به گزارش سایت روزنو، او می تواند رابطه خوبی با مجلس خبرگان، مجمع تشخیص مصلحت نظام و سپاه داشته باشد که نهاد نظامی قدرتمند در ایران است. این یکدست شدن و اصولگرا بودن رئیس جمهوری آینده ایران باعث همکاری، رضایت و هماهنگی میان قوه مجریه و سایر نهادها خواهد شد و سبب می شود تا تصمیم گیری آسان تر و بدون اختلاف در مواضع صورت گیرد و منجر به توجه بیش تر به مشکلات داخلی به ویژه اوضاع اقتصادی و مقابله با تاثیرات تحریم های ناعادلانه امریکا علیه ایران و تلاش برای یافتن راه حلی برای مشکلات جوانان و بیکاری و مبارزه با فساد خواهد شد.

در حوزه سیاست خارجی اگرچه رئیسی یک محافظه کار است اما گفته که مذاکرات هسته ای را با هدف دستیابی به لغو تحریم اقتصادی ادامه خواهد داد. در نتیجه، او درک می کند که اکنون شرط ایجاب می کند که مذاکره ادامه یابد.

ایران احتمالا برای مقابله با سیاست های امریکا به چین و روسیه و کشورهای مخالف سیاست امریکا و غرب مانند کوبا، نزوئلا و بلوک های اقتصادی نوظهور در جهان نزدیک خواهد شد. در مورد کشورهای همسایه رئیسی خواستار احترام متقابل بین ایران و سایر کشورها شده است.

رئیسی به احتمال زیاد همکاری ایران با عراق، یمن، سوریه، لبنان و فلسطین را به عنوان کشورهای عضو یا نزدیک به محور مقاومت افزایش خواهد داد. در نتیجه، دوره رئیسی متفاوت از دوره روحانی میانه رو خواهد بود چرا که اکنون مقام عالی رهبری، مجلس و قوه مجریه هر سه در یک خط واحد قرار گرفته اند و این موضوع تصمیم گیری در مورد مسائل داخلی و خارجی را تسهیل کرده و باعث تقویت جبهه داخلی و مقاومت و دوام بیش تر برای مواجهه با رویداهای خارجی خواهد شد".

بخش عربی شبکه خبری "اسکای نیوز" در گزارشی تحت عنوان "پس از پیروزی رئیسی محافظه کار در انتخابات ریاست جمهوری سیاست داخلی و خارجی ایران چگونه خواهد شد"؟ می نویسد:"در مورد مسئله هسته ای "مهاتاد نظیر" تحلیلگر سیاسی چشم انداز روشنی را پیش رو نمی بیند می گوید:"حتی در دوره مذاکرات در زمان روحانی نیز اجماعی در مورد مسائل مهم بین طرفین مذاکره کننده رخ نداد و اکنون رئیسی هیئت ایرانی شرکت کننده در مذاکرات را با ترکیب تازه ای تشکیل خواهد داد و تلاش می کند تا وفاداری خود به نظرات مقام عالی رهبری نشان دهد و موضعی در جهت عکس رویکرد روحانی و تیم او را در مذاکرات در پیش گیرد. این تغییرات باعث شکست هر چه سریع تر مذاکرات خواهد شد. در نتیجه، به نظر می رسد پرونده هسته ای ایران وارد مرحله رویارویی اساسی خواهد شد".

در مورد رابطه با اتحادیه اروپا، "یوهان سولزبرگ" پژوهشگر آلمانی در امور خاورمیانه می گوید:"فرانسه، آلمان و ایتالیا و در کل اتحادیه اروپا رئیس جمهوری اصلاح طلب را در ایران از دست دادند رئیس جمهور که درکی عینی و واقعی از روابط بین الملل داشت.

اروپایی ها از این موضوع اطلاع دارند که تلاش شان برای کنترل رابطه با ایران در حال به پایان رسیدن است و پیش از آنکه آسیبی جدی به منافع اروپا در رابطه با ایران وارد شود این موضوع را دریافته اند. اروپایی ها با توجه به نوع ذهنیت رئیسی و پیشینه سیاسی او ابزار و قدرت کافی برای تغییر دادن جهت حرکت وی را ندارند.

هم چنین، مفسران در رسانه های ترکیه معتقدند که رئیسی در حوزه جاه طلبی های سیاسی و نوع دیدگاه اش در رابطه با جهان شباهت و هماهنگی هایی با "رجب طیب اردوغان" رئیس جمهوری ترکیه دارد اگرچه اردوغان باتجربه تر و عملگراتر از اوست. با این وجود، این رویکرد می تواند بستری برای همکاری آن دو با یکدیگر باشد".

روزنامه "رای الیوم" در یادداشت دیگری به قلم "حسام عبدالکریم" درباره راه پیش روی ایران در عرصه سیاست خارجی در دوره رئیسی می نویسد:"دولت اصولگرایان این پرسش را مطرح خواهد کرد که امریکا چگونه تضمین می کند و این اطمینان را می دهد که سناریوی مشابه خروج آن کشور از برجام توسط ترامپ در آینده تکرار نخواهد شد؟

این که چگونه می توان به امریکا در طول مذاکرات اعتماد کرد در حالی که چین، روسیه و اتحادیه اروپا نتوانستند امریکا را ملزم به رعایت ضوابط و قوانین بین المللی و تبعیت از مفاد برجام سازند. بنابراین، انتظار می رود رئیسی شروط بیش تری را در مقایسه با دولت روحانی برای بایدن تعیین کند و خواستار کسب تضمین های اضافی شود تضمینی که می تواند لزوم تصویب توافق در کنگره امریکا باشد شرطی که تحقق آن برای هیچ رئیس جمهوری در امریکا کار ساده ای نیست و بعید است با توجه به قدرت و نفوذ لابی اسرائیل و جریان های ضد ایرانی کنگره نمایندگان دو حزب با این شروط ایران موافقت کنند.

در نتیجه، ممکن است ثمربخشی مذاکرات هسته ای به طول بیانجامد و تا زمانی که شروط ایران برآورده نشود آن کشور به استراتژی خود در منطقه که از سال 1979 میلادی به آن پایبند بوده ادامه خواهد داد و به نیروهای نیابتی کمک می کند و بر اقتصاد مقاومتی برای مقابله با تحریم تکیه می کند.

ایران بر روی شروط خود پافشاری خواهد کرد حتی اگر برای به نتیجه رسیدن آن نیازمند صبر و تحمل بیش تر باشد. شاید توافق استراتژیک اخیر ایران با چین قدرتی نوظهور در جهان گزینه ای واقع بینانه برای کمک به ایران باشد و تهران بتواند بیش از رابطه با اروپا و امریکا به رابطه با چین اعتماد کند.

باید منتظر ماند و دید رئیسی چه فردی را برای تصدی پست وزارت خارجه به عنوان جانشین ظریف معرفی خواهد کرد. باید منتظر واکنش امریکا نیز ماند. بایدن نشان داده برای بازگشت به توافق هسته ای مصمم است اما باید دید چگونه می تواند ضررهای ناشی از تصمیم ترامپ بر اقتصاد ایران را جبران کند و با چه هزینه ای این کار را خواهد کرد".

روزنامه "الشرق " چاپ قطر در یاداشتی به قلم "ماجد الانصاری" معتقد است که پپروزی رئیسی در انتخابات نه شگفت آور بود و نه دلیلی دارد که تصور کنیم تغییراتی اساسی در سیاستگذاری ایران به وجود خواهد آمد. او می نویسد:"پیروزی رئیسی در انتخابات تعجب آور نبود.

او نزدیک به مقام های عالی نظام است و خوش شانس ترین نامزد شناخته می شود و به راحتی به ریاست جمهوری رسید. رئیسی در سطح سیاسی برنامه تازه ای ارائه نداده و تمرکزش بر ایده اقتصاد مقاومتی بوده و آرزو دارد از طریق آن بخش کشاورزی را با هزینه کردن از بخش تجارت تقویت کند و بر روی مقاومت در برابر تحریم ها با تاکید بر تولید داخلی اصرار می ورزد.

در سطح سیاست خارجی موضع رئیسی رویکرد سنتی مشابه با سایر نهادهای دولتی در ایران است. انتخابات اخیر با مشارکتی پایین همراه بود و چالشی برای نظام سیاسی و مشروعیت مردمی آن خواهد بود. رئیسی با 18 میلیون رای برنده شد در حالی که روحانی در سال 2017 میلادی با 23 میلیون .

این رقمی نگران کننده برای سیاستگذاران نظام سیاسی ایران است. از نظر سیاست خارجی، رئیسی با دو چالش روبرو خواهد بود نخست مقابله با سیاست فشار امریکا و ادامه مذاکره با آن کشور بدون ارائه امتیازات واقعی تازه و دوم برقراری دوباره توازن در پروژه منطقه ای ایران که از زمان ترور ژنرال سلیمانی با آشفتگی مواجه شده است.

جهان پیرامون ایران تغییر می کند و یپروزی رئیسی هیچ تغییری در سیاست آن ایجاد نمی کند. تردیدی نیست که تغییراتی سطحی ایجاد خواهد شد که ناشی از تغییر شخص رئیس جمهور خواهد بود اما برنامه استراتژیک ایران، پروژه منطقه ای آن کشور و نوع رابطه ایران با غرب تحت تاثیر انتخابات قرار نخواهد گرفت.

اکنون نظام سیاسی ایران با چالش هایی مشابه چالش های پس از انتخابات 2009 میلادی روبرو شده است. باید دید آیا نظام قادر خواهد بود مانند یک دهه پیش بر این چالش ها فائق آید یا آن که رویدادهای اخیر آغازگر تحولی جامع و کلی در وضعیت ایران خواهد بود".