این روزنامه نوشته: برخی نقاط جهان هرگز نباید روی آرامش را ببینند؛ این برنامه جدی نظام سلطه است، از همان برنامه‌ها که در آن هدف، وسیله را توجیه می‌کند. این وسیله حالا می‌تواند هر چیزی باشد؛ جعل اخبار، انتشار تصاویر قلابی، آمار دادن‌های بی‌منبع یا اغراق در بیان حقایق. دو ملت ایران و افغانستان سال‌های زیادی است که ناخواسته درگیر این پروژه شده‌اند. عده‌ای در پشت‌پرده می‌کوشند برای ملت افغانستان، پروژه ایران‌هراسی را پیش ببرند و برای ملت ایران، پروژه افغانستان‌هراسی را.

طبق این پروژه، دو ملت با این که به یک زبان صحبت می‌کنند باید از هم بیم داشته باشند، با این که ریشه‌های‌شان در اعماق تاریخ به هم گره خورده است باید از هم نفرت داشته باشند و با این که به‌عنوان دو ملت مسلمان رو به یک قبله می‌ایستند باید از هم بهراسند. اگر این پروژه به سرانجام برسد نظام سلطه از آب گل‌آلود، ماهی‌های خود را صید می‌کند و به ریش دولت‌ها و ملت‌ها می‌خندد. به همین علت است که از همه توانمندی‌های اطلاعاتی، امنیتی، سیاسی و رسانه‌ای‌اش برای ایجاد اختلاف و دوگانگی میان ایران و افغانستان استفاده می‌کند و حتی از کوچک‌ترین وسیله‌ای که بتواند اهداف را محقق کند، چشم نمی‌پوشد. 
اما فقط دشمن خارجی نیست که آب به آسیاب این سیاست تفرقه‌افکنانه می‌ریزد، بلکه در مورد ما ایرانی‌ها، رسانه‌های فارسی‌زبان خارج‌نشین از یک‌سو و رسانه‌های جریان اصلاح‌طلب از سوی دیگر در حال القای حسی منفی علیه مردم کشور همسایه هستند با این امید که تقابل ایرانی ــ افغانستانی شکل بگیرد و شرایط به خواسته‌های آنها نزدیک شود. از این آب گل‌آلود اما به‌جز فتنه، چیزی صید نخواهد شد که رنج آن را باز هم باید ملت‌های دو کشور به دوش بکشند.
یک تلاش دیرینه 
مدتی است در رسانه‌های غیررسمی و فضای مجازی، اخبار، متن‌ها، عکس‌ها و ویدئوهایی منتشر می‌شود که هدف‌شان جریحه‌دار کردن احساسات ایرانیان بر ضد مردم افغانستان و به‌ویژه مهاجرانی است که در ایران ساکن شده‌اند.همچنین برای رسانه‌های خاص وابسته به جریان غربگرای داخلی با تیترهای تحریک کننده به دنبال تشدید این موضوع هستند.در این تلاش‌های رسانه‌ای همه انرژی‌ها معطوف به خطرناک جلوه دادن مردم افغانستان و مضر بودن‌شان برای کشور و ملت ایران شده است؛ تلاشی که با پشتیبانی‌های رسانه‌ای اپوزیسیون خارج و دگراندیشان جریان اصلاح‌طلب تقویت می‌شود. 
در آن سوی مرزها و در افغانستان نیز همین نمایش روی صحنه است به‌طوری که مردم تماشاچی این نمایش دست آخر باید به این نتیجه برسند که ایران و ایرانی برای افغانستان و افغانستانی مضر است. البته این تلاش‌ها تاریخی و دیرینه است و در سال‌های اخیر بارها تکرار شده. سال پیش وزیر کشورمان بصراحت اعلام کرد: «عده‌ای در برخی نقاط افغانستان همچون کابل و هرات برای ایجاد سطحی از تشنج در روابط دو کشور تلاش می‌کنند»، بنابراین از مردم ایران خواست همچون گذشته نسبت به برنامه‌های دشمن در ایجاد حساسیت‌های غیرواقعی هوشیار باشند. این تاکیدات یادآور اظهارات حامد کرزای، رئیس‌جمهور اسبق افغانستان است که وقتی هنوز بر مسند قدرت تکیه داشت، از دو ملت ایران و افغانستان می‌خواست تا «روحیه برادری خود را حفظ کنند» این اما چیزی نیست که نظام سلطه بپسندد، زیرا رابطه دو ملت باید شکراب باشد تا سیاست تفرقه بینداز و حکومت کن، جواب بدهد.
مساعی رسانه‌ای
مدتی است در رسانه‌های وابسته به جریان غربگرا، گزارش‌هایی با تیترهایی که می‌تواند به شکل‌گیری نفاق کمک کند، منتشر می‌شود مانند «پشت‌پرده حضور مهاجران افغانستانی در ایران» یا طرح این پرسش که «حضور افاغنه در ایران بحران‌ساز می‌شود؟»
این تیترها بر گزارش‌هایی سوار شده که منابع اطلاعاتی آن مخدوش و آمارهای آن بی‌منبع است، ولی این ظرفیت را دارد تا دستمایه پیگیری‌های رسانه‌های فارسی زبان خارج‌نشین که خودشان را دایه مهربان ملت ایران می‌دانند، قرار بگیرد. این رسانه‌ها البته همان‌هایی هستند که خودشان بازی مخابره اخبار جعلی، گزارش‌های اغراق شده و آمارهای ساختگی را شروع کرده‌اند و شاید نیازی به خط‌دهی‌های جریان اصلاح‌طلب نداشته باشند. به‌هر حال وقتی این جریان با آنها همراه می‌شود برای خودشان مشروعیتی قائل می‌شوند که از آن قدرت می‌گیرند اما اینها دقیقا روی چه موضوعاتی زوم کرده‌اند و درباره چه مواردی دست به جعل و بزرگنمایی می‌زنند؟
نمونه‌هایی از نفرت‌پراکنی
مصداق‌ها فراوان است، ولی یکی از تازه‌ترین آنها مربوط به دست به دست شدن خبر تولد ۱۹ نوزاد افغانستانی در یک بیمارستان و در یک شهر کشورمان است که البته رئیس سازمان ملی مهاجرت آن را به کلی کذب خواند و فاش کرد که فیلم‌های منتشرشده از این خبر مربوط به کشور چین است.