به گزارش سایت روزنو ، با این وجود، نکته جالب آن است که ایران یک دشمن سابق (طالبان) را در آغوش می گیرد. از نظر ایدئولوژیک، طالبان یک گروه سنی دیوبندی هستند که مطابق مکتب فقه حنفی دستورات شرع را اجرا می کنند.

طالبان احساسات ضد شیعه را پرورش دادند و بدترین جنایات را علیه جامعه هزاره مرتکب شدند. در دهه 90 میلادی، ایران از ائتلاف شمال برای مبارزه علیه طالبان حمایت کرد.

با این وجود، ایران در روابط خود با طالبان بسیار عملگرایانه رفتار کرده است. ایران روابط خود را با طالبان احیا کرده چرا که آن را ابزار مفیدی برای تضعیف ایالات متحده در افغانستان قلمداد می کند.

با این وجود، پرسش دشوار در مقابل ایران آن است که با موضع فرقه گرایانه و ضد شیعه طالبان چه خواهد کرد؟ در سال 1998 میلادی، طالبان در مزار شریف چندین نفر از دیپلمات ها و یک خبرنگار ایرانی را به قتل رساندند. ایران امیدوار است که روابط تازه آن کشور با طالبان از احیای سیاست ضد ایرانی طالبان جلوگیری کند.

با این وجود، ممکن است این امید با واقعیت انطباقی نداشته باشد. شواهد کمی وجود دارند که نشان دهند پس از خروج نیروهای خارجی از افغانستان ممکن است طالبان از خود انعطاف پذیری نشان دهد. طالبان حاضر به پذیرش ایده دولت فراگیر نیست.

طالبان عدم بردباری و ارائه تفسیری بسیار محافظه کارانه از مذهب را بنیان گذاری کرده است. طالبان از حمایت مردمی در افغانستان برخوردار نیستند.

حتی در صورت صحبت رهبران طالبان در دوحه درباره بردباری و دولت فراگیر، پایگاه حمایتی طالبان کماکان بسیار محافظه کار باقی مانده است و این موضوع بر جهت گیری و رویکرد آینده طالبان و سیاست های اتخاذ شده توسط آن گروه تاثیر بسزایی خواهد داشت.

طالبان هرگز اجازه نفوذ و تاثیرگذاری فرهنگی ایران در افغانستان را نخواهد داد.

به گزارش روزنو،زمان حکومت طالبان در دهه 90 میلادی، آن گروه ارتباط فرهنگی بین کابل و تهران را قاطعانه رد کرد. اکنون ایران با دو تهدید فوری مواجه است: تجارت مواد مخدر و افزایش تعداد پناهجویان. بحران اقتصادی در افغانستان طالبان را مجبور می سازد تا برای بقا به تجارت مواد مخدر وابسته شود.

این موضوع به نوبه خود تهدیدی برای ایران خواهد بود چرا که مسیر اصلی ترانزیت مواد مخدر است. تعداد پناهجویان افغان در ایران حدود سه میلیون نفر است و قدرت گیری طالبان بر این تعداد خواهد افزود و از نظر اقتصادی فشاری بر دولت ایران وارد خواهد ساخت.

یکی دیگر از مخاطرات برای ایران آن است که طالبان روابط نزدیکی با عربستان سعودی برقرار کنند.

ریاض در زمره انگشت شمار کشورهایی بود که طالبان را در سال 1996 میلادی در زمان در قدرت بودن آن گروه برسمیت شناخت. بین عربستان سعودی و طالبان قرابت فرقه ای آشکاری وجود دارد.

این یک فرصت تازه برای عربستان است تا از اهرمی علیه ایران برخوردار شود.

طالبان به دلیل مشارکت استراتژیک خود با پاکستان و عربستان سعودی دوست قابل اعتمادی برای ایران نیست. کارشناسان معتقدند که رابطه بین ایران و طالبان با در نظر گرفتن تفاوت های عمیق تاریخی و ایدئولوژیکی و پیوندهای نزدیک ایران با اقوام تاجیک و هزاره در افغانستان، مشارکت راهبردی نیست و انعطاف پذیر نخواهد ماند".