این روزها دو محصول سینمایی و تلویزیونی بحث انگیز شده اند. یک سریال و یک فیلم سینمایی. پخش اولی متوقف شده و درباره دومی نیز قرار است اصلاحات و تغییراتی صورت پذیرد. این گفتارالبته نمی خواهد به موضوعات مورد اعتراض به سریال «سرزمین کهن» یا فیلم سینمایی « رستاخیز» بپردازد که به قدر کافی پرداخته شده است.
غرض، نکته دیگری است و آن مظلومیت رسانه های نوشتاری و دیجیتالی(برخط)است در مقام مقایسه. چرا که اگر چنین سوء تفاهماتی از یک نشریه مکتوب یا یک سایت خبری سر زند چه بسا حمل بر صحت نشود و به توقیف و فیلتر شدن آنان بینجامد اما درباره سریال تلویزیونی با این که پخش آن متوقف شده کارگردان و تهیه کننده در مظان اتهام قرار نگرفته اند و مهم تر از همه با پخش کننده – سازمان صدا و سیما- نیزبرخوردی صورت نمی پذیرد.
این تفاوت در حالی است که روند تولید یک سریال و فیلم طولانی است و چه بسا سال ها به طول انجامد. از لحظه ای که فیلمنامه نوشته می شود تا آخرین روز تدوین شاید چند سال فاصله افتد و در این بازه زمانی امکان هر گونه تغییر و تجدید نظر نیز وجود دارد و سریال و فیلم در حالی پخش می شود که بازیگران و عوامل درگیر پروژه های دیگر شده اند و زندگی حرفه ای آنان نیز به پخش شدن یا نشدن آن محصول بستگی ندارد. در روزنامه ها و سایت ها اما همه چیز در یک بازه زمانی چند ساعته و با سرعت تمام اتفاق می افتد و چون به لحاظ توان مالی به شدت محدودترند طبعا نیروهای کمتری دارند و درصد خطا محتمل تر است.
اعتراض شده اما کمال تبریزی و احمد رضا درویش در مظان اتهاماتی از جنس آنچه مدیران نشریات و سایت ها گاه با آنها روبه رو می شوند قرار نگرفته اند و نباید هم قرار بگیرند. حال آن که تاثیر محصولات فرهنگی که می مانند و قابلیت بارها دیده شدن دارند به مراتب بیش از اخبار و تحلیل هایی است که گاه عمری 24 ساعته دارند.
چه می خواهیم بگوییم؟ با تبریزی و درویش برخورد کنند؟ معلوم است که نه! این دو از بهترین و معتقدترین کارگردانان این سرزمین اند.می خواهیم اعتراضات را نامربوط بدانیم؟ توضیح دادیم که بحثی است دیگر. می خواهیم بگوییم در روزنامه ها و سایت های خبری نیز گاه از همین دست خطا ها صورت می پذیرد و مدیران این رسانه ها نیز با معضلاتی شبیه این دو کارگردان رو به می شوند اما صدا وسیما نه تنها درصدد رفع و رجوع بر نمی آید که گاه کسانی آتش بیار معرکه می شوند و تا روزنامه و روزنامه نگار را به خاک سیاه ننشانند و سایت را غیر فعال و تعطیل نبینند دست بردار نیستند.
"خطا" در رسانه یک واقعیت گریزناپذیر است و باید آن را به رسمیت شناخت. این یک اصل بدیهی در تمام دنیا و در تمام نظام های مردمسالار است.
می خواهیم بگوییم ضرب المثل «یک سوزن به خودمان یک جوالدوز به دیگران» شاید اینجا هم کاربرد داشته باشد... .
منبع: عصرایران
غرض، نکته دیگری است و آن مظلومیت رسانه های نوشتاری و دیجیتالی(برخط)است در مقام مقایسه. چرا که اگر چنین سوء تفاهماتی از یک نشریه مکتوب یا یک سایت خبری سر زند چه بسا حمل بر صحت نشود و به توقیف و فیلتر شدن آنان بینجامد اما درباره سریال تلویزیونی با این که پخش آن متوقف شده کارگردان و تهیه کننده در مظان اتهام قرار نگرفته اند و مهم تر از همه با پخش کننده – سازمان صدا و سیما- نیزبرخوردی صورت نمی پذیرد.
این تفاوت در حالی است که روند تولید یک سریال و فیلم طولانی است و چه بسا سال ها به طول انجامد. از لحظه ای که فیلمنامه نوشته می شود تا آخرین روز تدوین شاید چند سال فاصله افتد و در این بازه زمانی امکان هر گونه تغییر و تجدید نظر نیز وجود دارد و سریال و فیلم در حالی پخش می شود که بازیگران و عوامل درگیر پروژه های دیگر شده اند و زندگی حرفه ای آنان نیز به پخش شدن یا نشدن آن محصول بستگی ندارد. در روزنامه ها و سایت ها اما همه چیز در یک بازه زمانی چند ساعته و با سرعت تمام اتفاق می افتد و چون به لحاظ توان مالی به شدت محدودترند طبعا نیروهای کمتری دارند و درصد خطا محتمل تر است.
اعتراض شده اما کمال تبریزی و احمد رضا درویش در مظان اتهاماتی از جنس آنچه مدیران نشریات و سایت ها گاه با آنها روبه رو می شوند قرار نگرفته اند و نباید هم قرار بگیرند. حال آن که تاثیر محصولات فرهنگی که می مانند و قابلیت بارها دیده شدن دارند به مراتب بیش از اخبار و تحلیل هایی است که گاه عمری 24 ساعته دارند.
چه می خواهیم بگوییم؟ با تبریزی و درویش برخورد کنند؟ معلوم است که نه! این دو از بهترین و معتقدترین کارگردانان این سرزمین اند.می خواهیم اعتراضات را نامربوط بدانیم؟ توضیح دادیم که بحثی است دیگر. می خواهیم بگوییم در روزنامه ها و سایت های خبری نیز گاه از همین دست خطا ها صورت می پذیرد و مدیران این رسانه ها نیز با معضلاتی شبیه این دو کارگردان رو به می شوند اما صدا وسیما نه تنها درصدد رفع و رجوع بر نمی آید که گاه کسانی آتش بیار معرکه می شوند و تا روزنامه و روزنامه نگار را به خاک سیاه ننشانند و سایت را غیر فعال و تعطیل نبینند دست بردار نیستند.
"خطا" در رسانه یک واقعیت گریزناپذیر است و باید آن را به رسمیت شناخت. این یک اصل بدیهی در تمام دنیا و در تمام نظام های مردمسالار است.
می خواهیم بگوییم ضرب المثل «یک سوزن به خودمان یک جوالدوز به دیگران» شاید اینجا هم کاربرد داشته باشد... .
منبع: عصرایران
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
