تیم برانکو با وجود صدرنشینی، ضعیف‌ترین خط حمله را بین تمام تیم‌های نیمه بالای جدول داشت و در عوض، با خط دفاعی فوق العاده حریفانش را شکست می‌داد. در آن مقطع طارمی که تازه به تیم اضافه شده بود شرایط خوبی نداشت، رامین رضاییان بازی نمی‌کرد و نبود یک بازیکن خلاق در کنار مسلمان احساس می‌شد. برانکو، بارها تاکید می‌کرد فلسفه تیمش عوض نشده و بخاطر وضعیت بازیکنانش تیم موقتا کمتر گل می‌زنkد. نیم فصل دوم، او نشان داده حداقل روی کاغذ حرف‌هایش درست بوده است.
پرسپولیس نیم فصل اول، در 7 هفته ابتدایی 7 گل زد و میانگین نسبتا ضعیف یک گل زده در هر بازی را داشت. البته 3 گل از این 7 گل، به بازی آخر پرسپولیس با سپاهان مربوط می‌شد و قبل از آن پرسپولیسی‌ها با 4 گل در 6 بازی آمار اسفناکی داشتند. نیم فصل دوم پرسپولیس با طارمی دوباره اوج گرفته، رامین به ترکیب اصلی برگشته و اضافه شدن سروش رفیعی به محسن مسلمان، این آمار را بیشتر از دو برابر کرده است.
پرسپولیسی‌ها در 7 بازی نیم فصل دوم، مجموعا 15 گل زده‌اند و میانگین بسیار خوب بیشتر از دو گل در هر بازی را در اختیار دارند. در بین تیم‌های لیگ، فقط استقلال در نیم فصل دوم یک گل بیشتر از پرسپولیس زده است. طارمی روی 6 گل و رضاییان، رفیعی، مسلمان و امیری هر کدام دقیقا روی 3 گل پرسپولیس در نیم فصل دوم نقش مستقیم داشته‌اند. موضوعی که نشان می‌دهد 5 ضلعی خطرناک برانکو هماهنگ و کامل شده و دوباره خط حمله پرسپولیس را به اسلحه‌ای غیر قابل مهار تبدیل کرده است.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
