رایکوف سالها بازیکن تیم ملی یوگسلاوی سابق بود و پس از بازنشستگی به مربیگری روی آورد. او در سال ۱۹۶۹ سرمربی تیم ملی ایران شد و سپس استقلال تهران یا همان تاج سابق را یکبار به مقام قهرمانی لیگ تخت جمشید رساند.

شنیدن یک خاطره جالب از رایکوف مربوط به بازی‌های آسیایی تهران خالی از لطف نیست. روزهایی که سرمربی پیشین استقلال از اینکه فدراسیون فوتبال از او برای تماشای رسمی بازی‌های آسیایی تهران دعوت نکرده بود بسیار عصبی بود .

او در این خصوص گفته بود: جالب است که من به عنوان سرمربی استقلال ۹ بازیکن در تیم ملی دارم اما مرا به تماشای بازی های تیم ملی ایران دعوت نمی کنند این در حالی است که حتی مربیان لیگ دسته اول راهم دعوت کرده اند.

سپس رایکوف خاطره‌ای را نقل می کند که شنیدنش خالی از لطف نیست. او می گوید: روز بازی ایران مقابل پاکستان منتظر بودم یک نفر از فدراسیون فوتبال بیاید و دعوت نامه برای من بیاورد اما هرچه صبر کردم خبری نشد. تصمیم گرفتم یک ساعت مانده به شروع بازی خودم به استادیوم بروم.
رفتم به سمت باجه بلیط فروشی اما تمام بلیط ها تمام شده بود در حالی که ناامیدانه میخواستم به خانه برگردم یک آشنا مرا جلوی ورزشگاه دید و گفت شما می توانید با همان کارت مربیگری خود وارد استادیوم شوید. من هم کارتم را جلوی درب ورودی نشان دادم و داخل رفتم و اتفاقاً همان جایی نشستم که همیشه در ورزشگاه می نشستم.

چند دقیقه بعد یکی از ماموران کنترل پیش آمد و گفت آقای رایکوف یک نفر بیرون با شما کار واجبی دارد. من هم سریع بیرون رفتم اما هر چه گشتم کسی را ندیدم! وقتی خواستم دوباره به داخل برگردم همان مامور کنترل که جلوی درب ایستاده بود اجازه نداد وارد شوم. پرسیدم این چه حرکت زشتی است چرا با دروغ و کلک مرا از روی سکوها به بیرون هدایت کردید؟

مامور کنترل درب ورزشگاه نیز گفت چون شما بدون بلیط وارد شده بودید! و خلاصه این که مرا از ورزشگاه بیرون کرد و من هم با قلبی ناراحت به خانه برگشتم و نتوانستم بازی تیم ملی ایران را که زمانی خودم سرمربی آن بودم ببینم!