همانند گذشته در جریان طرح سوال از رئیس‌جمهور نیز برخی نمایندگان مجلس بی‌توجه به اظهارات حسن روحانی به امور دیگری می‌پرداختند که این موضوع با انتقادهای زیادی روبرو شده است. آیا این رویه را باید طبیعی بدانیم یا نشان از آشفتگی؟
 
به گزارش روز نو : «مجلس عصاره فضائل ملت است.» جمله ای که درطول این سال‌ها بعضا با برخی رفتارها نمایندگان همخوانی ندارد. گاه همین پارلمان تبدیل به محلی برای
آتش زنی برجام و شعارهای خیابانی و نصب پلاکاردمی شود و گاه تبدیل به جایی برای گلابی خوردن یک نماینده .
یک وقتی محل دعوا و زد و خورد عضو پارلمان با یک خبرنگار و یک وقتی هم زمانی برای حمله کردن
دونماینده و گلاویز شدن‌شان . گاهی فرصتی است برای نمایش‌هایی مثل گریه به خاطر تصویب برجام و تهدید به سیمان کردن مسئولین کشور. زمانی هم جایی برای سلفی‌های آبرو بر با موگرینی.
پارلمان ایران در همه این سال‌ها کم حاشیه نداشته است ، حاشیه‌هایی که نه تنها در جامعه خودمان بلکه در سطح بین الملل بازتاب‌های منفی دارد و باعث می شود جایگاه نمایندگان را از آن چیزی که باید باشد پایین تر جلوه دهد.
در میان همه این حاشیه‌ها، این روزها با موضوع سوال مجلس از رئیس جمهور از دید برخی باید انتقادی دیگر را هم به مجلس وارد دانست. خبرگزاری ایرنا اخیرا کلیپی از رفتارنمایندگان در وقت سوال از رئیس جمهور منتشر کرده است؛ کلیپی که در آن نشان می دهد رئیس جمهور درحال دفاع از خود است اما بعضا اعضای مجلس یا در حال راه رفتن در صحن هستند یا با هم حرف می زنند، یا ایستاده در گوشی‌هایشان چیزی
می بینند یا با بغل دستی شان می خندند . در این کلیپ اما بخش‌هایی از برخی مجالس سایر کشورها نشان داده می شود که در هنگام سخنرانی رئیس جمهور یا نخست وزیر یک کشور، تمامی اعضای پارلمان آن کشور به این سخنان گوش می دهند و بعد و قبل سخنرانی برایش دست می زنند .
 
> اولین نگاه
این کلیپ در اولین نگاه یک چیز را القا می‌کند؛
بی نظمی مجلس ایران و نظم مجلس سایر کشورها .
موضوع بی نظمی مجلس و پخش این کلیپ تا جایی پیش رفت که در مورد آن سلبریتی‌هایی مثل پرویز پرستویی نیز نظر دادند و از این همه همهمه در مجلس، در وقت سخنان حسن روحانی انتقاد کرده اند .
این موضوع را در کنار این مطلب نیز بگذارید که تاکنون بارها دیده ایم جایگاه ریاست مجلس در پارلمان گویی به یک مبصر کلاس تنزل پیدا می کند آن گونه که علی لاریجانی دائما در پشت میکروفون با ذکر نام نماینده‌ها از آن‌ها می خواهد که آرام در سرجایشان بنشینند یا سکوت کنند .
حال پرسش اینجاست که آیا باید رفت و آمدها ، صحبت‌های درگوشی و خنده‌های نمایندگان در هنگام اظهارات رئیس جمهور را هم به پای ضعف عمیق نمایندگان مجلس‌مان در مورد حیطه انجام وظایف‌شان دانست؟ شاید هم در اینباره باید از زاویه ای دیگر نیز به ماجرا نگاه انداخت و الزاما
نمی بایست نمایندگان پارلمان را دراین ماجرا مقصر
دانست. چه بسا اقدام خبرگزاری ایرنا را بتوان صرفا یک اقدام سیاسی تلافی جویانه به دلیل قانع نشدن نمایندگان مجلس از پاسخ‌های رئیس جمهور برشمرد به این معنا که این خبرگزاری تلاش دارد بگوید که اعضای پارلمان اصلا به پاسخ‌های رئیس جمهور گوش ندادند که از آن قانع بشوند یا نه!
 
> واقع بین باشیم
در جست و جوی پاسخ به این پرسش که آیا واقعا مجلس ایران بی نظم ترین مجلس‌هاست و در پارلمان‌های دیگر چیزی جز نظم نمی توان یافت، به سراغ احمد شیرزاد نماینده مجلس ششم رفته ایم و دراینباره از او پرسیدیم. وی به آفتاب یزد
می‌گوید: «قبول دارم برای کسانی که از بیرون به مجلس نگاه می کنند این ظاهر در ذوق‌شان می‌زند اما بگذارید واقع بینانه تر به جریان نگاه کنیم. فکر می کنم کمتر کسی بتواند 4 تا 5 ساعت یک سخنرانی را با تمام دقت به طوریکه از جایش تکان نخورد گوش کند. اما نمایندگان مجلس ظرف چند ماه اول حضورشان در مجلس این تجربه و ظرافت را می آموزند تا بدون آنکه نیاز باشد تمام حرف‌های فرد سخنران را گوش دهند، بدانند یک فرد چه می‌گوید. خیلی از اظهارات از جمله گفته‌های حسن روحانی در روز سوال تکراری بود. نمایندگان معمولا این هوشمندی خاص را برای شنیدن پیدا می کنند و می دانند که فرازهای اصلی کجاست و کجاها را باید با دقت بیشتری گوش داد.» وی اضافه می کند : «نماینده مجلس معمولا هنر شنیدن اظهارات و نقاط برجسته را در یک سخنرانی دارد. همان طور که می بینید در یک بخش‌هایی مجلس کاملا ساکت می شودو دقیق تر
گوش می کند.» شیرزاد درباره رفت و آمدها
حین سخنرانی رئیس جمهور درمجلس بیان می کند:
«همه این رفت و آمدها را نباید رفت و آمدهای
بی دلیل و از روی بی نظمی تلقی کنیم . فراموش نکنیم بخش عمده مجلس ایران، لابی گری‌هایی است که لابه لای صندلی‌های مجلس رخ می‌دهد. معمولا اعضای فعال فراکسیون‌ها یا فراکسیون‌های منطقه ای و محلی ، در مجلس راه می افتند. دربحث استیضاح یا انتخاب وزرا گاهی نمایندگان یک استان می خواهند بایکدیگر هم نظر بشوند، گاهی یک صنف خاص در مجلس می خواهد به یک وحدت برسد و... مجموعه این برهم کنش‌ها در مجلس، باعث رفت و آمدهای زیادی می شود . هیچ وقت برای لابی گری در مجلس ، به نمایندگان تنفس نمی دهند و نمی گویند که شما بیایید
لابی‌هایتان را انجام دهیدتا بعد جلسه را ادامه دهیم .
بنابراین طبیعی است که لابی‌ها و رفت و آمدها در بین سخنرانی رئیس جمهور نیز اتفاق خواهد افتاد.
هر چند رئیس مجلس موظف است نظم و انتظام پارلمان را حفظ کند اما در تمام دوره‌ها یک مسامحه دراین زمینه صورت می گیرد.»
شیرزاد اظهار می دارد: «بنابراین نمی توانم این رفت و آمدها را الزاما عیب پارلمان بدانم ، پارلمانی که در آن لابی گری صورت نگیرد، پارلمان
بی خاصیتی است، پارلمانی است که از قبل همه موارد به آن دیکته شده است . مثل پارلمان بعضی از کشورهای کمونیستی سابق .»
 
> پارلمان کمونیستی
این نماینده سابق مجلس دراینباره می گوید: «شما اگر پارلمان ایران را با پارلمان کشورهای کمونیستی یا کشورهایی که کمونیست را به ارث برده اند مقایسه کنید، متوجه سکوت و نظم بیشتر آن‌ها به این دلیل می شوید پس نباید آن را حسن بدانید . پارلمان‌های کمونیستی وجوددارند که در آن صدها نفر با نظم برای رئیس جمهور دست می‌زنند، با نظم دست زدنشان تمام می شود، باهم در مجلس بلند می‌شوند، با نظم می نشینند و سکوت می کنند .
درست عین سر بازان یک پادگان . اما پارلمان‌های فعال الزاما چنین سرو شکلی ندارند و در آن جا اعتراض و برهم کنش‌ها طبیعی است .»
شیرزاد اظهار می‌کند: «در همین کلیپی که از
مقایسه مجلس ایران با سایر کشورها پخش می شود ، اولین کشور چین است که می بینید چه قدر همه چیز رنگ و بوی کمونیستی به خود گرفته است. در این کلیپ، مجلس روسیه هم به نمایش درآمده است. هرچند دومای روسیه بسیار فعال تر از گذشته است اما فراموش نکنیم که در آن جا هم روحیاتی از کمونیسم به جای مانده است . به طور کلی در کشورهای شرق اروپایی سابق
و .... نظم بیشتری در مجالس آن‌ها می بینید. اگر
به دنبال بانظم‌ترین مجلس دنیا می‌روید،
کره شمالی را به شما معرفی می کنم . مجلسی
که در آن لام تا کام موقع صحبت رهبر، صحبت نمی شود اما دربسیاری ازاین مجالس از قبل تصمیمات مشخص است و نمایندگان می دانند که به چه چیزی می‌خواهند رای بدهند. مجلسی که بخواهد فعال باشد و رای بسازد، نباید چنین نظم بیش ازاندازه ای داشته باشد .»
 
> تعادلی که باید باشد
این نماینده سابق اما درادامه می‌گوید: «می پذیرم که بین نظم پارلمان کمونیستی با بی نظمی باید تعادل وجود داشته باشد و می بایست ما در کشورمان میان این دو را در پارلمان پیاده سازی کنیم . به ویژه در زمان‌هایی که دوربین صداو سیما
نمایندگان را به تصویر می کشد .» وی ادامه می دهد :
« نمایندگان مجلس نیز باید دقت بیشتری
در شئون رفتارشان بکنند و نگذارند که فضای مجلس به صورت مشوش نشان داده شود اما اینکه برش‌هایی از صحنه‌های مجلس نشان داده شود و به عنوان یک بی نظمی آن را نمایش دهیم، اندکی جفاکاری است. بی تردید پارلمان ایران ایراد دارد . اما ایراداتش این موضوعات ظاهری نیست و به نظر می آید در زمان فعلی تاکید براین بی نظمی، نوعی عوام گرایی را نتیجه خواهد داد .» شیرزاد سخنانش را اینگونه ادامه می دهد: «حتی در مجلس ششم که رفتار نمایندگان انضباط تشکیلاتی داشت ، هیچ گاه از حزب مشارکت به ما دستور نمی آمد بلکه فراکسیون مشارکت جلسه می‌گذاشت در آن جلسه همه نظر می دادند و سعی می شد تا به یک جمع بندی برسیم البته اگر امکان جمع بندی وجود داشت ، گاهی در همان فراکسیون نیز امکان این جمع بندی نبود.»
 
> فرق ما با اروپا
این استاد دانشگاه درباره اینکه در کلیپ انتقادی از مقایسه مجلس ایران ، مجالس کشورهای آمریکا و اروپا نیز به نمایش گذاشته شده است، گفت: « شما اگر به طور گزینشی با این تصاویر برخورد نکنیدو به صورت کامل مجلس‌هایی مثل انگلیس و فرانسه را ببینید، مشاهده می کنید که نمایندگان آن تا چه اندازه فعال هستند، اعتراض می کنند و هیجان دارند . اما تفاوت عمده مجلس ما با سایر کشورها این است که در مجالس این کشورها، نمایندگان یک حزب کنارهم می‌نشینند، چپ ، سوسیالیست‌ها ، احزاب دست راستی و... هر کدام کنار هم هستند ، آرایش صندلی‌ها دراین مجالس طوری است که امکان تعامل بیشتری وجود دارد، نوع این آرایش و لابی گری شکل خاص خودش را دارد. اما از آنجایی که سیستم حزبی و فراکسیونی در ایران به رسمیت شناخته نشده است ، نمایندگان در آن پراکنده هستند و در صندلی‌های مجلس، افراد با گرایش‌های مختلف پخش هستند و خود این موضوع نیز می تواند باعث بی نظمی در مجلس شود.»
 
> بعضی بی نظمی‌ها هم هستند که ...
علی رغم اظهارات شیرزاد، ابراهیم نکو نماینده مجلس نهم از زاویه ای دیگر نیز به این موضوع نگاه می کند. زاویه ای که نگاه بدبینانه تری به نمایندگان مجلس ایران دارد. او ضمن اینکه معتقد است باید صحبت‌های شیرزاد مبنی بر وجود لابی‌های در مجلس و طبیعی بودن رفت و آمدها را بپذیریم و ریشه بسیاری از نظم‌های موجود در برخی پارلمان‌ها را نیز در کمونیستی بودن آن‌ها بدانیم، اما برخی از نمایندگان ایران را نیز مورد نقد قرار می دهد و به آفتاب یزد می‌گوید: «آن چیزی که متاسفانه در مجلس ایران وجود دارد این احساس است که انگار گاهی نمایندگان رایشان را از قبل مشخص کردند و می دانند که باید چه رایی به استیضاح یا سوال از رئیس جمهور بدهند، به همین دلیل است که می بینیم بعضی‌ها نیز به جای
رفت و آمدها برای لابی گری در مجلس، اساسا توجه
زیادی به صحبت‌های رئیس جمهور یا وزرا ندارند که ببینند اظهاراتشان را آیا باید بر آن اساس تغییر بدهند یا نه.» وی ادامه می دهد: « حتی ممکن است عده ای در مجلس باشند که درخصوص طرح‌ها و لوایح نه تنها توجهی به موضوع نکنند بلکه
حتی ندانند پیرامون چه مطلبی سخن گفته می شود
و از بغل دستشان بپرسند که موضوع چیست ؟
و باید ازاین امر به عنوان یک فاجعه یاد کرد . بنابراین مجلس ایران گاهی به جای رفت و آمدها و صحبت‌هایی که نشان از پویا بودن پارلمانی داشته باشد از آن ور بام می افتد و این پویایی را تبدیل به بی نظمی می‌کند تا نه به دقت سخنرانی‌ها را گوش دهد و نه تصمیم منطقی در این موضوع بگیرد . از طرفی باید گفت که در پارلمان ایران خط و خطوط سیاسی زیاد و نگاه‌های جناحی غالب برآن است .»
کلیپ منتشر شده و مقایسه مجلس ایران با سایر کشورها از سوی خبرگزاری ایرنا را به حق بدانیم یانه ! اما هم نکو و هم شیرزاد معتقدند که تغییر موضعی که برخی از فراکسیون‌ها در مجلس داده اند‌،
یا جو و سیاستی که در پارلمان برای انداختن