اكبر مختارى: برای درک و تحلیل روند کاری دولتها در کشورهای مختلف بررسی سه مرحله صدروزه،یکساله و چهار ساله مرسوم و منطقی می نماید.در کشورهای مختلف دوره صد روزه رییس دولت را دوره ماه عسل میدانند.در دوره ماه عسل دولتها، نوعی همگامی نسبی میان مردم ،نهادهای حکومتی و دولت برقرارست و پس از آن اختلاف ها بروز می نماید. سپس در مرحله بعد،اختلاف سلایق هرچه بیشتر خود را نشان میدهد.

دونالد ترامپ رییس جمهور ایالات متحده نیز صد روز اول خویش را به پایان رساند و تحلیلگران سیاسی و اقتصادی و فرهنگی در آمریکا و دیگر کشورها کوشیده اند این صد روز را مورد بررسی و تحلیل قرار دهند.صد روز اول دونالد ترامپ را می توان یکی از خاصترین دوران صد روز روسای دولت در ایالات متحده دانست.چرا که به معنای واقعی و شفاف ترامپ دوره ای ماه عسل گونه را نه تنها تجربه نکرد بلکه این صد روز را میتوان یکی از پرچالش ترین وضعیت های یک دولت در آمریکا در رابطه با ملت آمریکا،نهادهای حکومتی و نهادها و سازمانهای غیردولتی دانست.

دونالد ترامپ از همان زمان تحلیف، شروعی متفاوت را تجربه کرد.ساعاتی پس از سوگند وی برای ریاست جمهوری  در واشنگتن،  تظاهرات های گسترده ای علیه او آغاز گردید بطوریکه این تظاهرات بمدت یک هفته در بیش از بیست ایالت آمریکا ادامه یافت.این شروع را می توان یکی از استثنایی ترین شروع های دوران ریاست جمهوری در تاریخ سیاسی آمریکا دانست.نکته قابل تامل دیگر صدور فرمان مهاجرتی ترامپ علیه شهروندان هفت کشور مسلمان از جمله ایران در روزهای آغازین ریاست جمهوری او بود.صدور این فرمان جامعه مهاجرین مسلمان در آمریکا به طور اعم و جامعه ایرانی بطور اخص رامتحد کرد.

فرمان  ضد انسانی مهاجرتی ترامپ تیری بود به یکی از مهم ترین مولفه های روح آمریکایی،روحی که اهمیت ویژه ای برای مهاجران قائلست.این فرمان تنش را در این کشور افزون کرد.از مسائل دیگر دوران صدروزه، تنش سیاسی در داخل آمریکا بدلیل رابطه احتمالی کابینه ترامپ و دولت روسیه بود طوریکه این اتهام داخلی در آمریکا مایکل فلین مشاور امنیت ملی او را قربانی ساخت و وادار به استعفا کرد.در حوزه سیاست خارجی حمله ناگهانی به سوریه توجه دوباره تحلیلگران را به سیاستهای خاورمیانه ای ترامپ جلب کرد جاییکه پیش از این خلاف این عمل سخن گفته بود لیکن این حمله کمی اتحاد در میان جامعه آمریکا و جمهوریخواهان و حتی تعدادی از مقامات دموکرات و رسانه ها را با اقدام ترامپ موجب گردید هرچند این هم پوشانی سیاسی کوتاه مدت بود.

در حوزه شرق آسیا ترامپ و تیم سیاسی و امنیتی اش حکومت کره شمالی را تهدید کردند که در صورت اقدامات تجدیدنظرطلبانه نسبت به سیاست های آمریکا ونظام بین الملل با پاسخ محکمی روبرو خواهد شد اختلافی که همچنان بقوت خود باقیست لیکن افزایش تعامل نسبی چین و آمریکا در شرایط فعلی احتمال نبرد فراگیر نظامی را تاحدود زیادی منتفی میسازد. 

در حوزه اقتصادی خروج از توافق ترانس پاسیفیک به وجهه بین المللی آمریکا آسیب زد و در حوزه داخلی هنوز دستاورد اقتصادی اش نمایان نگشته است.

 

در میان انتخاب های خاص او انتخاب قاضی راست گرای فدرال نسبتا میانسال از سوی یاران ترامپ و همفکرانش نوعی دستاورد تلقی میگردد چرا که قضات فدرال تا پایان عمر خویش مگر در شرایط استثنایی در پست خویش باقی خواهند ماند و در روند برخی تصمیمات بسیار موثر خواهند بود.

در مورد برجام نیز دولت ترامپ تلویحا با تایید اقدامات شفاف ایران در اجرای برجام این توافق را پذیرفته است.هرچند با قرار دادن نام ایران در فهرست کشورهای حامی تروریسم و ناقض حقوق بشر عزم خویش را برای وضع تحریم هایی در این زمینه علیه ایران جزم کرده است لیکن تمدید تعلیق تحریمهای هسته ای ایران برای سه ماه دیگر فعلا تردیدها در جهت چگونگی سیاست خارجی ترامپ در برابر ایران را افزایش میدهد.دونالد ترامپ در حالی صدروزاول ریاست جمهوری خویش را به پایان میبرد که کمترین میزان محبوبیت ومقبولیت میان روسای جمهور آمریکا طی صد روزرا برای خود به یادگار میگذارد و با محبوبیت حدودچهل درصد در برابر اسلاف خویش اوباما با شصت ویک درصد،جرج دبلیو بوش با پنجاه ونه درصد و....هرچه بیشتر جایگاه خویش را درجامعه فعلی آمریکا به منصه ظهور میگذارد.تحلیل دونالد ترامپ در صد روز اول را میتوان چالشی برای پوپولیسم در جامعه دموکراتیک آمریکا دانست جاییکه وعده های پوپولیستی هرچه بیشتر رنگ می بازند و متغیر سیستم در ایالات متحده هرچه بیشتر خود را بر شعارهای عامه پسند و اغواگرایانه تحمیل میکند.