به گزارش سایت روزنو، این نشریه می نویسد:"در غیاب روابط معنادار با غرب و در شرایط اتحاد منطقه ای اندک و ضعیف ایران با کشورهای همسایه، تهران به روسیه به مثابه یک متحد مهم سیاسی و اقتصادی نگاه می کند.

با این وجود، بسیاری از ایرانیان با تردید نسبت به رابطه ایران با روسیه نگاه کرده اند چرا که آنان معتقدند روابط ایران با غرب به دلیل رابطه غیر متعهدانه و غیر الزام آور با چین و روسیه بد شده است.

ظریف در این مصاحبه فاش ساخت که روسیه از روابط تیره و تار ایران با غرب سود می برد و از حصول برجام و بهبود احتمالی و گرم شدن رابطه ایران با غرب که می توانست باعث جذب سرمایه گذاران امریکایی و اروپایی به بازار ایران شود احساس خطر کرده بود چرا که می توانست زمینه ساز نزدیک شدن ایران به غرب باشد.

ظریف اشاره کرد که روسیه از عادی سازی روابط ایران با غرب نگران است. با این وجود، برخی از صاحب نظران روس می گویند نوسانات رابطه ایران و غرب به ویژه رابطه ایران و امریکا تاثیری بر تصمیم گیری های روسیه ندارد.

"ماکسیم سوچکوف" پژوهشگر ارشد در انستیتوی دولتی روابط بین الملل مسکو می گوید:"من اطمینان دارم که اگر دو طرف ایران و غرب اراده کافی برای تلاش در راستای مصالحه با یکدیگر داشته باشند روسیه نمی تواند کار زیادی برای برهم زدن روابط ایران با غرب و به طور خاص با امریکا انجام دهد.

ایران یک قدرت بزرگ است و شباهتی به برخی از "جمهوری های موز" ندارد که به راحتی توسط هر کشور خارجی ای از جمله روسیه دستکاری شده و به بازی گرفته می شوند. در نتیجه، مشکل در روابط ایران و غرب به هیچ وجه مرتبط با عامل روسیه نیست".

"نیکول گراژوسکی" پژوهشگر برنامه امنیت بین الملل در مرکز علوم و امور بین الملل بلفر هاروارد به "آسیا تایمز" می گوید که تنش میان ایران و غرب تا حدی به نفع روسیه است اما مسکو به طور قطع نیروی محرکه اصلی این تنش نیست". او می افزاید:"تنش های مداوم ایران با غرب به نفع روسیه است تا جایی که تهران بیش تر به مسکو متکی باشد اما در مورد سوریه و خلیج فارس می بینیم که خصومت ایران و اسرائیل علیه یکدیگر و روابط نه چندان خوب ایران با اعضای شورای همکاری خلیج فارس با سیاست مسکو در تضاد است. به طور کلی روسیه مایل به حمایت از ایران است مادامی که منافع دو کشور با یکدیگر سازگار باشند. با این وجود، هنوز هم بر روابط دو کشور به خصوص در مورد مسائل پرتنش بی اعتمادی حاکم است".

"اسامه غریب" ستون نویس روزنامه مصری "المصری الیوم" در یادداشتی درباره افشای مصاحبه ظریف می نویسد:"این افشاگری طوفانی در ایران به راه انداخت. همه صحبت های ظریف در این مصاحبه یک موضوع را نشان داد و آن این که برخلاف آن چه برخی تصور می کردند "محمد جواد ظریف" به کشورش وفادار است و تمایل به بهره گیری بیش تر نظام سیاسی از قابلیت های وزارت خارجه را دارد.

در واقع، نقد او به مورد غفلت واقع شدن نظرات کارشناسی کارشناسان وزارت خارجی به عنوان منبعی مهم برای تصمیم گیری ها بود. ظریف در این مصاحبه نشان داد شخصی برانداز و یا به دنبال کودتا یا مقولاتی شبیه به آن نیست.

اظهارات او درباره ژنرال سلیمانی نیز براساس نظرات یک میهن دوست بود که بهترین ها را برای کشور می خواهد. موضوع قابل تامل اما آن است که این مصاحبه چرا باید توسط یک شبکه ماهواره ای مخالف حکومت ایران از خارج از کشور پخش شود آن هم علیه وزیر خارجه میانه رویی که می خواهد مذاکره کند و نه تقابل وزیر خارجه ای که در تلاش برای لغو تحریم ها هدف اش بهبود وضعیت معیشتی و رفاهی شهروندان عادی ایرانی بوده است.

باید پرسید آیا اپوزیسیون حکومت ایران برای تضعیف برجام با تندروها در داخل ایران همگرایی پیدا کرده است؟ من پاسخی قطعی برای این پرسش ندارم اما این مصاحبه نشان داد که تعدد مراکز تصمیم گیری در ایران بحران زا بوده است".

سایت تحلیلی عرب زبان "البوابة نیوز" اما آینده سیاسی ظریف را کاملا پایان یافته قلمداد می کند و می نویسد:"اگر محاکمه ای صورت نگیرد و اتهام خیانت علیه او مطرح نشود ممکن است ظریف اجازه یابد تا پایان دوره ریاست جمهوری روحانی در تابستان پیش رو در مقام وزیر امور خارجه به خدمت ادامه دهد و از این سمت برکنار نشود. احتمالا هفته های مانده به پایان کار ظریف با رعایت احترام نسبت به او نخواهد گذاشت و تا زمانی که خلاء قدرتی در ایران ایجاد نشود هیچ کس از آینده و سرنوشت نهایی این وزیر خبر ندارد.

ظریف با وضعیت ناشناخته و نامعلومی مواجه خواهد بود. "عبدالوهاب کریم" کارشناس مسائل سیاسی و تحلیلگر عراقی اما کنار رفتن ظریف را ضرر بزرگی برای سیاست خارجی و دستگاه دیپلماسی ایران می داند.

او می گوید:"از نظر سیاسی ظریف مقصد صحیح دیپلماسی ایران است او توانست وضعیت موازنه قوا را به نفع ایران تغییر دهد. اگر تندروها در ایران موفق به حذف او شوند نظام سیاسی ایران در سطوح بالا فردی مهم و کلیدی چون ظریف را از دست خواهد داد در آن صورت جریان تندرویی شکل می گیرد که خلاف جهت ظریف حرکت می کند و فصل تازه ای را خواهد گشود این در حالی است که نظام سیاسی ایران در طول دهه های اخیر نشان داده که تمایلی به درگیری شدید با قدرت های بزرگ ندارد".