۵۰ سال قبل در این روز، چند ماه قبل از ترور «جان اف کندی» رییس جمهور وقت آمریکا، ژوزه ماریا دوس سانتوس مورینیو فیلیکس به دنیا آمد.

به گزارش ایسنا، وقتی در پنج سالگی مادر مورینیو نام او را در کلاس مهندسی ثبت‌نام کرد شاید اصلا فکرش را هم نمی‌کرد که ژوزه مورینیو یک روزی بهترین سرمربی دنیا شود.

ژوزه مورینیو متولد ۲۶ ژانویه ۱۹۶۳ اکنون بیش از نیم قرن از زندگی خود را سپری کرده و توانسته یکی از بهترین سرمربیان تاریخ جهان شود و اکنون در اوج حرفه کاری خود قرار دارد و روی نیمکتی نشسته است که فرگوسن سالها روی آن نشسته بود.

دیلی میرور در آستانه سال تولد مورینیو در مطلبی به این مناسبت آورده است، ژوزه مورینیو یا همان مترجم سابق اکنون به جایگاهی در فوتبال رسیده است که تصور آن برای خودش نیز کمی سخت بود! او در ۲۶ ژانویه ۱۹۶۳ در ستوبال پرتغال متولد شد. او در روزی به دنیا آمد که مایکل جردن، ستاره بسکتبالیست و کوئنتین تارانتینو، کارگردان مشهور سینما به دنیا آمده‌اند.

مترجم سابق بابی رابسون در بارسلونا، پس از رفتن رابسون از این تیم، مربی بارسلونا باقی ماند و دستیار لوئیس فان‌خالی شد که تیم او را در فینال لیگ قهرمانان اروپا بین اینتر و بایرن‌ مونیخ شکست داد.

ژوزه مورینیو سپس به بنفیکا رفت، اما خیلی سریع به دلیل اختلاف نظر با مدیران باشگاه از سمتش کناره‌گیری کرد. مورینیو سپس هدایت یونیا لیریا را در لیگ پرتغال بر عهده گرفت و این تیم را از رده نهم جدول به رده چهارم جدول رساند و سپس به پورتو رفت. حضور در پورتو آغازی بود بر راه پر افتخار ژوزه مورینیو در دنیای مربیگری.

کسب قهرمانی در لیگ پرتغال و لیگ قهرمانان اروپا باعث شد این مربی به سرعت جای خود را در بین مربیان بزرگ فوتبال جهان باز کند. مورینیو سپس به چلسی رفت و خود را «آقای خاص» نامید و این تیم را پس از ۵۰ سال فاتح لیگ برترانگلیس کرد، هر چند در لیگ قهرمانان اروپا با بدشانسی مواجه شد. ژوزه مورینیو سپس در اینتر میلان توانست عملکرد خوبی داشته باشد و با این تیم سه گانه تاریخی خود را به دست آورد. او سپس راهی رئال مادرید شد. حضور بارسلونا در لیگا باعث شد که کار برای قهرمانی‌های متعدد رئال مادرید در لیگا سخت شود، اما مورینیو در سال اول جام حذفی را کسب کرد و بعد از ۱۸ سال رئال را قهرمان کوپا دل ری کرد و در سال دوم لیگ را با کهکشانی‌ها بعد از سالها به دست آورد و در ادامه سوپر جام را نیز با رئال کسب کرد. 

او بار دیگر به چلسی برگشت، هر چند که در این دوره نسبت به دوره قبل موفق نبود ولی باز هم قهرمانی در لیگ برتر و جام اتحادیه را با این تیم به دست آورد و در سال نخست همراه چلسی به نیمه نهایی لیگ قهرمانان رسید. او اکنون هدایت منچستریونایتد را به دست آورده است. جایی که توانست خیلی زود اولین جام خود را کسب کند و این تیم را فاتح سوپر جام کند.

* جنجال:

اما آن چیزی که باعث شده است مورینیو بیشتر چهره خاص باشد نه تنها افتخارات او، شخصیت جنجالی‌اش بوده است. مورینیو بارها در دوران مربیگری خود با مربیان زیادی از جمله رافائل بنیتس، آرسن ونگر، کلودیو رانیری، پپ گوآردیولا، تیتو ویلانووا، کارلو آنچلوتی، آریگو ساگی و حتی فرگوسن درگیری داشته است. از جمله درگیری‌های لفظی مورینیو خطاب کردن فرگوسن به داشتن آلزایمر، ونگر به آدم فضول و رافائل بنیتس به کچل بی خاصیت، رانیری به آقای بی سواد را می توان نام برد. او همچنین در اسپانیا انگشت خود را در چشم ویلانووا فرو برد که با انتقادات زیادی روبرو شد. درگیری با آندرس فریسک داور سوئیسی که منجر به خداحافظی این داور با دنیای قضاوت شد از جمله دیگر درگیری‌های مورینیو در دنیای مربیگری بوده است.

* افتخارات:

هشت قهرمانی در لیگ، شش قهرمانی جام قهرمانی، پنج قهرمانی در سوپر کاپ در چهار کشور مختلف، دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و جام یوفا کارنامه ژوزه مورینیو را تا سن ۵۰ سالگی تشکیل می‌دهند.

مربی سال پرتغال: ۲ بار 

مربی سال انگلیس: ۲ بار 

مربی ماه انگلیس: ۴ بار 

مربی سال ایتالیا: ۲ بار 

مربی سال یوفا: ۲ بار 

تیم منتخب سال یوفا (بهترین مربی سال): ۴ بار 

شخصیت ورزشی سال بی‌بی‌سی (بهترین مربی): ۱ بار 

مرد سال روزنامه لازتا دلا اسپورت: ۱ بار 

مربی سال روزنامه اونزه: ۱ بار  ۲۰۰۵ 

توپ طلا فیفا (بهترین مربی سال): ۱ بار 

بهترین مربی فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال : ۳ بار 

بهترین مربی سال مجله ورلد ساکر: ۳ بار 

بهترین مربی اتحادیه بین‌المللی ورزش‌ها  ۱ بار: ۲۰۱۰ 

بهترین مربی پرتغالی شاغل در خارج از پرتغال 

رکورد بردهای وی در پرتغال، انگلستان، ایتالیا ، اسپانیا و حکمفرمایی وی در فوتبال اروپا در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۰ در دفتر تاریخ ثبت خواهد شد. رکوردی که با شکست برابر خیخون به پایان رسید.

* نقل قول برتر:

« من بهتر از هیچ کس نیستم، اما هیچ کسب به خوبی من نیست! »

آمارهای وی در مقایسه با برخی مربیان بزرگ حاکی از برتری وی نسبت به دیگر سرمربیان بوده است چرا که آلکس فرگوسن در سن ۵۰ سالگی هنوز به لقب «سر» نایل نشده بود و به جز کسب یک جام و یک سوپر کاپ با شیاطین سرخ تحول خاصی در منچستر یونایتد ایجاد نکرده بود.