به گزارش سایت روزنو ، با این وجود، در سال های پس از آن، ایران و طالبان هر دو متعهد به تضعیف قدرت امریکا در افغانستان بودند.

با این وجود، اکنون پرسش اساسی آن است که آیا پس از رفتن امریکایی ها از افغانستان زمینه ای برای همکاری میان ایران و افغانستان وجود دارد؟

آیا ایران به دنبال تغییر وزن جمعیتی افغانستان به نفع جوامع شیعه در افغانستان و پاکستان برای بهره برداری در راستای منافع خود خواهد بود؟ طالبان در سال 1994 میلادی، به عنوان یک نیروی سیاسی در افغانستان ظهور کردند و خیلی سریع مشخص شد که روابط آن گروه با ایران همسایه غربی اش بیش تر بر اساس خصومت متقابل است.

ایران شیعه بود و طالبان سنی و نظام های سیاسی مدنظر آنان هر یک خود را رهبر تمام مسلمین می دانستند.

طالبان سنی از قوم پشتون در افغانستان بودند که حدود 40 درصد جمعیت را نمایندگی می کردند. ایران شیعه با نزدیک به 83 میلیون نفر جمعیت در سال 2019 میلادی از نظر جمعیتی بسیار بزرگتر از افغانستان بوده است و در مقابل، افغانستان در سال 2019 تنها 38 میلیون نفر جمعیت داشته است.

تنش میان ایران و افغانستان قابل توجه بوده است. در سال 1997 میلادی، طالبان علیه یکی از بزرگترین رقبای داخلی خود قوم شیعه هزاره جنگید.

این قوم تنها 10 تا 15 درصد جمعیت افغانستان را تشکیل می دادند. هدف طالبان در آن سال ها تحمیل سه گزینه بر جمعیت شیعه در شمال افغانستان بود: پذیرش اسلام سنی، مهاجرت به ایران یا مرگ".

این اندیشکده در ادامه می نویسد:"دو راه ممکن است برای روابط ایران و طالبان وجود داشته باشد: رقابت یا همکاری.

ایران و طالبان هر دو متعهد به تضعیف قدرت امریکا در افغانستان بودند. این منافع مشترک، هر دو طرف را به سوی همکاری بیش تر با یکدیگر سوق داده بود.

اما پس از خروج امریکایی ها از افغانستان چه رخ داد؟ آیا مبنایی برای همکاری ایران و طالبان وجود خواهد داشت؟

آن چه بیش تر محتمل خواهد بود این است که ایران سیاست توسعه طلبانه ای را در قبال افغانستان از سر گیرد.

عوامل تاریخی نیز در این میان نقش دارند. در دوران امپراتوری صفوی در قرن شانزدهم میلادی، که دین رسمی ایران تشیع اعلام شد نیز مرزهای ایران فراتر رفت و در شرق، امپراتوری صفوی تا شهر هرات امروزی افغانستان گسترش پیدا کرد.

بازیابی سرزمین های از دست رفته پارس موضوع اصلی سیاست ایران در قبال جهان عرب نیز بوده و می تواند انگیزه ای برای ایران در رابطه اش با همسایه شرقی به ویژه افغانستان با توجه به زبان فارسی ساکنان آن منطقه نیز باشد.

در طول جنگ ایران و عراق، ایران خود را منزوی دید زیرا مجبور بود با قدرت جمعیتی بیش تری در جهان عرب سنی رویارو شود.

افزایش وزن جمعیتی جوامع شیعه در افغانستان و شاید پاکستان می تواند به ایران در رفع این عدم تعادل و توازن کمک کند".