روز گذشته آیت‌الله العظمی یوسف صانعی از مراجع تقلید و استاد درس خارج حوزه علمیه در قم دار فانی را وداع گفت.‌ در این میان حجت‌الاسلام سعید صانعی، فرزند ارشد مرحوم آیت‌الله یوسف صانعی در گفت‌وگو با ایلنا، در خصوص محل تدفین پدرش مرحوم آیت‌الله صانعی، اظهار کرد: به احتمال زیاد پیکر این مرجع فقید در گلزار شیخان قم به خاک سپرده خواهد شد. حجت‌الاسلام محمدتقی فاضل میبدی از فعالان سیاسی درباره شخصیت مرحوم صانعی می‌گوید: در همین سال‌های آخر هم مرجع و پناهگاه کسانی شده بود که حق‌شان در انقلاب ضایع شده بود. او همیشه این ایراد را می‌گرفت که بعضی از کسانی که همواره در انقلاب بودند و زحمت کشیدند، چرا باید از حق‌شان محروم شوند.
به گزارش روز نو :در ارتباط با شخصیت آیت‌الله صانعی، فاضل میبدی عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم به «همدلی» می‌گوید:«من آیت‌الله صانعی را در سال 1350 که به قم آمدند، می‌شناسم. ایشان از مدرسان برجسته حوزه علمیه قم و از جوان‌ترین مدرسانی بود که درس خارج را شروع کرد و در سطوح بالا درس می‌داد.»
میبدی ادامه می‌دهد:«آیت‌الله صانعی خیلی زود و در سن خیلی پایین وارد حوزه علیمه قم شده بود و هوش بسیار بالا و استعداد خیلی قوی هم داشت. او همچنین از شاگردان برجسته آیت‌الله بروجردی و مرحوم امام بودند. امام هم ایشان را از نزدیک بسیار می‌شناختند و جملات ارزشمند زیادی هم درباره ایشان دارد. بعد از انقلاب در شورای نگهبان بود و جوان‌ترین فقیهی بود که دادستان کل کشور شد.»
او می‌افزاید:«در هر حال ایشان بعد از مدت‌ها به حوزه علمیه قم برگشتند. مرجعی بود که سنش از بقیه مراجع کمتر بود اما ویژگی مهمی که در ایشان بود، نواندیشی، بازنگری و بازفهمی نسبت به فقه داشت. او گفت که در مسائل فقهی سه چیز را باید ملاک معیار قرار بدهیم. اول خود قرآن است.، دوم عدالت و سوم عقل است. با این سه معیار خیلی از فتاوا را بازنگری و تجدید نظر کرد. از جمله فتاوایی که مربوط به زنان، ارث و نابرابری‌های بین زن و مرد بود.» عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم اضافه می‌کند:«خوشبختانه تالیفات و آثار بسیار ارزشمندی به جا گذاشتند. در زمینه فقه، مبانی فقهی، تقریرهای درس امام و تقریرهایی در دیگر مسائل و ایشان در مجموع مایه امیدواری طلبه‌های نواندیش بودند. بسیار باز فکر می‌کرد و بسیار خوش‌فکر بود. دردمند و دغدغه‌مند بود. هر کجا ستمی واقع می‌شد فریادش برمی‌خاست و به انتقاد سخنی می‌زد. کلمه حق را همواره بر زبان ادا می‌کرد. هراسی در کارش نبود. ویژگی دیگر آیت‌الله صانعی این بود که استقلال نظر داشت. این مورد خیلی مهم بود؛ یعنی مرجعی بود که استقلال خودش را حفظ کرده بود و دنبال این بود که استقلال حوزه را حفظ کند. او این ویژگی را داشت که خودش را مقلد خیلی از بزرگان نمی‌دانست. این‌جوری نبود که بگوید که چون فلان عالم شیعی این موضوع را گفته است پس این نظر درست است. خودشان فکر خودشان را مبنا قرار می‌دادند و مقلد آثار گذشتگان هم نبود.»
میبدی توضیح می‌دهد:«بنابراین خیلی زود به مقام اجتهاد و مرجعیت رسید. در ادامه یک روشنفکر و نواندیش شد و استقلال فکر و اندیشه را تا پایان زندگی‌اش همچنان حفظ کرد. او حقیقت را فدای تقلید از گذشتگان نمی‌کرد.»
او درباره نقش آیت‌الله صانعی در عرصه سیاسی می‌گوید:«در عرصه سیاسی هم فعال بود و همیشه سعی می‌کرد نسبت به کسی تعبد نداشته باشد. وقتی حس کرد که انقلاب دارد خیلی از فرزندان خودش را می‌خورد، در مقابل بدعت‌هایی که گذاشته شد، مواضع خاص سیاسی گرفت. او در برابر بدعت‌هایی که در چند سال اخیر از طرف بعضی از رسانه‌های قدرت‌دوست و ثروت‌دوست و مافیای قدرت برای انقلاب می‌گذاشتند، ایشان خیلی موضع صریحی داشت و سرسخت و مخالف بود.»
میبدی در پایان تصریح می‌کند:«در همین سال‌های آخر هم مرجع و پناهگاه کسانی شده بود که حق‌شان در انقلاب ضایع شده بود. او همیشه این ایراد را می‌گرفت که بعضی از کسانی که همواره در انقلاب بودند و زحمت کشیدند، چرا باید از حق‌شان محروم شوند و کسانی که سهمی در انقلاب نداشتند بیایند و مسائلی را مطرح کنند که ربطی به انقلاب ندارد.»