دانشمند ۷۰ ساله‌ای که زیر نور ماه وجب به وجب تالاب‌ها را زیر پا می‌گذارد و برای قورباغه‌ها قور قور می‌کند.
روزنو، پروفسور مایکل ماهونی، استاد زیست‌شناسی دانشگاه نیوکاسل استرالیا، می‌گوید قورباغه‌ها هم به قور قور او پاسخ می‌دهند.
او وقتی پاسخی نمی‌شنود غمگین می‌شود، زیرا این سکوت می‌تواند نشانه مرگ یک قورباغه و در مواردی حتی انقراض یک گونه از قورباغه‌ها باشد.
سی درصد از ۲۴۰ گونه قورباغه‌ها در استرالیا در خطر انقراضند.
تغییرات اقلیمی، آلودگی آب‌ها و تهدید زیستگاه قورباغه‌ها توسط انسان، از عوامل این نابودی‌اند.
پروفسور ماهونی به روشی برای حفاظت از گونه‌های مختلف قورباغه‌ها دست یافته‌است.
او و تیمش در دانشگاه نیوکاسل بانک ژنوم (ژنگان) قورباغه ایجاد کرده‌اند.
پروفسور ماهونی می‌گوید ذخیره ژنوم قورباغه‌های موجود، نوعی بیمه عمر برای آن‌هاست تا در صورت انقراض، بتوان بار دیگر آن‌ها را به طبیعت بازگرداند.
او می‌گوید: یکی از غمگین‌ترین تجربیات من در طول زندگی حرفه‌ای‌ام این بود که در اوایل کارم، نوعی قورباغه کشف کردم؛ اما در جریان دو سال پس از کشف، این گونه منقرض شد.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
