی و عقیدتی داشتیم، نه از کارافتاده بودیم، نه مرتکب تخلف اداری و انتظامی شده بودیم و نه کسری موظفی داشتیم.

زشتی این عمل آنجا نمایان‌تر شد که بلافاصله تمامی کلاس‌های درسی ما را حذف کردند، درحالی‌که براساس تبصره ۴ ماده ۹۶ آیین‌نامه استخدامی مصوّب دانشگاه به فرض رسیدن زمان بازنشستگی نیز چون ترم تحصیلی آغاز شده بود و ما برنامه کلاسی داشتیم و کلاس‌هایی را نیز برگزار کرده بودیم، باید تا پایان ترم ابلاغ بازنشستگی صادر نمی‌شد. همچنان‌که در دیگر دانشگاه‌ها چنین ‌می‌کنند. ما تا کنون سکوت پیشه کردیم و منتظر تجدید نظر مسئولان دانشگاه بودیم، اما به نظر می‌رسد رفتارهای غیرقانونی و غیراخلاقی آنان همچنان ادامه دارد.

ازجمله اینکه بدون درخواست و امضای ما مدارک بازنشستگی ما را به صندوق بازنشستگی ارسال کرده‌اند! یا در جواب پیگیری‌های ما به دروغ ادعا می‌کنند رشته‌های ما دانشجو ندارد!

اثبات این دروغگویی‌ها کاری ندارد. ما از این پس در قبال این رفتار ناشایست و ظالمانه سکوت نخواهیم کرد، چراکه سکوت در برابر ظلم را روا نمی‌دانیم و ‌می‌دانیم که سکوت ما سبب تداوم چنین رفتارهایی با دیگر اعضای هیئت علمی خواهد شد.

ما به مسئولان دانشگاه پیام نور پیشنهاد می‌کنیم چند واحد مدیریت رفتار سازمانی بگذرانند تا شاید شیوه برخورد با همکاران خود را بیاموزند. همچنین آنان را به تأمل در اعمال خود دعوت می‌کنیم و خطاب به آنان می‌گوییم تکیه زدن بر صندلی ریاست موقّتی و کوتاه است، همچنان‌که برای دیگران چنین بوده است. از دیوان عدالت الهی بترسید که زمان پاسخگویی دور نیست.

جمعی از استادان و دانشیاران دانشگاه پیام نور