نوشتن از انقلاب خود انقلابی است میان قلم و کاغذ، نوشتن از انقلابی که زنان و مردان لاله هایش بودند و چه زیبا گفته اند لاله ها عمرشان به دنیا نیست به راستی که لاله های انقلاب با خون سرخشان غبار غم و رنج را از رخ ایران زمین زدودند.

تک تک خیابان ها و کوچه های استان اصفهان مملو از خاطرات تلخ و شیرین مردمی است که مصایب زیادی را تحمل کرده اند و با تقدیم 23 هزار لاله گلگون کفن ریشه انقلاب را آبیاری نمودند.

رزمنده ای می گفت: ما برای انقلاب از بچه شیرخوار تا پیرمرد 90 ساله را فدا کرده ایم، آری گلزار شهدا مأمن انسان هایی است فارغ از جنس و سن، هنگامی که دلت از آسمان و زمین گرفت به گلزار شهدا برو، آن جا هوا هم هوای دیگری است، آرامشی عظیم در آن موج می زند، آرامشی جدا از زندگی ماشینی در شهر و کافی است بر سگفرش هایش قدم بگذاری، مسحور آن آرامش عمیق خواهی شد، به راستی این شهیدان چه کرده اند که در کنارشان به این آرامش عمیق می رسیم؟ این آرامش عمیق از پیروزی انقلاب ی بود که زنان و مردانش خالصانه جنگیدند و صفای دل شان رمز پیروزی انقلاب بود.

پای صحبت جوانان دیروز که می نشینی برایت از خاطره هایی می گویند که کلید پیروزی انقلاب بود، از راهپیمایی های هر روزه، شعارنویسی و نقاشی های شهید هنرمند علی مهرعلیان بر روی دیوار ها از صحنه های انقلاب، حرکت های شبانه، پخش کردن اعلامیه ها و نوارهای سخنرانی، راهپیمایی هایی که از خیابان های مختلف به هم می پیوست و تا میدان نقش جهان ادامه داشت، از شهید اصغر نوری که خانواده اش اجازه نداشتند حتی جنازه فرزند دلبندشان را در دل خاک قرار دهند و با پسر دلبندشان وداع کنند، نمازجمعه هایی که در مساجد برگزار می شد، تحصن های اعتراض آمیز در منزل آیت ا.. مظاهری و مرحوم آیت ا..خادمی، صدای رسای مردم در پشت بام ها، تیراندازی و ضرب و شتم مردم، حضور فعال نوجوانان کمتر از 15 سال چون شهید عزیز الهی و شهید الوندی، شهدای پنج رمضان، نقش حجت الاسلام والمسلمین حاج محمدرضا امین، روزها و شب هایی که جوانان ها در مساجد جمع می شدند و در خیابان ها علیه بی دینی و بی عدالتی شعار می دادند.

شهید آوینی می گوید یاران شتاب کنید که زمین نه جای ماندن که گذرگاه ی است برای گذر از نفس به سوی رضوان حق، هیچ شنیده ای کسی در گذرگاه رحل اقامت بیفکند؟

آری رمز پیروزی انقلاب ما یکرنگی ای بود که بالاتر از نان و مال بود و مهم ترین پیام انقلاب را می توان از هدف دلاور مردان و شیرزنانی دانست که از خود گذشتند تا اسلام پیروز شود و پرچم عدل و عدالت، برادری و وحدت به اهتزاز درآید، هرگز نباید از خون شهدا گذشت بلکه باید از آن پاسداری شود.

آیا ما به وظیفه خود عمل کرده ایم؟ آ یا برای پاسداشت خون این شهیدان کاری کرده ایم؟ هریک از وظیفه داریم نسبت به حرمت این خون ها و نگهداری آن چه که برایش جان جوانان مان را داده ایم تا در ماندگاری این انقلاب با شیوه و عملکردمان تاثیر گذار باشیم.

می گویند جاذبه خاک به ماندن می خواند و عشق به رفتن و خداوند عشق و خاک را آفریده است تا آدمی در آوارگی و حیرت میان عقل و عشق معنا شود، شاید تفاوت ما با شهدا حیرت در انتخاب باشد و این گونه است که شهدا از خاک به افلاک می رسند و ما گاه ز افلاک به خاک و در جاذبه زمین و زمینیان غرق می شویم.

نازیلا انصاری پور