هرچه بود سیاست سیامک در این زمینه برای یحیی گلمحمدی پذیرفتنی نبود و این مربی به نوعی نعمتی را در لیست سیاه قرار داد. او نهتنها جایی در مسابقات پرسپولیس نداشت، بلکه در مقطعی حتی اجازه پیدا نمیکرد در تمرینات گروهی تیمش شرکت کند.
نهایتا اما نعمتی این شرایط را تاب آورد تا نوبت به بازی حساس با سپاهان رسید؛ جایی که کمبود مهره باعث شد یحیی بار دیگر فرصت را در اختیار این بازیکن قرار بدهد. او هم به بهترین شکل ممکن از موقعیت مختصر بهوجود آمده استفاده کرد و گل سوم تیمش را به ثمر رساند. این اتفاق دقیقا برعکس فرجام تلخی بود که سال۹۲ در جریان بازی حذفی پرسپولیس و سپاهان برای مهدی مهدویکیا رخ داد؛ جایی که ستاره سرخپوشان در دیدار خداحافظیاش از سوی گلمحمدی به نیمکت دوخته شد و تنها در ۵دقیقه پایانی از سر «رفع تکلیف» به میدان رفت. آن شب پرسپولیس باخت و کیا غریبانه با میادین وداع کرد، اما این بار سیامک فرصت بیشتری به دست آورد و کمک کرد تا سرخها طعم شیرین صعود را بچشند. بهنظر میرسد یحیی از اتفاق تلخ رخ داده در دهه گذشته درس گرفته است.