ناظران تحولات در خاورمیانه مدتی است که به این نتیجه رسیده اند که ایالات متحده و اسرائیل به دنبال بهانه ای برای حمله به ایران می گردند. کنفرانس اخیر در ورشو نیز با همین هدف برگزار شده بود و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل آن را به صراحت بیان کرد، اما نتوانست حمایت کشورهای اروپایی و خاورمیانه را در این زمینه به دست آورد. اما در مقابل، به ویژه در میان اروپایی ها احساس تمایل به عادی سازی روابط با ایران در چارچوب توافق هسته ای چندجانبه سال 2015 به عنوان راه مطلوب برای ممانعت از وقوع یک جنگ بزرگ و همچنین جلوگیری از گسترش سلاح های هسته ای دیده می شد.

موسسات و بنگاه هایی در واشنگتن هستند که روابط به شدت نزدیکی با اسرائیل و لابی گری های آن در ایالات متحده دارند و همگی به عزم خود را برای ایجاد بهانه ای برای جنگ با ایران جزم کرده اند. آنها به دنبال توجیهات در هر زمینه نامعلوم یا تاریکی می گردند و ادعاهایی همچون تقلب ایران در برنامه هسته ای، توسعه موشک های بالستیک که می تواند کلاهک های هسته ای پنهانی را به اهداف در اروپا و حتی آمریکا برساند، اینکه برای آزادی مردم و دموکراسی نظام ایران باید تغییر کند و اینکه ایران از جنگ ها و تهدیدها علیه متحدان ایالات متحده در خاورمیانه حمایت می کند را مطرح کرده اند.

در واکنش به ادعاهای مطرح شده علیه ایران، اقدام منطقی این است که به بازرسی های دقیق آژانس بین المللی انرژی اتمی رجوع شود که تایید می کنند ایران برنامه تولید سلاح هسته ای ندارد. این دیدگاهی است که جامعه اطلاعاتی ایالات متحده نیز در آخرین ارزیابی خود از تهدیدهای جهانی مطرح کرده است. جدای از آن، آزمایش های محدود موشکی ایران را هم می توان با توجه به تهدیدهای دائمی اسرائیل و ایالات متحده، عمدتا دفاعی در نظر گرفت. و اگرچه ممکن است برخی معتقد باشند تغییر نظام برای مردم ایران خوب است، اما به طور قطع هیچ کسی نمی خواهد چنین اتفاقی در نتیجه مداخله نظامی یک قدرت خارجی صورت بگیرد که با جنگ اقتصادی کشور را دچار مشکل کرده است. در رابطه با تحریک به جنگ در خاورمیانه هم آنقدر که انگشت اتهام می تواند به سوی ایالات متحده و اسرائیل دراز باشد، نمی توان ایران را در این زمینه مقصر دانست.

از این رو، مخالفان ایران در واشنگتن از جمله جان بولتون، مشاور امنیت ملی، مایک پومپئو، وزیر امور خارجه و دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده ظاهرا از این موضوع ناراحت هستند که هیچ بهانه آشکاری برای آغاز جنگ ندارند. تحت تاثیر نتانیاهو، آنها ظاهرا داستان های قدیمی را از نو می گویند تا به آنچه می خواهند، برسند.

اخیرا در مقاله ای در «واشنگتن تایمز» به سیاست جدید در قبال ایران اشاره شد، اما متاسفانه دیگر رسانه ها و متفکران و سیاست گذارانی که منتقد حمله پیشگیرانه ایالات متحده هستند، به این مساله بی توجه بودند. این مقاله تحت عنوان «اختصاصی: اتحاد ایران و القاعده می تواند مبنای قانونی برای حمله نظامی ایالات متحده را فراهم آورد» منتشر شد.

شخصا به عنوان یک افسر سابق سیا که چندین سال روی موضوع ایران کار می کرده، از خواندن مقاله چاپ شده در واشنگتن تایمز متعجب شدم عمدتا به این دلیل که به مثابه تکرار اطلاعات دروغینی بود که در سال های 2001 تا 2003 علیه عراق و ایران مورد استفاده قرار گرفت. مبنای آن هم این است که جنگ با ایران برای ایالات متحده و در پشت صحنه برای اسرائیل مطلوب به شمار می رود و از این رو، لازم است که بهانه ای برای شروع آن به دست آید. از آنجایی که تهدید تروریستی همواره تاکتیک خوبی برای متقاعد کردن مردم آمریکا درباره جنگ است، باید کاری کرد که ایران چنین تهدیدی به نظر بیاید و این دقیقا همان کاری است که این مقاله سعی در انجام آن داشته است. بسیاری از دیگر افسران اطلاعاتی سابق که در زمینه خاورمیانه تجربه داشتند نیز در تماس ها و ایمیل ها استفاده از اطلاعات جعلی و جنجالی برای شروع یک جنگ غیر ضروری دیگر را محکوم کردند.

این مقاله مدعی شده که ایران از طریق تامین مالی، تسلیحاتی و پناه دادن به نیروهای القاعده در خاورمیانه، از آنها برای انجام یک حمله تروریستی جدید حمایت می کند. ظاهرا چنین اقدامی را به رغم تفاوت های ایدئولوژیک و به دلیل یک دشمن مشترک یعنی ایالات متحده انجام می دهد. شاید این سوال پیش بیاید که چرا برای ایالات متحده کمک ایران به القاعده مهم است؟ دلیل آن «مجوز استفاده از نیروی نظامی» تصویب شده در کنگره بعد از حملات 11 سپتامبر است که امکان پیگیری القاعده در سراسر جهان را برای دولت ایالات متحده فراهم می آورد و در اصلاحیه آن، مجازات «گروه های مرتبط» نیز آمده است. اگر رئیس جمهوری ترامپ و مشاوران دیوانه او که تحت تاثیر نتانیاهو هستند بتوانند ایران را به القاعده ربط دهند، آنگاه جنگ بسیار نزدیک خواهد بود و اگر اسرائیل هم درگیر شود، آنگاه چنین جنگی با حمایت کنگره و رسانه ها صورت می گیرد.

نلی لاهود، تحلیلگر پیشین تروریسم یکی از اولین افرادی بود که اسناد به دست آمده از مخفی گاه بن لادن را در پاکستان مورد بررسی قرار داد. او پاییز گذشته در مقاله ای برای «شورای آتلانتیک» نوشت که در اسناد بن لادن شک و تردید و خصومت زیادی با نظام ایران دیده می شد و در هیچ یک از این اسناد که تاریخشان به پیش از مرگ بن لادن بازمی گردد، اشاره ای به احتمال همکاری با ایران برای اقدام تروریستی نشده است.

از این رو، می توان گفت به رغم اینکه ادعا درباره ارتباط ایران با القاعده اساسا نادرست است، هدف گرفتن ایران بازی جدید دولت ایالات متحده محسوب می شود. مساله بسیار جدی است و از این رو، هرگونه اطلاعاتی که لازم باشد تولید، کشف یا جعل می شود تا اثبات شود که جنگ عادلانه است. ایران و تروریسم؟ خیلی هم خوب است؛ چرا امتحانش نکنیم؟ به هر حال حمله به ایران خیلی هم ساده است و مردم در خیابان ها از تانک های ما استقبال می کنند! مگر می شود نتیجه بد باشد؟!