زنان ایرانی سال‌هاست آن طور که شایسته است نقشی در سیاست کشور ندارند و بیشتر با مناصبی که جنبه تشریفاتی دارند مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در اکثر کارهای اجرایی به جای آنکه هدایت پروژه بر عهده زنان باشد، آنها در بهترین حالت به عنوان نفر دوم به کار گرفته می‌شوند و به رغم تلاش بسیار، شاهد ارتقا و پیشرفت خود در جایگاه‌هایی که لیاقت آن را دارند، نیستند. از مسأله انتخاب وزیر زن در دولت‌ها گرفته که تنها یک بار تجربه شده تا کاندیدا شدن برای ریاست‌جمهوری، زنان با چالش‌های فراوانی روبه‌رو بوده‌اند. طیبه سیاووشی شاه‌عنایتی، عضو فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی در مرداد ماه 96 و در دورانی که دولت در حال انتخاب وزرای جدید بود، در گفت‌وگو با مهر از قول حسن روحانی دلایل عدم انتخاب وزیر زن را اینگونه شرح می‌دهد: «ایشان یک سری دلایلی را مطرح می‌کنند که عمده‌ترین آن این است که بخش سنتی جامعه مخالف حضور پررنگ زنان در عرصه اجرایی است، یا اینکه افرادی مخالف بوده‌اند. ما از رئیس‌جمهور انتظار داریم، ایشان بر ریسک موضوع تاکید دارد اما موضوع ریسک کردن نیست بلکه جامعه مطالباتی در این زمینه دارد و در انتخابات نشان داده است، رئیس‌جمهور هم در تبلیغات انتخاباتی بر این مطالبات صحه گذاشته است». با همه اینها دولت نتوانست چنان که وعده داده بود به مطالبات درخصوص پررنگ‌تر شدن نقش زنان در اداره کشور پاسخ حداکثری بدهد و به رویه پیشین خود یعنی به‌کارگیری زنان به عنوان نفر دوم ادامه داد.
 
رشد مرحله به مرحله؛ بهانه مردانه
 
به گزارش روز نو :زنان به عنوان تشکیل دهنده نیمی از اجتماع باید بتوانند که سهم خود را در اداره کشور داشته باشند و در این مسیر با تبعیض و سنگ‌اندازی مواجه نشوند. جز در موضوع مخالفت بخشی از قشر سنتی جامعه با حضور زنان در سطوح بالای مدیریتی، یکی دیگر از بهانه‌های سیاستمداران برای عدم استفاده از زنان، با تجربه نبودن این قشر در بحث مدیریت است. سیاستمداران مرد اغلب تأکید می‌کنند که زنان نقش چندانی در اداره کشور نداشته‌اند و حال نمی‌توان به طور ناگهانی مسئولیت اداره یک وزارتخانه را به آنها واگذار کرد. در تیرماه 1396 جواد امام، فعال سیاسی اصلاح‌طلب درباره این موضوع به جماران می‌گوید: «در حال حاضر هنوز ما استاندار زن نداریم و چطور می‌خواهیم که وزیر زن داشته باشیم؟ ما زنان توانمند در حوزه‌های مختلف از جمله حوزه قانونگذاری داشته‌ایم، اما تعداد زنان که در سطح کار اجرایی کلان کار کرده و از تجربه و توانایی لازم برخوردار باشند خیلی محدود است، بنابراین اکنون بهتر است از زنان در سطح معاونت وزیر استفاده کنیم تا آنها از تجربه و توانایی کافی برخوردار شوند و در آینده برای پذیرش مسئولیت یک وزارتخانه آماده شوند». وی تأکید کرد: «بهتر است در این دوره به جای اینکه وزیر زن داشته باشیم از زنان توانمند در معاونت‌های تمام وزارتخانه‌ها استفاده کنیم تا توانایی‌های زنان در این زمینه پرورش یافته و زنان کارآمد شناخته شوند و در دوره‌های بعدی به عنوان وزیر به کار گرفته شوند». با این حال نمونه‌هایی در جمهوری اسلامی وجود دارد که مردان بدون حضور در مناصب اجرایی سطح بالا نظیر استانداری، وزیر شده‌ یا به مدیریت سازمانی دولتی گمارده شده‌اند. از سوی دیگر با توجه به تبعیض‌هایی که در طول سالیان علیه زنان وجود داشته و عدم وجود فرصت‌های برابر نمی‌توان انتظار داشت که تجربه مدیریت اجرایی زنان به اندازه مردان باشد. در نتیجه باید با اعتماد به این قشر از جامعه به آنها فرصت تجربه کردن در عرصه‌های مدیریتی سطح بالا داد.
 
ادامه راهبرد استفاده محدود از زنان