با آنکه اشاره به پخش شدن يک دعاي مناسبتي براي سنجش کيفيت آموزش و جايگاه علمي کشور تناسب ظاهري ندارد، ولي به دليل اينکه در يک برنامه تلويزيوني به آن اشاره شد، مناسب است تا به ريشه پخش نشدن آثار استاد شجريان از صداوسيما بپردازيم.

چند روز بعد از وقايع انتخابات سال 88 محمدرضا شجريان طي نامه‌اي سرگشاده به عزت‌الله ضرغامي، رئيس وقت سازمان صداوسيما، از وي خواست تا از پخش آثارش از صداوسيما جلوگيري کند. البته اين اولين بار نبود که شجريان دست به قلم شده و به رؤساي سازمان صداوسيما نامه نوشت و از آنها خواست تا صدايش را از صداوسيما پخش نکنند. اين استاد آواز در سال 74 و زمان رياست علي لاريجاني بر صداوسيما نيز در نامه‌نگاري با رئيس رسانه ملي خواستار پخش نشدن آثارش شده بود.

 

در طول سال‌هاي بعد از 88 نيز با خروج شجريان از ايران نيز ديگر تلويزيون از پخش آثار اين هنرمند خودداري کرد. دعاي ربنا نيز از جمله آثاري بود که صداوسيما ترجيح داد در مقابل مواضع شجريان، دعاي مشهور «ربنا» را با صداي خوانندگان ديگري ضبط و پخش کند. صداي يکي از خوانندگاني که در سال‌هاي بعد جايگزين ربناي شجريان شد، محمد معتمدي بود. معتمدي که سبک اجراي مناجاتش شباهت زيادي به مناجات شجريان داشت، از سوي طرفداران شجريان مورد حمله نيز قرار گرفت. اکنون با بازگشت محمدرضا شجريان به ايران و برگزاري چندين مراسم بزرگداشت وي به مناسبت‌هاي مختلف نه تنها «ربنا» بلکه ديگر آثار وي نيز به راحتي گذشته در اختيار علاقه‌مندان به صداي اين استاد آواز قرار گرفته است.

 

شجريان مدت‌هاست که از مواضع سياسي تند سال 88 فاصله گرفته و جايگاه هنري وي بالاتر از آن است که بار ديگر براي مقاصد سياسي از آن سوءاستفاده شود.