پیرمحمد ملازهی
تهران به دنبال ثبات و امنیت در منطقه است
اشغال کنندگان افغانستان دیگران را متهم به ناامنی می‌کنند
خبرگزاری اسپوتنیک، در گفت‌وگو با یک منبع آگاه که خواست نامش فاش نشود گفت که در آستانه برگزاری هفتمین دور از گفت‌وگوهای برقراری صلح میان طالبان با آمریکایی‌ها که در دوحه، پایتخت قطر برگزار می‌شود، هیاتی از طالبان وارد ایران شده است. همچنین این منبع آگاه به اسپوتنیک افزود: من تنها می‌توانم تایید کنم که این هیات در ایران است و اطلاعات بیشتری در دست نیست. این گروه تلاش دارد تا به کشورهای همسایه اطمینان دهد که افغانستان پس از حصول توافق با آمریکا تهدیدی برای کشورهای منطقه نخواهد بود. تهران دنبال مدیریت تنش‌ها در منطقه و مهار ریشه‌های ناامنی در منطقه است. هرچند همگان می‌دانند علت اصلی بروز ناامنی در منطقه حضور نیروهای فرامنطقه‌ای است. به همین منظور با پیرمحمدملازهی، کارشناس مسائل افغانستان، گفت‌وگوی کوتاهی را ترتیب داده که در ادامه می‌خوانید:
تهران به دنبال ثبات و امنیت در منطقه است
اشغال کنندگان افغانستان دیگران را متهم به ناامنی می‌کنند
خبرگزاری اسپوتنیک، در گفت‌وگو با یک منبع آگاه که خواست نامش فاش نشود گفت که در آستانه برگزاری هفتمین دور از گفت‌وگوهای برقراری صلح میان طالبان با آمریکایی‌ها که در دوحه، پایتخت قطر برگزار می‌شود، هیاتی از طالبان وارد ایران شده است. همچنین این منبع آگاه به اسپوتنیک افزود: من تنها می‌توانم تایید کنم که این هیات در ایران است و اطلاعات بیشتری در دست نیست. این گروه تلاش دارد تا به کشورهای همسایه اطمینان دهد که افغانستان پس از حصول توافق با آمریکا تهدیدی برای کشورهای منطقه نخواهد بود. تهران دنبال مدیریت تنش‌ها در منطقه و مهار ریشه‌های ناامنی در منطقه است. هرچند همگان می‌دانند علت اصلی بروز ناامنی در منطقه حضور نیروهای فرامنطقه‌ای است. به همین منظور با پیرمحمدملازهی، کارشناس مسائل افغانستان، گفت‌وگوی کوتاهی را ترتیب داده که در ادامه می‌خوانید:
به گزارش روز نو :با توجه به آنکه در آستانه برگزاری هفتمین دور از گفت‌وگوهای برقراری صلح طالبان با آمریکا که در دوحه قطر قرار است برگزار شود اسپوتنیک مدعی شد رایزنی‌های احتمالی میان ایران و طالبان برای اطمینان به تهران در جریان است؟ از دیدگاه شما مذاکرات احتمالی با چه اهدافی صورت می‌گیرد؟
یک واقعیتی وجود دارد و آن این است که برای هر دو طرف مشخص شده که جنگ راه‌حلی مناسب برای مشکلات افغانستان نیست. بنابراین می‌بایستی یک راه‌حل سیاسی قابل قبول برای همه طرف‌ها به‌وجود آید. این راه حل ظاهرا از دو مسیر جداگانه بررسی می‌شود یک مسیر دوحه است که آمریکایی‌ها آن را پیگیری می‌کنند و دیگری مسیر مسکو است که روس‌ها آن را پیگیری می‌کنند. هر دو طرف به دنبال آن هستند تا به نوعی مصالحه ملی در افغانستان به‌وجود آید تا این کشور از وضعیت جنگ کنونی که برای کشورهای همسایه نیز تهدید امنیتی است، خارج شده و یک روند صلح آمیزی را به پیش برد. منتها هر کدام از این بازیگران همچون روسیه، عربستان، پاکستان، آمریکایی‌ها، چین و همه کشورهایی که منافعی برای خودشان در افغانستان تعریف می‌کنند، منافع و دیدگاه‌های متفاوتی دارند و بر اساس آن منافع و دیدگاهایشان با جناح طالبان و دیگر گروه‌های تاثیرگذار در افغانستان نزدیک و یا دور می‌شوند. این مساله سبب شده تا ایران، چین و روسیه نگرانی داشته باشند از توافقی که احتمالا میان طالبان و طرف‌های آمریکایی به‌وجود آید به این معنا که طالبان اگر مشارکت در قدرت در افغانستان داشته باشد با توجه به قدرت نظامی که به دست آورده‌اند و عملا بخش مهمی از خاک افغانستان در اختیار آنهاست در هر نوع مصالحه‌ای امکان دارد که از موضع برتر حرکت کنند و امتیازاتی از دولت مرکزی با توجه به ضعف‌هایی که دولت مرکزی دارد از آن بگیرند. در آن صورت این احتمال وجود دارد که آمریکایی‌ها با گروه دیگری از طالبان رادیکالی که از بدنه طالبان جدا می‌شوند همچون داعش و یا هر گروه دیگری که به نوعی بتوانند از این ظرفیت برخوردار باشند که با آمریکایی‌ها به تفاهم برسند تا اینکه افغانستان مبدل به کشوری گردد که در آن نیروهای هوادار و یا متحد با آمریکایی‌ها و یا کسانی که حداقل مزاحم آمریکایی‌ها نمی‌شود تا آنها به راحتی به سمت آسیای مرکزی و یا مرزهای ایران حرکت کنند. به نظر می‌رسد داعش این انگیزه را دارد تا به سوی آسیای مرکزی، چچن، روسیه و ایالت سینک کیانگ چین نیروهایش را در افغانستان متمرکز کرده و به سوی آن طرف گسیل داشته و هم اینکه علیه ایران وارد عمل شود. برداشت کلی آنها این است که آن بلایی که در عراق و سوریه بر سر آنها آمد و خلافت خودخوانده خودشان را از دست دادند، نتیجه عملیات نیروهای ایرانی و عملیات‌های هوایی روس‌ها بود که توانستند سوریه را حفظ کنند. بنابراین مساله‌ای که وجود دارد این است که یک نگرانی برای تمامی کشورهای همسایه افغانستان وجود دارد. لذا تهران بسیار هوشیارانه پیشنهاد تازه‌ای را مطرح کرد بر این مبنا که کشورهای همسایه و کشورهایی که به نوعی در افغانستان منافعی را برای خودشان تعریف می‌کنند ابتکار عمل را در دست گیرند و نگاهی منطقه‌ای به مشکلات افغانستان بیندازند و کمک کنند تا افغانستان به ثبات برسد. همچنین صلح و ثبات را از طریق کمک به افغانستان تقویت کنند. به هر حال واقعیت آن است که در شرایط موجود اگر هم گروهی از طالبان به منظور مذاکرات احتمالی وارد ایران شده باشند که به‌طور قطع نمی‌توان چنین مساله‌ای را تایید کرد، هدف آن است که این اطمینان به تهران داده شود که اگر طالبان در قدرت مشارکت داشته باشد، امنیت ایران تهدید نخواهد شد. چون مرزها عمدتا مناطق پشتون‌نشین است و مناطق پشتون‌نشین در حوزه نفوذ قومی طالبان است. اگر این برداشت درست باشد در این صورت می‌توان گفت که طالبان با ایران در پی مذاکره است تا در شرایطی که برای یک مصالحه جدی در حال نزدیک شدن به آمریکایی‌ها هستند، ایران احساس نگرانی نکند و خطری برای ایران به‌وجود نیاید.
مایک پمپئو طی روزهای گذشته ایران را به ناامنی در افغانستان متهم کرده بود. از دیدگاه شما آمریکایی‌ها از طرح چنین ادعاها و معرفی تهران تحت عنوان عامل ناامنی در افغانستان و منطقه چه اهداف احتمالی را دنبال می‌کنند؟
مساله کاملا روشن است. به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها با توجه به برنامه‌های راهبردی که در افغانستان و منطقه دارند، دنبال آنند که کشورهایی همچون ایران، روسیه و حتی چین را با این ادعا که از بخش‌هایی از طالبان حمایت می‌کنند، عقب برانند. پیش از این هم آمریکایی‌ها این مساله را از منظر تبلیغاتی مطرح کرده‌اند تا دخالت‌های بعدی آنها در این مناطق قابل توجیه باشد. واقعیت آن است که آمریکایی‌ها به این سادگی از افغانستان بیرون نمی‌روند. طالبان هم در هر نوع مذاکره‌ای با آمریکایی‌ها ظاهرا باید حضور نظامی آمریکا را در آن پایگاه‌هایی که آمریکایی‌ها به دست آورده‌اند، بپذیرند تا بتوانند به صلح نزدیک شوند. در غیر این صورت بحران همچنان ادامه خواهد یافت و ادامه چنین روندی به نفع هیچ کس نیست. برنامه آمریکایی‌ها آن است که انگشت اتهام را به سمت ایران و حتی اگر بتوانند چین، روسیه و احتمالا پاکستان نشانه روند. آنها بر این تصورند که نوعی جابه‌جایی در میان حامیان طالبان امکانپذیر است. در واقع آنها خودشان را کنار می‌کشند و کشورهای دیگر را متهم می‌کنند تا بتوانند برنامه‌های بعدی خود را عملیاتی کنند.
درخواست آزادی ۳ گروگان ایرانی در بند جیش الظلم
معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور با تأکید بر اینکه سیاست ایران در پساتحریم، گسترش روابط با همسایگان صلح‌طلب است، گفت: درخواست داریم تا آزادسازی سه گروگان در اختیار «جِیش الظلم» در دستور کار اسلام‌آباد قرار گیرد. حسین ذوالفقاری در دیدار با ایجاز احمدشاه وزیر کشور پاکستان گفت: پس از توافقات به عمل آمده، مرزهای دو کشور باید با سرعت بیشتری تحت فرایند حصارکشی قرار گیرد. وی افزود: ایران و پاکستان می‌توانند در موضوعات مرزی همچون بازارچه‌های مرزی پیشین و ریمدان، گسترش روابط اقتصادی و تجاری، موضوعات امنیتی و انتظامی و مهاجرت غیرقانونی تبادل نظر کنند. رونق بازارچه‌های مرزی ریمدان و پیشین نقش موثر در تقویت سطح معیشت ساکنین مناطق مرزی مشترک دارد به همین منظور طرف ایرانی عزم همه جانبه برای بازگشایی این بازارچه‌ها دارد. معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور تصریح کرد: سیاست ایران در روزهای پساتحریم مبتنی بر گسترش روابط با همسایگان صلح طلب بوده است و کشورهایی مانند عراق، ترکیه و آذربایجان بدون توجه به موضوع اعمال تحریم‌ها، برای گسترش همکاری‌ها اعلام آمادگی کردند. وی از پاکستان خواست موضوع آزادسازی ۳ گروگان باقی مانده در اختیار گروهک تروریستی جیش الظلم در دستور کار اسلام آباد قرار گیرد.
اشغال کنندگان افغانستان دیگران را متهم به ناامنی می‌کنند
خبرگزاری اسپوتنیک، در گفت‌وگو با یک منبع آگاه که خواست نامش فاش نشود گفت که در آستانه برگزاری هفتمین دور از گفت‌وگوهای برقراری صلح میان طالبان با آمریکایی‌ها که در دوحه، پایتخت قطر برگزار می‌شود، هیاتی از طالبان وارد ایران شده است. همچنین این منبع آگاه به اسپوتنیک افزود: من تنها می‌توانم تایید کنم که این هیات در ایران است و اطلاعات بیشتری در دست نیست. این گروه تلاش دارد تا به کشورهای همسایه اطمینان دهد که افغانستان پس از حصول توافق با آمریکا تهدیدی برای کشورهای منطقه نخواهد بود. تهران دنبال مدیریت تنش‌ها در منطقه و مهار ریشه‌های ناامنی در منطقه است. هرچند همگان می‌دانند علت اصلی بروز ناامنی در منطقه حضور نیروهای فرامنطقه‌ای است. به همین منظور با پیرمحمدملازهی، کارشناس مسائل افغانستان، گفت‌وگوی کوتاهی را ترتیب داده که در ادامه می‌خوانید:
به گزارش روز نو :با توجه به آنکه در آستانه برگزاری هفتمین دور از گفت‌وگوهای برقراری صلح طالبان با آمریکا که در دوحه قطر قرار است برگزار شود اسپوتنیک مدعی شد رایزنی‌های احتمالی میان ایران و طالبان برای اطمینان به تهران در جریان است؟ از دیدگاه شما مذاکرات احتمالی با چه اهدافی صورت می‌گیرد؟
یک واقعیتی وجود دارد و آن این است که برای هر دو طرف مشخص شده که جنگ راه‌حلی مناسب برای مشکلات افغانستان نیست. بنابراین می‌بایستی یک راه‌حل سیاسی قابل قبول برای همه طرف‌ها به‌وجود آید. این راه حل ظاهرا از دو مسیر جداگانه بررسی می‌شود یک مسیر دوحه است که آمریکایی‌ها آن را پیگیری می‌کنند و دیگری مسیر مسکو است که روس‌ها آن را پیگیری می‌کنند. هر دو طرف به دنبال آن هستند تا به نوعی مصالحه ملی در افغانستان به‌وجود آید تا این کشور از وضعیت جنگ کنونی که برای کشورهای همسایه نیز تهدید امنیتی است، خارج شده و یک روند صلح آمیزی را به پیش برد. منتها هر کدام از این بازیگران همچون روسیه، عربستان، پاکستان، آمریکایی‌ها، چین و همه کشورهایی که منافعی برای خودشان در افغانستان تعریف می‌کنند، منافع و دیدگاه‌های متفاوتی دارند و بر اساس آن منافع و دیدگاهایشان با جناح طالبان و دیگر گروه‌های تاثیرگذار در افغانستان نزدیک و یا دور می‌شوند. این مساله سبب شده تا ایران، چین و روسیه نگرانی داشته باشند از توافقی که احتمالا میان طالبان و طرف‌های آمریکایی به‌وجود آید به این معنا که طالبان اگر مشارکت در قدرت در افغانستان داشته باشد با توجه به قدرت نظامی که به دست آورده‌اند و عملا بخش مهمی از خاک افغانستان در اختیار آنهاست در هر نوع مصالحه‌ای امکان دارد که از موضع برتر حرکت کنند و امتیازاتی از دولت مرکزی با توجه به ضعف‌هایی که دولت مرکزی دارد از آن بگیرند. در آن صورت این احتمال وجود دارد که آمریکایی‌ها با گروه دیگری از طالبان رادیکالی که از بدنه طالبان جدا می‌شوند همچون داعش و یا هر گروه دیگری که به نوعی بتوانند از این ظرفیت برخوردار باشند که با آمریکایی‌ها به تفاهم برسند تا اینکه افغانستان مبدل به کشوری گردد که در آن نیروهای هوادار و یا متحد با آمریکایی‌ها و یا کسانی که حداقل مزاحم آمریکایی‌ها نمی‌شود تا آنها به راحتی به سمت آسیای مرکزی و یا مرزهای ایران حرکت کنند. به نظر می‌رسد داعش این انگیزه را دارد تا به سوی آسیای مرکزی، چچن، روسیه و ایالت سینک کیانگ چین نیروهایش را در افغانستان متمرکز کرده و به سوی آن طرف گسیل داشته و هم اینکه علیه ایران وارد عمل شود. برداشت کلی آنها این است که آن بلایی که در عراق و سوریه بر سر آنها آمد و خلافت خودخوانده خودشان را از دست دادند، نتیجه عملیات نیروهای ایرانی و عملیات‌های هوایی روس‌ها بود که توانستند سوریه را حفظ کنند. بنابراین مساله‌ای که وجود دارد این است که یک نگرانی برای تمامی کشورهای همسایه افغانستان وجود دارد. لذا تهران بسیار هوشیارانه پیشنهاد تازه‌ای را مطرح کرد بر این مبنا که کشورهای همسایه و کشورهایی که به نوعی در افغانستان منافعی را برای خودشان تعریف می‌کنند ابتکار عمل را در دست گیرند و نگاهی منطقه‌ای به مشکلات افغانستان بیندازند و کمک کنند تا افغانستان به ثبات برسد. همچنین صلح و ثبات را از طریق کمک به افغانستان تقویت کنند. به هر حال واقعیت آن است که در شرایط موجود اگر هم گروهی از طالبان به منظور مذاکرات احتمالی وارد ایران شده باشند که به‌طور قطع نمی‌توان چنین مساله‌ای را تایید کرد، هدف آن است که این اطمینان به تهران داده شود که اگر طالبان در قدرت مشارکت داشته باشد، امنیت ایران تهدید نخواهد شد. چون مرزها عمدتا مناطق پشتون‌نشین است و مناطق پشتون‌نشین در حوزه نفوذ قومی طالبان است. اگر این برداشت درست باشد در این صورت می‌توان گفت که طالبان با ایران در پی مذاکره است تا در شرایطی که برای یک مصالحه جدی در حال نزدیک شدن به آمریکایی‌ها هستند، ایران احساس نگرانی نکند و خطری برای ایران به‌وجود نیاید.
مایک پمپئو طی روزهای گذشته ایران را به ناامنی در افغانستان متهم کرده بود. از دیدگاه شما آمریکایی‌ها از طرح چنین ادعاها و معرفی تهران تحت عنوان عامل ناامنی در افغانستان و منطقه چه اهداف احتمالی را دنبال می‌کنند؟
مساله کاملا روشن است. به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها با توجه به برنامه‌های راهبردی که در افغانستان و منطقه دارند، دنبال آنند که کشورهایی همچون ایران، روسیه و حتی چین را با این ادعا که از بخش‌هایی از طالبان حمایت می‌کنند، عقب برانند. پیش از این هم آمریکایی‌ها این مساله را از منظر تبلیغاتی مطرح کرده‌اند تا دخالت‌های بعدی آنها در این مناطق قابل توجیه باشد. واقعیت آن است که آمریکایی‌ها به این سادگی از افغانستان بیرون نمی‌روند. طالبان هم در هر نوع مذاکره‌ای با آمریکایی‌ها ظاهرا باید حضور نظامی آمریکا را در آن پایگاه‌هایی که آمریکایی‌ها به دست آورده‌اند، بپذیرند تا بتوانند به صلح نزدیک شوند. در غیر این صورت بحران همچنان ادامه خواهد یافت و ادامه چنین روندی به نفع هیچ کس نیست. برنامه آمریکایی‌ها آن است که انگشت اتهام را به سمت ایران و حتی اگر بتوانند چین، روسیه و احتمالا پاکستان نشانه روند. آنها بر این تصورند که نوعی جابه‌جایی در میان حامیان طالبان امکانپذیر است. در واقع آنها خودشان را کنار می‌کشند و کشورهای دیگر را متهم می‌کنند تا بتوانند برنامه‌های بعدی خود را عملیاتی کنند.
درخواست آزادی ۳ گروگان ایرانی در بند جیش الظلم
معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور با تأکید بر اینکه سیاست ایران در پساتحریم، گسترش روابط با همسایگان صلح‌طلب است، گفت: درخواست داریم تا آزادسازی سه گروگان در اختیار «جِیش الظلم» در دستور کار اسلام‌آباد قرار گیرد. حسین ذوالفقاری در دیدار با ایجاز احمدشاه وزیر کشور پاکستان گفت: پس از توافقات به عمل آمده، مرزهای دو کشور باید با سرعت بیشتری تحت فرایند حصارکشی قرار گیرد. وی افزود: ایران و پاکستان می‌توانند در موضوعات مرزی همچون بازارچه‌های مرزی پیشین و ریمدان، گسترش روابط اقتصادی و تجاری، موضوعات امنیتی و انتظامی و مهاجرت غیرقانونی تبادل نظر کنند. رونق بازارچه‌های مرزی ریمدان و پیشین نقش موثر در تقویت سطح معیشت ساکنین مناطق مرزی مشترک دارد به همین منظور طرف ایرانی عزم همه جانبه برای بازگشایی این بازارچه‌ها دارد. معاون امنیتی و انتظامی وزارت کشور تصریح کرد: سیاست ایران در روزهای پساتحریم مبتنی بر گسترش روابط با همسایگان صلح طلب بوده است و کشورهایی مانند عراق، ترکیه و آذربایجان بدون توجه به موضوع اعمال تحریم‌ها، برای گسترش همکاری‌ها اعلام آمادگی کردند. وی از پاکستان خواست موضوع آزادسازی ۳ گروگان باقی مانده در اختیار گروهک تروریستی جیش الظلم در دستور کار اسلام آباد قرار گیرد.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
