سعیده علیپور:تا زمان تنظیم این گزارش، شمار تلفات در جنگ غزه و اسرائیل از شش هزار نفر فراتر رفته است. تلفاتی که شمار قابل‌توجهی از آنها کودک هستند. کودکان به جا مانده‌ نیز در هراس تنهایی خود در این جهان خوفناک، مقهور حال و آینده مبهمی هستند که سیاستمداران و ایدئولوژی‌پردازان در حریم امن خود برای آنها رقم می‌زنند.

رفتار و اظهارات سیاستمداران جهان و کشور ما در خصوص آنچه این روزها در غزه می‌گذرد، قابل نقد است. در ایران نظرات گاهی چنان بی‌محابا بیان می‌شود که به نظر می‌رسد گوینده تنها به دنبال اثبات شعارهای خود به هر قیمتی است و به تبعات فاجعه‌بار ادامه این جنگ نابرابر کاری ندارد.

در حالی که گزارش‌ها از پیشنهاد حماس به اسرائیل برای آتش‌بس خبر می‌دهد، دیروز برخی ائمه جمعه چنان پیروزی را نزدیک دانستند که حتی به نظر نمی‌رسد قبل از رفتن به پشت تریبون‌های خود، به فعل و انفعالات منطقه‌ای و حتی آخرین خبرها از تلفات جنگ نیم نگاهی کرده باشند

چیزی حدود دو هزار کیلومتر آن سوی سرزمینی که این روزها شاهد فاجعه‌ای انسانی است، دیروز آنچه در پشت برخی از تریبون‌های مذهبی و رسمی به گوش رسید، از همین دست است. در حالی که گزارش‌ها از پیشنهاد حماس به اسرائیل برای آتش‌بس خبر می‌دهد، برخی ائمه جمعه از اعزام نیروی نظامی از ایران به غزه و جنگ با اسرائیل سخن به میان آوردند. شماری جنگ امروز را با صدر اسلام قیاس کردند و برخی از لزوم دعا کردن برای فلسطین به خاطر شافعی بودن برخی از اهالی‌اش گفتند.

دیروز برخی ائمه جمعه چنان پیروزی را نزدیک دانستند که حتی به نظر نمی‌رسد قبل از رفتن به پشت تریبون‌های خود، به فعل و انفعالات منطقه‌ای و حتی آخرین خبرها از تلفات جنگ نیم نگاهی کرده باشند.

برخی معتقدند این شیوه موضع‌گیری در مهمترین تریبون‌های رسمی کشور، همان چیزی است که سال‌هاست شاهد آن هستیم و نه تنها نتیجه بین‌المللی و به نفع مردم فلسطین دربرنداشته که حتی در میان شهروندان داخلی هم مقبولیتی ندارد. چرا که نه راهی عملیاتی برای پایان جنگ می‌بیند و نه قدرت تغییر بازی به نفع مردم رنج‌کشیده فلسطین را دارد.

ائمه جمعه با چه هدفی سخن می‌گویند؟

آنچه این روزها در غزه می‌گذرد را برخی نسل‌کشی می‌دانند و از این جهت در سراسر دنیا مخالفان این بحران، در پی راهی برای توقف جنگ هستند.

عملیات طوفان‌الاقصی، ساکنان اسرائیل را از سایه امنی که در آن می‌زیستند خارج کرد. حال دولت و حکومت‌های حامی اسرائیل در پی مقابله و انتقام‌گیری از حماس و دیگر گروهای جهادی هستند. آنها اعلام کرده‌اند که تمام غزه را برای نابودی حماس درمی‌نوردند. حاصل این درنوردیدن؛ آن چیزی است که امروز شاهد آن هستند. مرگ و آوارگی هزاران نفر.

برخی ائمه جمعه دیروز از اعزام نیرو نظامی از ایران برای حضور در غزه و جنگ با اسرائیل سخن به میان ‌آوردند. برخی معتقدند این شیوه موضع‌گیری در مهمترین تریبون‌های رسمی کشور، همان چیزی است که سال‌هاست شاهد آن هستیم و نه تنها نتیجه بین‌المللی و به نفع مردم فلسطین دربرنداشته که حتی در میان شهروندان داخلی هم مقبولیتی ندارد

زنان، مردان و کودکان سرگردانند و منطقه‌ای امن برای استقرار پیدا نمی‌کنند. در این میان آنچه بیش از همه از اهمیت برخوردار است، پایان جنگ و رسیدگی به وضعیت جمعیتی است که خانواده و خانه و کاشانه و شغل و امنیت و ... را از دست داده‌اند. راهپیمایی‌هایی بی شماری در سراسر جهان برای پایان این جنگ برگزار می‌شود. در ایران نیز این حس عمومی وجود دارد. اما به نظر می‌رسد این حس عمومی با گفتمانی که سالهاست در برخی از تریبون‌ها تکرار می‌شود همخوانی ندارند. در حالی بسیاری خواهان راهکار عملیاتی برای پایان جنگ و تمام شدن تنش همیشگی در فلسطین و اسرائیل هستند که به نظر می‌رسد، یکی از بازیگران اصلی منطقه یعنی ایران، همچنان خواهان ادامه جنگ از سوی محور مقاومت است. این سخنان نه تنها در تریبون‌های نمازجمعه تکرار می‌شود که از سوی مقامات رسمی کشور هم شنیده می‌شود.

لطف‌الله دژکام، امام جمعه شیراز دیروز ضمن دفاع از حمله حماس به اسرائیل گفت: «با خواندن قرآن به اسرائیلی‌ها در جنگ پاسخ می‌دهیم». کاظم صدیقی، امام جمعه تهران هم با بیان اینکه فرزندان شهرک‌نشین گرگ‌های دندان‌تیز هستند و تمام انبیا یهودیان را نفرین کرده‌اند، گفت که «مانند جنگ بدر در صدر اسلام مقابل اسرائیل پیروز می‌شویم». امام جمعه رشت هم از اعلام آمادگی چند هزار نفر از سپاهیان برای اعزام به غزه خبر داد.

در سوی دیگر، حاج منصور ارضی، مداح صاحب نام هم دیروز در مسجد ارک اطمینان داد که امام زمان(عج) به غزه نظر دارد.

علی بهادری جهرمی در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس از تقدیر الهی گفت که پیروزی مستضعفان را رقم زده است.

اما در این میان برای بسیاری از شهروندان این پرسش مطرح است که جدای از توهین و تهدید و بیان خشم و نفرت و شعار و آمال‌ها علیه اسرائیل، این گونه کنش‌ها در تریبون‌های رسمی کشور چه نتیجه‌ای در بردارد؟

ایران به کدام سو در حرکت است؟

هر چند ایران خود را بازیگر اصلی منطقه می‌داند و دیروز حتی احمد علم‌الهدی، امام جمعه مشهد آمریکا را تهدید کرد که در صورت دخالت آن در جنگ، ایران به کمک غزه خواهد رفت، اما همواره مسئولان دیپلماتیک با اشراف بر این موضوع که چنین دخالت نظامی تبعات سنگینی برای ایران دارد، خود را بری از هرگونه دخالت نظامی دانسته‌اند.

با این حال برخی تحلیلگران سیاست ایران را در این جنگ نه تنها به نفع فلسطین تلقی نمی‌کنند که معتقدند این سیاست به آوارگی مردم غزه دامن می‌زند.

احمد زیدآبادی، فعال سیاسی در کانال تلگرامی‌اش نوشت: «از همان سال 1988 که سازمان آزادی‌بخش فلسطین در اجلاس تونس بر مبنای قطعنامه‌های 242 و 338 شورای امنیت سازمان ملل موجودیت اسرائیل را در چارچوب مرزهای قبل از جنگ ژوئن 1967به رسمیت شناخت و با واکنش غضب‌آلود جمهوری اسلامی روبرو شد، پرسش همیشگی و تعطیل‌ناشدنی من از عموم مقام‌های جمهوری اسلامی اعم از چپ و راست و اصلاح‌طلب و اصولگرا این بوده است که فارغ از علایق ایدئولوژیک و اعتقادی، استراتژی بدیل شما در برابر تصمیم ساف دقیقاً چیست؟ عملِ خارج از چارچوب یک استراتژیِ درست و صحیح به هر مقدار هم که فداکارانه و صادقانه و هوشمندانه باشد، فقط به افزایش درد و رنج مردم ستمدیده ختم می‌شود. در جریان اعتراض‌های سال گذشته در کشور نیز همین مسئله را به معترضان گوشزد کردم که از آنها هم متأسفانه جز اظهار رنجش و خشم ندیدم».

او این سوال را هم مطرح می‌کند که «آیا به نظر مسئولان جمهوری اسلامی هنوز هم زمان آن فرا نرسیده است که فارغ از این خشم و خروش‌ها و اظهار شادی‌ها و ماتم‌های دوره‌ای و متناوب، در فضایی واقعی و منطقی و آرام به این پرسش پاسخ دهند که هدف روشن واستراتژی تعریف‌شدۀ مترتب بر آن، نزد آنان در برابر مسئلۀ فلسطین چیست و با کدام گام‌های عملی می‌توان مردم فلسطین را از ستم اشغال و اشغالگری نجات داد؟ بی‌اعتنایی به این پرسش مبنایی، یعنی بی‌تفاوتی در برابر سرنوشت فلسطینی‌ها، نه کمک به آنها.»