ارتش آمریکا با استناد به افزایش نبردهای هواپیماهای بدون سرنشین کوچک روسی و ایرانی مسلح به جنگ الکترونیکی، در حال تقویت استراتژی جدید خود در حوزه توسعه سیستم‌های هواپیماهای بدون سرنشین کوچک است. واشنگتن قصد دارد قدرت خود را در مقابل رقبایش به حدی برساند که اگر هم برتری نیافت حداقل از آن‌ها عقب نماند.

به گزارش روز نو ، این طرح خواستار توسعه انواع هواپیماهای بدون سرنشین از جمله هواپیماهای بدون سرنشین بسیار کوچک، هواپیماهای بدون سرنشین هدایت شونده توسط سربازان و هواپیماهای بدون سرنشینی است که می‌توانند شلیک یا به صورت انتحاری منفجر شوند، شده است.

هواپیماهای بدون سرنشین کوچک ابزاری هستند که واحدهای کوچک را قادر می‌سازد تا بر محدودیت‌های ناشی از محیط بر روی زمین غلبه کرده و به سرعت از توانایی‌های خود برای نفوذ نیروها در بخشهای بیشتری از مناطق عملیاتی استفاده کند. از سوی دیگر بهبود این توانایی‌ها در سطوح عالی به رهبران در همه سطوح این امکان را می‌دهد تا به صورت جداگانه اقدام به جمع آوری اطلاعات کنند.

این استراتژی ضمن برآوردن نیازهای ویژه یگان‌های پیاده و تیپ‌های رزمی در جنگ، اهداف تاکتیکی کوتاه مدت و بلند مدت را برای یک دوره کامل از مأموریت‌های کوچک هواپیماهای بدون سرنشین برآورده می‌سازد، از جمله این اهداف می‌توان به عملیات‌های شناسایی با برد کوتاه، متوسط و بلند اشاره کرد. هواپیماهای بدون سرنشین نیز طیف متنوعی را از جمله هواپیمای بدون سرنشین سه اینچی هدایت شونده توسط سربازان و همچنین سیستم‌های قابل حمل و سایر پرنده‌های بدون سرنشین یکپارچه با اندازه‌ای کمی بزرگتر را شامل می‌شوند. این سیستم‌ها ضمن پشتیبانی از واحدهای زمینی قادر هستند تا با هماهنگی یکدیگر کار ‌کنند.
استقرار و استفاده از سیستم‌های رباتیک یکپارچه، فرماندهان را قادر می‌سازد تا تراکم میدان جنگ را بدون افزودن سیستم‌های اضافی سرنشین دار گسترش یا کاهش دهند. سیستم هواپیما‌های بدون سرنشین کوچک به وسیله هشدار سریع، شناسایی تهدیدات احتمالی در فواصل بیشتر به پیش‌بینی اقدامات آینده دشمن کمک می‌کند.

سند استراتژی ملی آمریکا تهدیدهای روسیه و ایران را مشخص و بر بر اهمیت مقابله با نوآوری‌های نوظهور این کشورهای متخاصم تاکید می‌کند. در این گزارش به هواپیمای بدون سرنشین روسی مقیاس کوچک "زالا -08-421" که در درگیری‌های اوکراین و سوریه در وسعت زیادی به صورت موفقیت‌آمیز استفاده شده، اشاره می‌کند. در این سند همچنین از پهپاد کوچک ایرانی "فرپاد" به عنوان سیستمی با پیشرفت‌های چشمگیر در جنگ الکترومغناطیسی یاد شده است.

این گزارش مسیرهای اصلی توسعه تاکتیکی را که شامل برنامه ریزی تا سال 2028 و بعد از آن است، مشخص می‌کند. کار بر روی پرنده‌های دوربرد بیش از 10 کیلومتر و کوتاه برد و میان برد باید مورد توجه قرار گیرد. هواپیماهای بدون سرنشین کوچک نه تنها می‌توانند مدت زمان طولانی را پرواز کنند بلکه همزمان می‌توانند در مناطق خطرناک نبرد به منظور هدف قرار دادن اهداف و عملیات موقعیت یابی نیرو‌ها مورد استفاده قرار گیرند، این پرنده‌های کوچک همچنین می‌توانند حملات مهمی را با اتکا به سیستم‌های الکترونیکی برای هدایت سلاح‌های دشمن یا مسدود ساختن ارتباطات رادیویی به انجام برسانند. از این گذشته این هواپیماهای بدون سرنشین قادر هستند تا مواد منفجره بر سر وسایل نقلیه یا سایر سازه‌های ارزشمند دشمن بریزند.

نواندیش