به گزارش سایت روزنو،با پیروزی رئیسی، اصولگرایان کنترل خود را بر تمام ارکان منتخب و غیر منتخب ایران تثبیت می کنند. برای نظام سیاسی ایران و نهاد خاص اتحاد نهادها اولویت اصلی در این مقطع نامطمئن بوده که در آن با رکود عمیق اقتصادی و افزایش ناآرامی و اعتراضات اجتماعی مواجه هستند. رئیسی فردی باتجربه در قوه قضائیه است.

او پیش تر گفته بود به دلیل اقدامات اش در قوه قضائیه علیه "تروریست" ها باید از او تقدیر به عمل آید. روحانی نیز فرد باتجربه ای بود و بیش از پانزده سال هدایت شورای عالی امنیت ملی ایران را برعهده داشت. با این وجود، روحانی از نظر تحصیلات و تجربه در سطح بالاتری از رئیسی قرار داشت و مهم تر از همه آن که معمار تنش زدایی با غرب بود که ممکن بود ایران را از انزوا خارج سازد.

با این وجود، دو رئیس جمهوری اسبق امریکا تلاش های روحانی را خنثی کردند. در اولین مورد، این "جورج دابلیو بوش" بود که با سخنرانی معروف خود و قرار دادن ایران در "محور شرارت" برنامه روحانی برای ورود به مذاکره با امریکا پس از سپتامبر 2001 میلادی زمانی که ایران به نیروهای امریکایی برای ورود به افغانستان کمک کرد را خنثی نمود.

در آن زمان، خاتمی رهبر اصلاحات رئیس جمهور بود و از ایده گفتگوی تمدن ها حمایت کرد اما سخنرانی بوش سبب تضعیف جنبش نوظهوراصلاحات شد. دومین رئیس جمهوری ضربه زننده به میانه روها در ایران "دونالد ترامپ" بود که در سال 2018 میلادی امریکا را از توافق هسته ای میان ایران و قدرت های جهانی که به سختی و در روند مذاکره ای طولانی به دست آمده بود خارج ساخت. این اقدام همراه با تحریم های ویرانگر نفتی و بانکی اقتصاد ایران را تخریب کرد و منجر به بروز نارضایتی عمومی از روحانی شد و درها را به روی اعتدال گرایان در ایران بست".

"تی آر تی" ترکیه می افزاید:"ریاست جمهوری رئیسی طعم حزب اللهی دارد. او خواستار اجرای تفسیری دقیق از اسلام است و وفاداری زیادی به مقام عالی رهبری خواهد داشت. معاون او "محمد مخبر" نیز رئیس ستاد اجرایی فرمان امام بوده که زیر نظر مقام عالی رهبری است.

هم چنین، یک حزب اللهی چون "علیرضا زاکانی" نیز شهردار تهران شده است که معتقد به لزوم پرورش نسل تازه ای از جوانان حزب اللهی است تا از یک ایران قوی انقلابی دفاع کنند. حزب اللهی ها در ایران در واقع سنگ بنای گام دوم انقلاب هستند و نگاه شان به جمعیت مسلمانان در سراسر جهان است.

زاکانی تهران را "ام القرای جهان اسلام" خوانده است اصطلاحی که معمولا مختص مکه مقدس ترین شهر مسلمانان بوده است. "حسین امیرعبداللهیان" وزیر خارجه پیشنهادی احتمالی رئیسی نیز با این ویژگی و رویکرد انطباق دارد.

او نزدیکی زیادی به نهاد خاص دارد و به عنوان معاون وزیر خارجه در کابینه احمدی نژاد تجربه زیادی در گفتگو با مقام های ارشد عرب در خاورمیانه داشته است. او "حسن نصرالله" دبیرکل حزب الله لبنان را دارای جایگاه ویژه ای در میان دوستان ایران در منطقه توصیف کرده بود. این در حالی است که ظریف وزیر خارجه ایران، امیرعبداللهیان را به دلیل گرایش زیاد به نهاد خاص از مقام خود برکنار کرده بود.

مصاحبه فاش شده ظریف تنش میان وزارت خارجه و نهاد خاص را آشکار ساخت. با این وجود، تیم رئیسی و امیرعبداللهیان در حمایت از سیاست های نهاد خاص کوتاهی نخواهند کرد و پیوندی ناگسستنی با آن نهاد خواهند داشت. در حوزه خاورمیانه، آنان به شدت ضد اسرائیل خواهند بود و از خروج نیروهای امریکایی از منطقه حمایت می کنند و از فلسطینیان، حزب الله لبنان و حشد الشعبی در عراق حمایت مالی بیش تری خواهند کرد".

"تی آر تی" ترکیه می افزاید:"در مورد روابط با غرب، رئیسی تاکنون به جز حمایت از هرگونه پیشنهاد دیپلماتیک برای لغو تحریم ها چیزی نگفته است. او در این راستا با "امانوئل مکرون" رئیس جمهوری فرانسه تماس تلفنی داشته است و از روابط نزدیک تر با فرانسه استقبال کرده است. با درهم شکسته شدن اقتصاد ایران توسط ترکیبی از تحریم های امریکا و سوء مدیریت داخلی و افزایش نارضایتی مردم و پیروزی رئیسی که در فهرست تحریم های غرب قرار دارد تنها می توان پیش بینی های بدی در مورد چشم انداز سیاست داخلی و خارجی ایران داشت".

سایت "میدل ایست آی" نیز در مقاله ای تحلیلی درباره تاثیر تداوم تنش در رابطه ایران و امریکا بر تشدید بحران های منطقه ای می نویسد:"تنش میان واشنگتن و تهران کماکان ادامه دارد و ضرورتی ندارد که بازیگران منطقه ای در چنین شرایطی صرفا نقش تماشاگر را ایفا کنند. عدم پیشرفت در مذاکرات هسته ای و تنش های جاری بین ایران و امریکا به بحران های شدید در خاورمیانه دامن می زند.

به احتمال زیاد طرفین مذاکره کننده در هفته های آتی پای میز مذاکره باز می گردند اما مشخص نیست که آیا دولت رئیسی آن چه پیش تر در مورد توافق هسته ای مورد اجماع قرار گرفته را خواهد پذیرفت یا روند را از ابتدا آغاز خواهد کرد. با این وجود، مشخص است که اختلاف نظرهای اساسی کماکان پابرجا هستند و مقام های ارشد امریکایی و ایرانی از عدم تمایل طرف مقابل برای اتخاذ تصمیم جدی ابراز ناامیدی کرده اند. از سوی امریکا، دولت بایدن از ایران خواسته تا به تعهدات کامل ذکر شده در برجام باز گردد و مذاکرات بیش تری با هدف محدود کردن برنامه موشکی و نفوذ منطقه ای ایران صورت گیرد و پس از آن تحریم های مربوط به برنامه هسته ای لغو خواهند شد در حالی که تحریم های مربوط به حقوق بشر و حمایت از تروریسم باقی می مانند.

به بیان دیگر دولت بایدن به دنبال حفظ اهرم فشار بر ایران برای وادار کردن آن کشور به تغییر سیاست های امنیتی و منطقه ای است. مقام های امریکایی می گویند توپ در زمین ایران است. از سوی دیگر، تهران غنی سازی اورانیوم را فراتر از محدودیت های ذکر شده در برجام افزایش داده است و دسترسی بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی به تاسیسات خود را توقف کرده است.

واقعیت آن است که زمان لازم برای ساخت بمب هسته ای از سوی ایران کاهش یافته و ایران با ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته و آزمایش سطوح بالاترغنی سازی اورانیوم تجربه زیادی را به دست می آورد که قابل حذف شدن نیست.

این موضوع بازگشت ایران به توافق هسته ای را در آینده دشوار می سازد. هم چنین، مقام های ایرانی از دولت بایدن می خواهند که تضمین دهد دولت های بعدی امریکا تجربه ترامپ و خروج از برجام را تکرار نخواهند کرد. این در حالی است که بایدن قدرت تغییر سیاست روسای جمهوری بعدی را ندارد و نمی تواند چنین تضمینی ارائه دهد".

"میدل ایست آی" می افزاید:"نتیجه مذاکرات هسته ای و مسائل گسترده تر در روابط ایران و امریکا نامشخص است. سیاست فشار حداکثری ترامپ در قبال ایران شکست خورد. بایدن نیز هشت ماه است که بر سرکار بوده و هیچ تغییری رخ نداده است. نظام سیاسی ایران چهار دهه است که علیرغم تحریم ها و حتی اعتراضات داخلی که گاهی رخ می دهند سرپا مانده است.

هیچ نشانه ای وجود ندارد که اثبات کند حکومت ایران کنترل بر اوضاع را از دست داده و یا در آستانه سقوط قرار دارد. جمهوری اسلامی ایران می تواند بخشی از مشکل یا بخشی از راه حل باشد. با توجه به وسعت جغرافیایی، جمعیت زیاد و قابلیت های اقتصادی و نظامی ایران نمی توان آن کشور را در حاشیه قرار داد و یا منزوی کرد. رونق اقتصادی و ثبات سیاسی در تهران به صلح در خاورمیانه و سراسر جهان کمک می کند. بازیگران منطقه ای نباید صرفا تماشاگر رخدادها باشند چرا که تداوم تنش بین ایران و امریکا به بحران در خاورمیانه دامن می زند.

مبارزه با کرونا، بهبود اقتصاد، انتقال انرژی و تغییرات اقلیمی مستلزم همکاری منطقه ای کشورهای خاورمیانه هستند. هیچ راه حل ملی ای برای چنین بحران هایی وجود ندارد".

"ابراهیم نوار" نیز در مقاله ای در روزنامه عرب زبان "القدس العربی" چاپ لندن درباره تاثیر ریاست جمهوری رئیسی بر اوضاع خاورمیانه می نویسد:"دستور کار اصلی رئیسی ایجاد توازنی تازه در خاورمیانه است. از افغانستان تا خلیج فارس و شرق مدیترانه، منطقه شاهد تغییرات چشمگیری در ابعاد و توزیع قدرت خواهد بود که در آن ایران، روسیه و چین نقش اساسی را در تغییر قواعد بازی در منطقه ایفا خواهند کرد که به ضرر امریکا و اسرائیل خواهد بود.

رئیسی به صراحت در سخنرانی مراسم تحلیف خود از دفاع از مستضعفان جهان و انقلابی تر شدن ایران سخن گفت. او با این اظهارات، استدلالی ایدئولوژیک را مطرح کرد تا به حضور ایران در سایر کشورهای منطقه مشروعیت بخشد. او خواستار حضور توده ها در صحنه سیاست شد اما چارچوبی نهادی را برای این منظور مشخص نکرد که احتمال می رود استدلال اش با هدف مشروعیت بخشی به گروه های شبه نظامی وفادار به ایران در منطقه باشد.

اظهارات رئیسی اهداف سیاست خارجی ایران را مشخص کرده است: نخست هدف ایران از مذاکرات بر سر برنامه هسته ای آن کشور لغو تحریم های امریکاست. دوم آن که ایران به یک بازیگر در ائتلاف بین المللی وسیع تری تبدیل می شود که در آن چین و روسیه و شاید بازیگرانی دیگر در برابر هژمونی یکجانبه گرایانه امریکا که قصد تحمیل آن بر جهان را دارد حضور خواهند داشت. به همین خاطر است که رئیسی امضای معاهده مشارکت و همکاری استراتژیک بین ایران و روسیه مشابه قرارداد امضا شده ایران با چین را در صدر اولویت هایش قرار خواهد داد. هدف دیگر رئیسی تقویت نیروهای نیابتی مورد حمایت ایران در منطقه است تا اگر اسرائیل روزی خواستار جنگ با ایران شد مجبور به مقابله و مبارزه با آن نیروها شود.

هم چنین، ایران به دنبال پر کردن خلاء نظامی و سیاسی در افغانستان، پاکستان، جمهوری آذربایجان، تاجیکستان و ازبکستان در هنگام تشکیل محوری تازه در مرزهای سیاسی شمالی و شرقی خود است. پس از خروج نیروهای امریکایی از افغانستان نقش ایران در ناحیه قفقاز و کشورهای حوزه آسیای میانه با هماهنگی قوی با روسیه و چین افزایش خواهد یافت".

این روزنامه عرب زبان در ادامه می نویسد:"اکنون در اسرائیل از دولت "نفتالی بنت" انتقاد می شود که چرا در برابر حمله به نفت کش اسرائیلی به ایران پاسخی قاطع نداده است. واقعیت آن است که اسرائیل هرگونه پوشش و حمایت امریکا برای اقدام نظامی علیه ایران را از دست داده است. نخست آن که اکنون عدم تعامل بین راهبردهای اسرائیل و امریکا در قبال ایران وجود دارد.

دوم ان که تعهد امریکا به حفاظت از امنیت اسرائیل به معنای مشارکت آن کشور در حمله به ایران نیست. سوم آن که حمله نظامی اسرائیل آن رژیم را در معرض پاسخ موشکی حزب الله لبنان و حماس در غزه به طور همزمان قرار می دهد چهارم آن که اسرائیل بازدارندگی نظامی خود را در برابر حماس و حزب الله از دست داده است. این امر سه گزینه را برای اسرائیل در قبال ایران باقی می گذارد: توسل به شورای امنیت، ادامه حملات سایبری علیه فعالیت هسته ای ایران و سوم تلاش برای بی ثبات سازی نظام سیاسی ایران از داخل آن کشور".