بسته بودن پنجره استقلال ، آنها را مجبور کرد با همان نیروی انسانی پیشین در هفته اول برابر مس رفسنجان قرار گیرد. ترکیبی که سورپرایزی نداشت و به راحتی قابل حدس زدن بود. تعطیلات فیفادی اما برای آبی ها خوش یمن بود. پیرمرد آلمانی بالاخره رضایت داد و پنجره های آبی تا اطلاع ثانوی باز شد تا تیم فوتبال استقلال بتواند قرارداد خریدهای جدیدش را ثبت کند.

با حضور بازیکنان جدید، فکری قطعا به ترکیب برنده بازی اول دست می زند. چه کسانی اما از ترکیب خارج می شوند؟ در نگاه اول شاید کمی دور از ذهن باشد که آرش رضاوند و فرشید اسماعیلی در خطر از دست دادن ترکیب اصلی باشند ولی این دو که قرار بوده و هست نقش بازیساز را ایفا کنند (و دقیقا این کار را نمی کنند) در یک قدمی نیمکت قرار دارند.

فکری همچنان علاقه به استفاده از چیدمان ۲-۴-۴ دارد و برای چنین نوع بازی ای، محمد نادری انتخاب اول سمت چپ خط دفاعی است. با نادری در کنار یزدانی، مرادمند (غلامی) و غفوری، خیال فکری تا حدود زیادی از ترکیب دفاعی اش راحت می شود. عمده تغییر استقلال در خط میانی خواهد بود.

مسعود ریگی تا اطلاع ثانوی مرد بی جانشین و ثابت آبی ها در ترکیب خط میانی است. اما ۳ بازیکن دیگر هنوز قطعی نشده اند. مهدی مهدی پور حالا و بعد از ثبت قراردادش وارد ترکیب اصلی می شود. مهدی پور، ماکت کوچکی از علی کریمی است (که خودش ماکت کوچکی از امید ابراهیمی بود). اما نکته اصلی بازی مهدی پور این است که او هافبکی برای فضای حیاتی و استراتژیک زمین بازی است یعنی از خط دروازه استقلال تا خط دروازه حریف و این دقیقا پوئنی است که هیچکدام از هافبک های استقلال ندارند. با حضور ریگی و مهدی پور، استقلال دو هافبک میانی اش را شناخته و حالا باید به کناره ها برود. جاییکه داریوش شجاعیان برای بازی در سمت راست انتخاب شده و در سمت چپ، فکری و کادر فنی اش روی هروویه میلیچ نظر دارند. و این دقیقا همان نکته است که باعث می شود جایی برای اسماعیلی و رضاوند نباشد.

رضاوند و اسماعیلی در فصل قبل و همین تک بازی این فصل، عملکرد کاملا ناامیدکننده ای داشته اند و بی تردید نیمکت نشینی در یک قدمی شان است. در این میان اما هنوز یک شانس دیگر برای هر دو نفر وجود دارد؛ طبق معمول مصدوم بودن شجاعیان و اینکه میلیچ در پست هافبک چپ، جواب ندهد.

درباره رضاوند و اسماعیلی باید نوعی مقایسه را با سایر هافبک ها انجام داد؛ هر دو نفر برخلاف ریگی، توان جنگیدن و توپگیری ندارند، برخلاف مهدی پور هافبک باکس تو باکس و دفاعی- هجومی نیستند و برخلاف شجاعیان، فانتزی و قدرت دریبلینگ ندارند. بنابراین نیمکت در یک قدمی شان است مگراینکه رضاوند بالاخره خودی نشان بدهد و اسماعیلی به روزهای بالاتر از استانداردش برگردد.

ترکیب میلیچ، ریگی، مهدی پور و شجاعیان نمی تواند چیدمان دور از ذهنی باشد؛ زنجیره ای که هنوز تشکیل نشده و کسی نمی تواند درباره کارایی اش نظر بدهد ولی روی کاغذ، جذاب و کامل نشان می دهد.

در چیدمان ۲-۵-۳ اوضاع برای رضاوند و اسماعیلی بدتر هم می شود. در این حالت، حضور نادری و غفوری به عنوان دو پیستون کناری قطعی است و برای مثلث مرکز زمین هم به ترکیبی جز ریگی، شجاعیان و مهدی پور نمی توان فکر کرد. و بازهم نیمکت به ۸ و ۸۸ چشمک می زند.