دستکم یک دهه است که در ایام فصل سرما و حتی فصول نیمه گرم، شاهد روزهای ناپاک هوای شهر تهران هستیم . در این ایام سرفههای خشک ومکرر مردم (از جوان و کودک گرفته تا میان سالان و پیران) زنگ خطر آلودگی هوا را زیر گوشمان می نوازد.
حال در آستانه انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری، شهردار تهران که 12 سال است بر این مسند تکیه زده، آلودگی هوای تهران را به کناری گذارده و برای انتقاد از دولت روحانی، به ریزگردهای آلاینده لقب «ریز مرگ» می دهد تا بگوید که وضع هوا و حقوق شهروندی مردم در حداقل ممکن است.
او بدون اشاره به وضعیت تهران و هوای مردم، مسخره کردن عذرخواهی از ملت توسط دولت را مد نظر قرار می دهد و گفته است که ریزگردها، ٢٠استان را درگیر کرده و دلیل عمده آن هم، بی توجهی داخلی بوده است.
این گفته ها در حالی است که در حوزه ریزگردها،به گواه مراجع معتبر جهانی، منشا ریزگردها٧٠ درصدش در خارج ایران قرار دارد؛که در این بخش هم مذاکرات گسترده ای با کشورهای سهیم در این حوزه توسط دستگاه دیپلماسی و سازمان حفاظت از محیط زیست دولت روحانی آغاز شده و در حال ادامه است.
بر همین اساس باید از شهردار محترم تهران پرسید که ایشان برای هوای آلوده تهران و ترافیک رو به افزایشش طی ١٢ سال مدیریت چه کرده اند که حالا برای کل ایران مطالبهجو شده اند.
از او باید پرسید که آیا تا کنون برای سهم مدیریتی خود (در خصوص زیان عمومی مردم تهران و مرگ تدریجی آنها به دلیل آلودگی هوا) پوزش خواهی داشته اند که از حقوق شهروندی مردم ایران می گویند؟
در این حوزه بد نیست بدانیم که بر اساس آمارها، دولت یازدهم (در 4 سال اخیر) اقدامی عملی و موثر داشته و بنزین غیر استاندارد و پتروشیمی را که از دولت قبل به میراث مانده بود، حذف کرد و به ٤٠ شهر الوده بنزین یورو٤ رساند . در عین حال هم با بازبینی استاندارد خودروها، زیرساختی را آماده کرد که شاهد بهبود هوا در کلان شهرها شویم.
حال آقای قالیباف که به عذرخواهی نکردن از مردم مفتخر است، باید توضیح بدهند چرا پول نوسازی اتوبوسرانی و حمل و نقل عمومی تهران را برای پروژه هایی مانند ٢طبقه کردن اتوبان صدر یا سازه های کم ضروری تر هزینه کرده اند و چرا ندادن اعتبار توسعه مترو توسط دولتهای قبل را بر گردن دولت مستقر می اندازند؟
او باید توضیح دهد که چرا 7هزار اتوبوسی که3 هزار دستگاهش، کربن سیاه و دوده تولید میکند بدون هیچ مقاومتی در تهران تردد دارند وچرا 180 هزار ماشین سنگین که 4هزار دستگاه آن برای شهرداری است بدون معاینه فنی اجازه تردد در تهران دارند؟اقای قالیباف باید صداقت داشته و بگویند چرا نتوانسته اند توسعه واقعی مترو را رقم بزنند و ساخت 300 کیلومتر مترو در 12 سال کار را شاهار قلمداد می کنند!
او نمی گوید چرا سال گذشته 2000 میلیارد تومان برای دوربینها اختصاص یافت، حال آنکه شهر تهران از آلودگی هوا شدیدا رنج میبرد و ضرورت داشت نوسازی اتوبوسرانی کلید می خورد.
همچنین باید توضیح دهند که چرا از میان 5 درصد مصوبات شورای شهر که مربوط به زیست محیط است، تنها 20 درصد برنامهها محقق شده و 80 درصد آنها خاک می خورند(بر اساس اعلام حقانی عضو ورای شهر تهران).
ایشان باید بگویند که چرا در کنار مسائل خرد و درشت موجود، آسمان تهران را با ترافیک و اتلاف منابع از مردم گرفته اند و کاری کرده اند که حق اول مردم تهران که نفس کشیدن است به سختی احقاق شود،چرا که شدت بی سابقه آلودگی در یک دهه گذشته باعث شده تا مقاومت بدنهای رنجور تهرانی ها مقابل سرب و کربن شکسته شود و بیماری های خاص به سراغ این مردم بیاید .
به هر سو، بیشتر از یک دهه است که ماه های طولانی سال هوا در وضعیت ناسالم است و پایتخت نشینان، به جای روشنی و آسمان آبی، تیرگی سرب و کربن را نظاره می کنند و ناچار به پذیرش عوارض خاموش هوای بدند.
در این میان هم، مسئولان دو دولت قبل، برای رفع شرایط بد، به راحت ترین راه بسنده می کردند و حکم به خروج از شهر و ماندن در خانه می دادند یا تهران را تعطیلی اجباری می دادند تا صورت مسئله را پاک کنند.
آری، تهران همان پایتخت سیاسی ایران، سالهاست که گوشش از حرف های سیاسی پر است. اما در این میان کسی نیست که بپرسد: چرا طرح های جامع کنترل آلودگی در تهران و شهرهای دیگر سالها خاک خورد و تنها کازیه های مدیران دولت قبل و شهرداری ها را مزین کرد.
دست به دست کردن موضوع بین دولت قبل، شهرداری و سازمان محیط زیست دوره قبل با دیگر نهادهای حاکمیتی سالها ادامه داشت تا امروز ما شکل بگیرد. حالا هم که هوای تهران در بخش فعالیت های دولتی اندکی رو به بهبوبد گذاشته ، شهردار تهران در مناظرههای انتخاباتی، متوسل به فریب افکار عمومی می شود و نقش دولت را در ریزگردها بالا می برد و اعتنایی به این ندارد که اگر درباره ترافیک تهران کاری شایسته کرده بود، تعداد روزهای پاکی هوای تهران بیشتر از هم اکنون هم می شد.
درست که ایشان مشغول کار دگرند و هم اکنون در مرخصی هستند و از این آب گل آلود، ماهی خویش می گیرند اما نباید به پوزش خواهیهای دولت یازدهم از مردم بخندند و مدافع حقوق شهروندانی شوند که خود حقوقشان را در تهران مراعات نکرده اند.