روزنامه امریکایی نیویورک تایمز اشاره می کند که روحانی در آن واحد هم قوی تر است و هم ضعیف تر می نویسد:«پیروزی او در ماه مه پس از مقاومت در برابر مخالفان سرسخت اش مطمئنا اعتماد به نفس اش را افزایش داد.

به گزارش سایت روزنو، با این حال، به نظر می رسد مقام های عالی در سطوح مختلف می خواهند روحانی نتواند وعده های خود مبنی بر گشایش فضای سیاسی و اقتصادی را تحقق بخشد. این وضعیت سبب می شود کار برای روحانی دشواتر شود چرا که در خارج  نیز ترامپ رییس جمهوری امریکا موضع سخت تری در قبال ایران اتخاذ کرده است. احتمال ان کم نیست که روحانی نیز به سرنوشت بسیاری از روسای جمهوری قبلی ایران در سه دهه گذشته دچار شود. 

در ابتدا اولویت حتی خود را مطرح می کند سپس با برخورد و مقابله نهادهای غیر منتخب مواجه می شود و خیلی زود ناامیدی درباره امکان تحقق وعده ها حاکم شود.

 اکنون اما وضعیت در سال ۲۰۱۷ میلادی بسیار متفاوت از دهه های پیشین است. اکنون در وضعیتی عادی در تاریخ ایران به سر نمی بریم. مردانی که انقلاب را در سال ۱۹۷۹ میلادی به پیروزی رساندند و هدایت کردند یک به یک در حال کنار رفتن از صحنه سیاست هستند.

 اکنون نیز در صورت ایجاد هرگونه خلاء قدرت واقعی در ایران دو دیدگاه رقیب برای آینده جمهوری اسلامی ایران در حال رقابت با یکدیگر هستند: اصولگرایان که به دنبال حفظ ماهیت انقلابی خود هستند و عملگرایان که می خواهند رویکردی عملگرایانه تر داشته باشند و از شدت فشارها بکاهند. 

اکنون رقابت ها میان دو دیدگاه و رویکرد شدید است. روحانی در این میان از نقش قدرتمند برخی نهادهای خاص در اقتصاد انتقاد کرد و گفت که خواسته های مردم را با صدای بلند در برابر صاحبان قدرت مطرح می کند و از اقلیت کوچکی که برای یک ملت تصمیم گیری می کنند انتقاد کرد. این حرف های او محافظه کاران را نگران می کند».

این روزنامه در ادامه می افزاید:«میدان بازی اما دشوار است. در ماه جولای برادر روحانی به اتهامات مالی بازداشت شد و سپس به قید وثیقه ازاد شد با این حال، این رفتار تحقیر امیز با او می تواند اقای روحانی را تحت فشار قرار داده باشد. 

از سوی دیگر به نظر می رسد که رییس جمهوری امریکا تصمیم گرفته تا موضع سخت تری نسبت به ایران اعمال کند و به دنبال بهانه ای برای برهم زدن برجام ست. دولت ترامپ در حال حاضر با همکاری کنگره تحریم های وضع شده علیه ایران را تشدید کرده و فعالیت های موشکی آن کشور برخورد و مخالفت کند. تهران اکنون در منطقه برای تشکیل هلال شیعی در برابر قدرت های سنی به سرعت تلاش می کند و می خواهد از سود اقتصادی برجام بهره مند شود.

 هیچ دلیلی وجود ندارد که بخواهیم باور کنیم که ترامپ شاید بتواند موفق شود که شش قدرت جهانی را علیه ایران با خود همراه سازد.

 در این باره رهبران ایران نگرانی بسیار اندکی دارند. نگرانی بیش تر آنان از پیامدهای سیاست های امریکاست. تشدید تحریم ها علیه ایران باعث ایجاد ناامنی ذهنی و روانی می شود و تنش نظامی میان ایران و امریکا را افزایش می دهد و فضای مانور را برای روحانی در عرصه سیاست داخلی کاهش خواهد داد. این مورد باعث تقویت دست اصولگرایان می شود که اخیرا در انتخابات ریاست جمهوری و شوراها و پیش تر در انتخابات مجلس شکست خوردند  آنان را قادر می سازد تا به بهانه وجود تهدید خارجی از اجرای دستور کار دولت در زمینه بازسازی اقتصادی جلوگیری کنند و در ادامه این بهانه را پیدا کنند که بگویند دولت کفایت لازم را برای اداره امور ندارد و در انتخابات بعدی از آن استفاده کنند».

این روزنامه در ادامه می نویسد:«البته بزرگترین بازنده در این شریط مردم ایران هستند. آنان از زمان انقلاب به این سو با امید به تکامل تدریجی و حرکت به سوی اقتصادی بازتر و قدرت سیاسی متکامل تر با توجه به انتخاب محدودی که داشتند با روحانی رای همکاری دیپلماتیک با غرب هم پیمان شدند و از او حمایت کردند. 

در عوض، سیاست ممنوعیت سفر ایرانیان به امریکا مورد امضای ترامپ و سرنش ایران پس از داعش به نفع نیروهای اصولگرا در انتخابات بعدی می شود. در سال ۱۹۵۳ میلادی امریکا مهندسی کودتا علیه دولت ایران را در دست داشت و یک جنبش دموکراتیک نوظهور را سرنگون کرد اما این تصمیم در جهت معکوس عمل کرد و باعث تحریک احساسات ضد امریکایی شد و چند دهه پس از آن سفارت امریکا در ایران به تصرف درآمد. 

در اینجا یک درس برای دولت ترامپ نیز وجود دارد. روحانی شریکی ایده ال برای واشنگتن نیست و ایران تحت رهبری او می تواند هوشمندانه رفتارهای ایران در منطقه را به ضرر خود آن کشور بازگرداند و می تواند به طور قانونی برا اجرای دقیق توافق هسته ای اصرار داشته باشد. با این حال، گسترش تنش منطقه ای، تشدید شکاف های فرقه ای ، لغو برجام و تعقیب سیاست تغییر رژیم و جلوگیری از اقدامات دیپلماتیک امری خطرناک هستند. دولت ترامپ سازوکار داخلی ایران را در مسیری نادرست در لحظه ای حساس قرار می دهد و بار دیگر سبب می شود تا مبارزات دموکراتیک در ایران به نتیجه ای تلخ و رنج اور منتهی شوند».