الیاس حضرتی؛ نامی‌که در سال 94 به عنوان یکی از افراد در لیست 30 نفره فراکسیون امید از تهران
جای گرفت و رهسپار پارلمان دهم شد . حضرتی اما برخلاف خیلی‌های دیگر از آن آدم‌هایی نبود که عکس با فراکسیون امید بگیرد و به محض رای آوری بر عهد و میثاق خود پشت کند و چون کاظم جلالی‌ها و بهروز نعمتی‌ها سر از فراکسیون دیگر در آورد. حضرتی در همه این دو سه سال نیز گام بر مسیر اصلاحات و فراکسیون امید گذاشت .
 
تغییر در لحن
به گزارش روز نو :اما ... دراین چند هفته تغییراتی در لحن حضرتی پدید آمده است ... شاید هم شرایط او و البته فراکسیون امید به سمت وسویی پیش رفته که اینبار او متفاوت تر از گذشته بنویسد، توئیت بزند، اظهار نظر کند و مخالفت‌ها و موافقت‌هایش را با تم استقلال بیشتر بیان کند. حضرتی البته آدم کم تجربه ای نیست . او مثل خیلی از نمایندگان لیست امید صرفا به خاطر قرار گرفتن در این لیست رای نیاورده است . چرا که وی پیشتر نیز سابقه چندین دوره حضور در مجلس را
بر دوش یدک می‌کشید . از دوره سوم تا ششم مجلس زمان کمی‌نیست . یعنی 12 سال سابقه نمایندگی پیش از مجلس دهم .
شاید از همین روست که امروز حضرتی خود را بعضی اوقات تافته ای جدابافته از سایر اعضای فراکسیون هم می‌داند .حضرتی کسی است که اگر نظراتش متفاوت با فراکسیون امید است در خود الزامی‌به تمکین نمی‌بیند و در کلام و یا رای، خودش تصمیم می‌گیرد. نمونه بارز آن اتفاق دوروز گذشته بود؛ در جلسه استیضاح کرباسیان، وزیر اقتصاد!
از همان توئیت قبل از روز استیضاح معلوم بود که شمشیرش را برای کرباسیان از رو بسته است؛ توئیتی که در آن نوشته بود :«اگر فردا وزیر اقتصاد به عنوان تنها مقام پاسخگوی تیم اقتصادی دولت به مجلس ، مجددا رای اعتماد بگیرد ، به این معنی است که مجلس از شرایط اقتصادی کشور راضی است و دراین صورت سوال از رئیس جمهور بلا موضوع خواهد بود . افکار عمومی‌درباره عملکرد ما قضاوت خواهد کرد .»
 
استعفاء از فراکسیون
ناگفته نماند حضرتی دراین توئیت به صورت
غیر مستقیم روحانی و لزوم سوال از او در مجلس را
نیز مورد هدف قرارداده و بر آن تاکید داشت. این در حالی است که در روز استیضاح کرباسیان ، فراکسیون امید به صورت صریح اعلام کرد که رای به باقی ماندن کرباسیان بر سر وزارت می‌دهد ؛
مخالفت حضرتی اما با نظر فراکسیونی تا جایی پیش رفت که او دوروزپیش از فراکسیون
به طور موقت استعفا داد. او دلیل این استعفایش را موافقت با استیضاح وزیر اقتصاد و صحبت کردن درباره آن دانست و اعلام کرد با توجه به رای اکثریت فراکسیون امید در مخالفت با استیضاح به دلیل آنکه قصد نداشته خلاف تشکیلات عمل کند، از این فراکسیون استعفا داد.
او زمانی هم که در بالای صحن علیه وزیر اقتصاد سخن می‌گفت، دولت را برخلاف بسیاری از هم فکرانش مورد نقد تند و آتشینی قرارداد. او اظهار داشت :« امروز روز سرنوشت ساز مجلس است، با تصمیمات‌تان ملت را بیچاره کردید. آقای روحانی در دور دوم نتوانست به مشکلات توجه کند.متاسفانه بعضی از تصمیمات باعث شده که ملت بیچاره شوند. مشکلات مردم چیزی نیست که بتوان با آن معامله کرد.
هنوز تحریم‌های آبان شروع نشده اما ما به لرزه افتادیم؛ چون آماده نبودیم. انگار دولت دست روی دست گذاشته تا اتفاقی بیفتد و بعد کاری انجام دهد. در مسئولان آمادگی برای جنگ تمام عیار دیده نمی‌شود. در این شرایط ما فقط می‌توانستیم از وزیر اقتصاد بخواهیم که پاسخگو باشد. حق این بود که رئیس جمهور، آقایان جهانگیری، نوبخت و نهاوندیان استیضاح می‌شدند.»
 
همه اش نیست
حملات حضرتی حتی به هم جناحی‌هایش مثل جهانگیری ، نشان می‌دهد که اینبار او می‌خواهد نشان دهد که فارغ ازهر گرایش سیاسی ، حرف دل مردم را به زبان می‌آورد. ظاهرا او از آنجا که دیگر به پایگاه مردمی‌اصلاح طلبان در نزد مردم
مثل سابق امید ندارد در جایی که لازم باشد ،
ساز مخالف با جریان چپ و فراکسیون خود نیز خواهد زد . استعفای حضرتی از فراکسیون امید ،
اتخاذ تصمیمی‌بر خلاف جریان متبوعش در پارلمان ، هجمه‌هایش به وزیر و دولت اما تمام ماجرا نیست. در رفتار سنجی این روزهای این نماینده مجلس ، نکات قابل بحث دیگری نیز وجود دارد .
 
تضاد با روزنامه خود ؟
حضرتی این روزها از خود چهره ای شاکی از شرایط موجود و دولت به نمایش گذاشته است ،
ابایی هم از گفتن آن ندارد. در پشت تریبون یا در شبکه‌های مجازی این را به صراحت بیان می‌کند. اما روزنامه او ، که سال‌هاست مدیر مسئولی اش را بر عهده دارد- تا جایی که خیلی‌ها وی را به نام مدیر مسئول «اعتماد» می‌شناسند
تا نماینده مجلس - ظاهرا خط و خطوطی
نه چندان منطبق بر مکنونات قلبی او گرفته است. روزنامه وی همچنان روزنامه ای حامی‌دولت است و نقدهایی که از عملکرد روحانی و تیمش دراین رسانه به انتشار می‌رسد به مراتب کمتر از سایر رسانه‌های اصلاح طلب است، اما با این حال آتش مدیر مسئول ، علیه دولت تند است و همین تضاد پرسش‌هایی را مطرح می‌سازد؛ پرسش‌هایی مثل اینکه رسالت و اهداف آن
نشریه آیا متفاوت با تفکرات مدیر مسئول است ؟
آیا خط و مشی روزنامه حضرتی نافی مواضع
امروز اوست ؟ آیا رسانه ای که وی مدیریت آن را برعهده دارد نیز مانند فراکسیون امید است که او گاهی با آن مخالفت می‌کند و برایش استعفای موقت می‌نویسد ؟ واینکه خط و مشی آن روزنامه را کسی غیر ازاو تعیین می‌کند ؟
 
قائم مقامی‌حزب اعتماد ملی
اما در کارنامه این روزهای حضرتی نکته دیگری نیز نهفته است ، نیمه‌های تیر ماه امسال وقتی سرانجام بعد از آن کنگره پر حاشیه حزب اعتماد ملی ، اعلام شد که در جلسه شورای مرکزی حزب ، او قائم مقام حزب اعتماد ملی شد بیانگر فصل جدیدی از عرصه سیاست ورزی این چهره اصلاح طلب بود. هرچند عده ای از مخالفین او در حزب تلاش داشتند تا انتخابات و تصمیم شورا را
خلاف قوانین بدانند اما دست آخر با حکم
دبیر کل محصور حزب ، وی به عنوان نماینده تمام
و کمال حزب و قائم مقام اعتماد ملی شناخته شد . بدیهی است که حضرتی در چنین شرایطی که به نوعی همه مسئولیت‌های حزب را بردوش خود می‌بیند ، نحوه رفتارش با فراکسیون امید نیز می‌تواند تحت الشعاع قرار گیرد به نحوی که وی به عنوان قائم مقام حزب اعتماد ملی آن هم در شرایطی که خبری از دبیر کل آن نیست ، این حق را برای خود قائل است که اجازه ندهد به طور تمام و کمال ذیل فراکسیون امید و تحت امر آن باشد . بلکه خود نیز در مقام جریان سازی و یا بیان اظهارات حزبی بر بیاید تا فراکسیونی.
 
توئیت‌ها و گفتگوها
حضرتی دراین ماه‌ها تا به حال چندین بار در گفتگوهایش خبر از گشایش در رفع حصر داده است. یکبار از کاهش محدودیت‌ آن‌ها و تلاش‌های دولت می‌گوید ، یکبار از جلسه ای که قراراست سران قوا با رئیس دولت اصلاحات بگذارند . از آن اظهاراتی که لا اقل برای چند روز هم که شده رسانه‌ها را به خود مشغول می‌سازد.
این نماینده مجلس اما این روزها چونان نطق‌های انتخاباتی، از بهادادن به جوانان نیز می‌گوید. اظهاراتی مثل اینکه « تجربه نشان داده هرگاه به جوانان اعتماد کردیم نتیجه گرفتیم . راه حل عبور از بحران، اعتماد دوباره به جوانان است.»