اميد کاجيان :خودماني ، خوش سرو زبان و البته خوش حافظه. اين  گوشهاي از صفاتي است که در نگاه اول ميتوان از علي ربيعي وزير تعاون، کار و رفاه اجتماعي برشمرد. از بچههاي پايين است. جنوب شهر تهران. متولد شده جايي که خريد يک بليت سينما براي ديدن فيلمهاي دوران کودکي بزرگترين رويايش بود. آن  پسر محله جواديه در دست نيافتني ترين آرزوهايش نيز هرگز فکر نميکرد که روزي روزگاري مسئوليت وزارتخانه اي بردوش او قرار بگيرد که امثال پدر کارگر  وي، هزاران چشم و اميد به آن داشتند .

به گزارش روزنو،ربيعي اصلاح طلب است و از ابراز اين موضوع نيز ابايي ندارد ، هميشه هم در هنگامه هاي گوناگون انتخاباتي قرص و محکم پشت کانديداي مورد نظرش براي رياست جمهوري ايستاده چه آن کانديدا راي بياورد چه نه . 

از  دبيرخانه شوراي عالي امنيت ملي تا مشاور رئيس جمهور اصلاحات تا وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعي .حالا چند سالي است  که  آقاي وزير! عليرغم همه مشکلات و چالشها ، هنوز هم به آينده نگاهي مثبت دارد و معتقد است در شرايط حساس امروز بايد از تنشها دوري کرد و از اميدها دوچندان گفت. روزنامه آفتاب يزد اينبار ميزبان وزير است و دراين زمان ، مجالي هم براي گفتوگو با علي ربيعي به ما دست داد تا ازاو درباره اين روزهاي دولت و وزارتخانه کار، تعاون و رفاه بپرسيم . 

  اين روزها نقدهاي جدي از سوي برخي رسانه هاي حامي دولت به سکوت وزرا و عدم دفاعشان از حسن روحاني وارد ميشود، 

در ثاني اينکه رئيس جمهور خود  نيز بارها گلايه هايش را تلويحا از مديران دولتي به اين دليل که پرقدرت در برابر انتقادات نميايستند اعلام داشته و حتي پيش ازاين از لفظ "پاشنه ورنکشيدهها"ي دولتي در اينباره استفاده کرده است. به نظر ميآيد در حال حاضر نيز در چنين شرايط سخت و دشواري، روحاني در مقابل منتقدانش تنها مانده و فقط خود اوست که به جاي وزرا حرف ميزند و يا از دولت دفاع ميکند، از ديدگاه شما الان چنين سکوتي بر وزرا حاکم نشده است؟  

اين موضوع، موضوعي است که شما بايد آن را در روزنامهتان قضاوت کنيد. اما بايد بگويم من به نوبه خودم هميشه در اين بزنگاهها تلاش داشتم تا پاسخ منتقدين را بدهم. هرچند طبيعي است که صداي آقاي روحاني بهعنوان رئيسجمهور بيشتر شنيده ميشود. 

  يعني چيزي به نام سکوت در کابينه وجود ندارد؟

فکر نميکنم. من خود به عنوان يک عضو کابينه همواره سعي کردم نقش مفيدي در اين زمينه داشته باشم يا در مقاطع  حساس هميشه صحبت کردم و جواب مخالفان را هم دادم. خيلي وقتها ما وزرا در سخنرانيها ودرپاسخ به نقدها اظهاراتي رابيان ميکنيم اما بازتاب رسانهاي اظهارات ما متفاوت است. 

بنابراين اينگونه تعبيري که بگوييم روحاني تنهاست و کسي همراه او نيست تعبيرصحيحي نيست، به غير از وزرا بارها ديدهايم که جهانگيري به عنوان معاون اول هم در اين مواقع خيلي خوب جلو ميآيد و صحبتهاي به موقعي  ميکند.البته به هر حال صحبتهاي آقاي جهانگيري به نوبه خودش شنيده ميشود و اظهارات وزرا نيز به نوبه خودش.     

   اما به نظر ميآيد که  وزراي محافظه کار در دولت کم نيستند. 

چه مفهومي از محافظه کاري داريد؟ مقصود از ترمينولوژي محافظهکاري چيست؟ در دنيا محافظهکار يک گرايش فکري است، اما ما درايران انسان محافظهکار را کسي ميبينيم که حرف نميزند و سکوت ميکند.

  به اين معنا که وزرا گرايش دروني و همسويي خاصي نسبت به دولت ندارند و از همين رو حرفي نميزنند يا کاري نميکنند که بعد از دولت روحاني و روي کار آمدن شخصي حتي مخالف با او،جايگاهشان آسيب ببيند. يعني وزرا به گونهاي عمل ميکنند که در دولت بعدي هم (حتي اگر رقيب جريان قعلي باشد) نقش و سمتي براي خود دست و پا کنند.

لا اقل براي طيفي از وزرا چنين چيزي قابل قبول نيست، براي من که محافظه کاري معنا ندارد. من چگونه محافظه کار هستم وقتي عدهاي تلاش داشتند تا قبل از سال 92 با اتهاماتي سياسي که به من وارد کردند به جاي وزارتخانه مرا روانه زندان کنند. در سال 92  نيز که حتي براي نامزدي شوراي شهر تهران رد صلاحيت شدم.      

                                                           

   تحت چه عنوان؟ 

تحت عنوان عضويت در گروهک ها.آنجا عدهاي ايستادند و به ما گفتند شما معاند هستيد. پس بحث محافظه کاري من مطرح نيست اما اين را هم فراموش نکنيم که اگر تنش مطلق در کارتان باشد نميتوانيد کار کنيد، در محيط پر تنش شما بايد ثبات نسبي ايجاد کنيد اين يک واقعيت است که در ثبات نسبي ميتوانيد کار را  پيش ببريد.

البته اين راهم در نظر بگيريم من با ايدههايم اگر موفق شوم همه ميگويند که يک اصلاحطلب موفق شد. اگر کارگران از من راضي باشند ميگويند يک تفکر سياسي به نام اصلاحات وقتي وارد وزارتخانه شد موفق بود. بنابراين زماني هم کشش سياسي را معطوف به موفقيت در کار بايد دانست. اما جايي هم که نياز باشد تا از لحاظ سياسي با جامعه حرف بزنيم حرف خواهيم زد.

درزمان انتخابات گذشته شخص من در صف اول حمايت از روحاني بودم و در برابر نقدهايي هم که مطرح ميشد ايستاده و دفاع کردم. البته من دردل کسي 

نيستم ولي فکر نميکنم کسي دردولت نيز به خاطر حضور دردولت بعدي سکوت کرده باشد. 

البته يک موضوعي به نام بيماري دولتها وجود دارد. خدا رحمت کند آقاي هاشمي رفسنجاني را که در پايان دوران دولت او مشهور بود که ميگفتند بعضي از آقايان دولتي به آقاي ناطق نوري هم رو نوشت ميدهند! که اشاره به همين آماده شدنشان براي دولت بعدي و آمدن ناطق نوري بر سر کار بود. 

بايد بگويم من خيلي پيش تر از اينها با آقاي روحاني همکار بودم و از سال 70 با او کار ميکردم. اتفاقا من بيشتر از هرچيزعلاقه ام به تداوم ايده ها و تفکر است و اين ايده و تفکرم را حتما بعد از دوره وزارتم دنبال ميکنم. براي آن ايده و تفکر مينويسم، حرف ميزنم. ما معتقديم که اين فکر براي جامعه بهتر است. 

   صحبتهاي رئيس جمهور مبني براينکه ايشان اعلام کردند دستان منتقدان را ميبوسند و از آنها براي حل مشکلات طلب ياري کردند و در نتيجه آن صحبتها جبهه پايداري از حسن روحاني و اظهاراتش استقبال کرد را خيليها به معناي تسليم روحاني و باج دادن وي به اين جريان و تغييراتي که قرار است در آينده به سود پايداريها و اصولگرايان صورت بگيرد تعبير کردند. اين عمل چيزي شبيه يک باج سياسي به جريان مخالف از سوي حسن روحاني است؟

معتقدم در شرايط فعلي بايد از بحران عبور کنيم. آنچه روحاني گفت و انجام داد ناشي از منش اصلاح طلبي است. مگر شعار اصلاحطلبي غير از "زنده باد مخالف من" است؟ اينکه روحاني ميگويد من با مخالف خود کار ميکنم ناشي از همان منش اصلاحات است. به غير از اين بايد گفت ما در شرايطي زندگي ميکنيم که براي عبور از مسير مشکلات فعلي، نياز مضاعف به سختکوشي و کار زياد داريم. در يک جامعه پرتنش عبور کردن از اين مرحله، سخت وشايد غير ممکن است. بنابراين بخشي از صحبتهاي  اخير روحاني را نيز ميبايست به عنوان يک استراتژي تلقي کنيم. ما در شرايط فعلي به اين موضوع نياز داريم تا با آرامش، کاررا در جامعه پيش ببريم. اساسا بخشي از نا امني هايي که در زمينه هاي مختلف وجود دارد به خاطر همين تنشها و درگيريهاي موجود جناحي است. 

همين الان اگر مثلا من پيشنهاد بدهم يارانه ها را حذف کنيم تيترروزنامه ها ميشود «دولت يارانه حذف کن!» اگر يارانه ها را حذف نکنيم بازهم ميگويند چرا دولت به قانون حذف يارانه ها عمل نميکند؟ به عبارتي هر عمل دولت مورد نقد گروههاي مقابل قرار ميگيرد و مخالفين دولت نيز 

به دنبال يک اشتباه از طرف دولت ميگردند تا انجام آن را با فرياد وامصيبتا انعکاس دهند. با اين اوضاع براي انجام تصميمات سخت هيچ گاه اجماع صورت نميگيرد. از ديدگاه من حرکت دولت و اظهارات اخير حسن روحاني حرکتي به مسير اجماع سازي حداکثري است. بنابراين اين حرکت دولت را  به معناي باج دادن نبايد تلقي کنيم. بحث بر سر اين است که اگر تصميمي بخواهيم بگيريم بايد عقلارا وارد عرصه کنيم. عقلايي که ممکن است ما با آنها هم نظر نباشيم. اما بايد آنها را در تصميمات سخت شريک و درک مشترک ايجاد کنيم. اين روش و منش درستي است. اين موضوع را نبايد تسليم شدن بدانيم. 

البته برخي هم ميگويند بايد کابينه ترميم شود و فشارهايي ميآورند که فلاني برود و به جايش فلاني بيايد اما اينجا که شرکت سهامي نيست! بلکه دردولت يک شکل خاصي از تفکر حاکم است. تفکري که بنا به خواست اکثريت مردم شکل گرفته است. 

  مقصودتان حمايت جبهه پايداري از روحاني دراين ايام است؟ بسياري اين حمايت را به معناي سهم خواهي اين جريان از روحاني در آينده نزديک ميدانند. 

اجازه دهيد اين طور فکرکنيم که آنها نيز در چنين شرايطي  تحليل کردند که بايد به دلايلي  از دولت حمايت کنند. بياييد وجه مثبت اين موضوع را ببينيم.اين احتمال را بدهيد که اين جريان هم در شرايط فعلي به اين مسئله انديشيده  که در حال حاضر براي ايران چه واکنش و عکس العملي مناسب است تا کار را جلو ببريم. الان وقت آن نيست که به کسي که حمايت کرده است بگوييم چرا آمديد و از ما حمايت کرديد. شايد احساسي که در اين مقطع تاريخي از مسائل ايران پيش آمده باعث شده که نوعي گفت و شنودي که قبلا در کشور سابقه نداشته است شکل بگيرد. 

  جناب وزير! طرح اشتغال روستايي يکي از طرحهايي بود که دولت بارها در باره آن سخن گفته است.ازسويي براساس مصوبه ستاد فرماندهي اقتصاد مقاومتي  مبني بر ارائه تسهيلات به طرحهاي اشتغالزاي ذيل برنامه اشتغال فراگير، وزارت  کار  قانون حمايت از توسعه و ايجاد اشتغال پايدار در مناطق روستايي و عشايري را بهعنوان يکي از اهداف خود مطرح کرد. فکر ميکنيد تا چه اندازه دراين مسير موفق بوديد؟ اساسا تاکيد شما بر واژه اشتغال فراگير از چه بابت بود و اين موضوع تا چه ميزان در طرح اشتغالزايي روستايي مدنظر قرار گرفت؟

براي پاسخگويي به اين سوال نياز داريم که يک چارچوب نظري براي بحث تعيين کنيم. 

بگذاريد اين  طور آغاز کنم که ما براي اشتغالزايي در کشور از ديرباز تاکنون، طبق يک سنت قديميبه مبحث اشتغالزايي نگاه ميکرديم؛ سنتي که بعضا اشتباهاتي داشت. حتي تا سال 92 که من به وزارتخانه آمدم، تفکراتي غير بنيادين هرچند خيرخواهانه در زمينه اشتغال وجود داشت. در تمام اين سالها همواره تصور براين بود که با توليد بالا، رشد بالا شکل ميگيرد و در نتيجه اشتغال ناشي از توليد به وجود ميآيد. در واقع طبق اين نگاه سنتي، پديده رشد بدون اشتغال پديدهاي غريب و ناآشنا بود که بدان توجه نميشد. در حاليکه در عمل و باتوجه به شرايط کشور چنين پديدهاي را نميتوان ناديده گرفت.  

حتي اگر به ادبيات دورههاي پيش رجوع کنيد کمتر به موضوع رشد بدون اشتغال اشارهاي شده است. در حاليکه در برههاي ما به شدت دچار اين پديده شديم. اگر همه تنشهاي اقتصادي کشور را که ناشي از اقتصاد بيمارماست و هر از گاهي نيز سر باز ميزند کنار بگذاريم و رکودي که در دوراني با آن دست به گريبان بوديم را نيز فاکتور بگيريم، در دورهاي از کشوراين موضوع به شدت حس شد که ديگر رشد بزرگ، اشتغال بزرگ به وجود نميآورد. به عبارتي آن ديد سنتي يک درصد رشد، صد هزار شغل، نه عملياتي بود و نه محلي از اعراب داشت. 

تاکيد ميکنم،  کشورهايي که در آنها عرضه و تقاضاي نيروي کار با يکديگر مساوي نيست بايد روي اين موضوع که چگونه وقتي رشد بدون اشتغال وجود دارد ميتوان اشتغال ايجاد کرد به طور ويژه کارکنند. 

اما درکنار اين نگاه سنتي نوعي تفکر ديگر نيز به شکل غير قابل کنترل و غيرکارشناسي رشد يافت و آن دنبال کردن اين موضوع بود که بايد بحث اشتغال بدون اتصال به رشد را با طرحهاي نمايي اشتغال حمايتي، طرح اشتغال ضربتي، اشتغال زود بازده يا اشتغال ديپلم بيکار پيگيري کرد. ايراد اصلي، حرکت بدون برنامه و افراطي در اين مسير بود، چرا که اساسا اين برنامهها نيز برنامههايي نيستند که در نهايت منجربه اشتغال پايدار شوند. ازاين رو ما در کنار بررسي و حفظ طرحهاي پيشين و البته توام با برنامهريزي روي آنها، به طور جدي طرح اشتغال فراگير را مطرح کرديم. ايده طرح اشتغال فراگير هم در رشد و هم در بهرهوري اثر گذاشت و هم از پايداري نسبي برخوردار است.

اشتغال فراگير ويِژگيهايي دارد که ذکر آن ويژگيها شايد از حوصله اين گفتوگو خارج است اما درهمين حد بگويم که ما تلاش کرديم تا طرح اشتغال روستايي را بيشتر از آنکه به طرح اشتغال حمايتي نزديک کنيم به اشتغال فراگير سوق دهيم. به عبارتي بخشي از اشتغال فراگير را در بحث اشتغال روستايي دنبال کرديم. 

  به نظرتان موفق بود؟ واکنش سايرين نسبت به اين موضوع چه بود؟

در سنت قضاوت عملکرد وزارتخانه درزمينه اشتغال نگاهي وجود دارد که من از آن با عنوان پولپاشي ياد ميکنم. تصور بسياري اين است که ميبايست صرفا به همراه اعطاي مجوز و پولپاشي، اشتغال ايجاد کنيم. متاسفانه همين الان هم اگر برخي بخواهند وضعيت عملکرد ما را نگاه کنند به اين نکته نگاه مياندازند که مثلا  به فلان طرح چه قدر وام اختصاص داده شد. هستند کساني که شکست يک طرح را به دليل وام کم ارزيابي و يا پيروزي طرح را فقط در اعطاي وام به آن خلاصه ميکنند. شوربختانه برخي از تحليلگران ما نيز روي همين روند متمرکز شدهاند. در حاليکه هيچ گاه به فرآيندهاي اصولي دراين زمينه توجه ويژه نشده است. هيچ وقت به اين موضوع توجه نميشود که مثلا وزارت کار تا چه اندازه براي ايجاد شغل زنجيره شده در بازار تلاش کرده است. اين همان قضاوت اشتباهي است که در ارتباط با وزارتخانهها به وجود آمده است. 

با تمامي احوال، درطول اين سالها، ما درراستاي حل مشکل فقدان نگاه زنجيره وار و فراگير به اشتغال، نهادهايي را به وجود آورديم که پيشتر از اين نبودند، شيوه همکاري دستگاههاي مجري دراشتغال تغيير اساسي يافت. 

بگذاريد برايتان مثالي بزنم. براي آنکه ميخواستيم زنجيره رابطه «آي تي» با گردشگري و نقش شرکتهاي دانش بنيان دراين ميان را راه بيندازيم، من در يک روز ابتدا به دفترآقاي جهرمي(وزير ارتباطات) رفتم، بعد از آن به دفتر آقاي ستاري (معاون علميفناوري رئيسجمهور) و بعد هم به دفتر آقاي مونسان (رئيس سازمان ميراث فرهنگي). به عبارتي هماهنگي بين بخشي ما درارتباط با اشتغال به شکلي تازه شکل گرفت. 

دغدغه من اين بود که دستگاهها بايد چگونه براي اشتغالهاي جديد برنامهريزي کرده و هماهنگ باشند.  به تعبيري سادهتر ما تلاش کرديم بگوييم نخ تسبيح اشتغال چگونه بايد شکل بگيرد. امروز کساني که ميخواهند وام اشتغال بگيرند بايد تا انتها مشاوره  شوند،آموزش کار آفريني ببينند، در حاليکه در گذشته چنين چيزي نداشتيم، بلکه آنها صرفا با وام و مجوز رها ميشدند و بعضا همين موضوع باعث شکست برخي از طرحها و کار آفرينيها ميشد.

خط  سير يک کار، طراحي، توليد، تبليغات بازاريابي و اتصال به  بازار جهاني است در حاليکه تا پيش ازاين بدون اينکه اين زنجيره در نظر گرفته شود فقط  در بخش توليد وام تعلق ميگرفت.

خوشبختانه امروز نهادهاي کانوني به ويژه در بحث اشتغال در حال ايجاد شدن است.  ما در حال حاضرتاکنون 1800 ميليارد تومان اختصاص داديم. خيليها ميگويند که قرار بود شما در همان مرحله اول 12000 ميليارد تومان بدهيد؛ اين گونه ضربتي عمل کردن همان پول پاشي ميشود.  اما به نظر من درکل موفق بوديم و اکنون فکر ميکنم تا نيمه شهريور نيز شش هزار ميليارد تومان ديگر توسط صندوق توسعه و بانکها به اين زمينه اختصاص داده شود. 

پنجاه درصد ديگر آن را نيز ميخواهيم عمدتا روي طرحهاي ملي پياده کنيم.ا

   مستحضر هستيد که با توجه به شرايط اقتصادي موجود، اين نگاه در ميان عامه مردم وجود دارد که چرا با توجه به نوسانات نرخ ارز و گراني، ضريب درصدي افزايش حقوق کارمندان و کارگران متناسب با اين نوسانات و افزايشها نيست؟ مگر نه اينکه تعيين دستمزدها براي هر سال بايد همسو با نرخ ماليات و تورم در همان سال باشد؟ برخي معتقدند متاسفانه اين مهم براي تعيين حقوق در سال جاري مدنظر قرار نگرفته است.

بايد بگويم زماني که مزد و ميزان آن را در سال 97 تعيين کرديم، مزد خوبي  نسبت به ميزان تورم سال بود، اما به هر حال بعد از آن به تحولات اخير برخورديم. نکته مهميکه بايد به آن توجه داشته باشيد اين است که مزد، تابع دو شاخص است. يکي ميزان قدرت خريد و يکي ديگر کشش بنگاه.

شما به تغييرات نرخ ارز و حقوق اشاره ميکنيد، اين در حالي است که بنگاههاي موجود ما نيز از تحولات ارزي و مشکلات اقتصادي آسيب ميبينند. مابايد براي افزايش حقوق، هم زندگي مزد بگيران و هم کشش بنگاهها را در نظر بگيريم و با بررسي اين دو، در نقطهاي مشترک به توافق برسيم. با عنايت به اين موضوع بايد بگويم به نظرم براي سال جديد تصميم بسيار خوبي در وقت خودش گرفته شد. در شرايط فعلي ما بايد سعي کنيم رابطه تحولات ارزي با زندگي روز مره مردم کم شود. براي آنکه سطح قدرت خريد مردم را حفظ کنيم براي زندگي روزمره مردم بايد ارز ارزانقيمت تأمين کرد و باقي ارز به بازار ثانويه برود. انشاءالها همان طور که آقاي جهانگيري تاکيد کردند اين بازار ثانويه شکل بگيرد. به عبارتي براي آن بخش که زندگي روزمره مردم است تدبيري صورت گرفته است تا ارزهاي ارزانقيمت به آن متصل شود.

اگر بتوانيم اين سياست را دنبال کنيم، تا حدي به اين موضوع کمک کرديم و ارزش افزايش مزدي که در سال جاري انجام داديم برسر جاي خودش ميماند. بحث ديگري هم که تلاش داريم آن را دنبال کنيم افزايش قدرت خريد جامعه مزد بگير است که در قالب طرحهاي خريدو وامهاي ارزانقيمت است.

  يعني بحث افزايش درصدي حقوق مطرح نيست؟

واقعيت آن است که در حال حاضر بنگاهها کشش اين موضوع را ندارند، تصور کنيد اگر پنج درصد ديگر در شرايط فعلي به مزد اضافه کنيم چه وضعيتي  براي کشور پيش ميآيد؟ تلاش ما اين است که  رابطه اين مزد با تحولات ناشي از ارز همخواني داشته باشد.

  رسيدگي به مسائل و مشکلات بيمه شدگان نيز از دغدغههاي هميشگي است. اين موضوع را البته در کنار چالشهاي بيمه تکميلي بگذاريد. از بيمه تکميلي مستمري بگيران و بازنشستگي بگيريد تا بحث بيمه تکميلي سازمانها و نهادها که بسياري از شرکتهاي بيمه با تعيين حداقل تعداد پرسنل براي يک سازمان (جهت بيمه تکميلي)و يا تعيين مبالغي براي متقاضيان بيمه، مردم را دچار مشکل کردهاند. آيا اساسا وزارت کار ميتواند حتي در بحث بيمه تکميلي براي حل اين مشکلات ورود پيدا کند؟

به هر حال آنچه که تا به امروز جزو وظايف دولت محسوب ميشود بيمه پايه است. به جرات ميگويم نسبت به دولت قبل کاملا موضوع بيمه را متحول کرديم. بهعنوان مثال ارزش بيمه روستاييان را بيشتر از 160 در صد افزايش داديم (فقط در يک مرحله ) همه دولتها بيشتر بر مبحث بيمه پايه تمرکز دارند و به هر حال هر فردي با بنگاههاي خصوصي ميتواند براي بيمه تکميلي رابطه داشته باشد.

  يعني دولت نميتواند در دغدغه بيمه تکميلي وارد شود؟

ميتوانيم وارد شويم. اين هم پيشنهادي است که ازهمين الان ميتوان روي آن فکر کرد و راههاي ورود به آن را بررسي کرد. ولي از آنجايي که دراين ميان؛  رابطه تجاري بين  بنگاههاي بيمهاي و افراد دخيل است، ورود به آن نيز سخت است. اميدواريم بيمه پايه را آنقدر رشد دهيم که نيازي به بيمه تکميلي وجود نداشته باشد. اين اتفاق همين الان نيز در برخي اماکن و بيمارستانها رخ داده است. مثلا در حال  حاضر کسي که به بيمارستان ميلاد يا فياض بخش برود اين اتفاق عملا برايش ميافتد. اگر کارگران بتوانند در مراکز درماني تأمين اجتماعي ورود کنند و همه چيز تأمين باشد ديگر نيازي به بيمه تکميلي نيست.

ولي به هر حال روي بهتر کردن کار بيمه تکميلي  نيز ميتوان تلاش کرد و با ساماندهي بنگاهها قدميدراين راه برداشت؛ پس روي آن فکر خواهيم کرد. اين راهم اضافه کنم که روي بيمه تکميلي باز نشسستهها که جزو وظايف مان بوده است عملکرد موفقي داشتيم.

  قانون جامع حمايت از حقوق معلولان و نحوه حمايت از آنان براي بسياري جاي پرسش است، امسال خيلي از معلولين شاغل کشورمان منتظر تسهيلات در زمينه شغلي و حمايتهاي وزارتخانه هستند. قرار بود اعتباري براي اين موضوع در نظر گرفته شود که متاسفانه ظاهرا خبري از آن نشد. قانوني هم مطرح شد مبني براينکه معلولان با بيست سال کار بازنشسته ميشوند.

 امسال دو هزار ميليارد تومان براي آن پيشبيني کرده بوديم که متاسفانه به کسري بودجه خورديم. من با آقاي روحاني دراينباره صحبت کردم، با آقاي نوبخت نيز صحبتهايي انجام شده تا با حداقل پولي هم که ميشود اين قانون را به خوبي اجرا کنيم. امسال اضافه کردن پشت نوبتيها را انجام داديم و اخيرا تحت پوششهاي جديد امداد، بهزيستي و سازمان هدفمندي را بخشنامه کرديم. 

گسترش کارگاههاي آموزشي، حمايتي و توليدي معلولان و ارائه خدمات توانبخشي حرفهاي به معلولان جهت توانمندسازي آنان را در دستور کار قرارداديم به هر حال در جريان هستيد که افراد تحت سرپرستي معلولان با معرفي سازمان بهزيستي کشور تحت پوشش بيمه خدمات درماني و معلولان تحت پوشش بيمه خدمات درماني و بيمه مکمل درماني قرار ميگيرند.

 دولت همواره تلاش دارد جهت ايجاد فرصتهاي شغلي براي افراد معلول تسهيلاتي را اختصـاص دهد. مثلا بخشي از مجـوزهاي استخدامي(رسمي، پيماني، کارگري) دستگاههاي دولتي و عمومياعم از وزارتخانهها، سازمانها، موسسات، شرکتها و نهادهاي عموميو انقلابي و ديگر دستگاههايي که از بودجه عموميکشوراستفاده مينمايند به افراد معلول واجد شرايط داده شود و يا  تلاش کند حق بيمه سهم کارفرما توسط سازمان بهزيستي کشور و پرداخت آن به کارفرماياني که افراد معلول را به کار ميگيرند تأمين شود.