يكي از داغ‌ترين سوژه‌هاي فوتبال ايران در حال حاضر، تشكيل شدن بدنه اصلي تيم ملي از بازيكنان پرسپوليسي است. كي‌روش و برانكو رابطه چندان خوبي با هم ندارند، اما هر دوي آنها در حال استفاده از يك گروه بازيكن مشترك هستند كه تا اينجاي كار به موفقيت همزمان پرسپوليس و تيم ملي منجر شده است؛ تيم كي‌روش صدرنشين گروه اول مسابقات مقدماتي جام‌جهاني است و شاگردان برانكو روي پله اول جدول ليگ شانزدهم جا خوش كرده‌اند. آنچه اما اين مساله را واجد اهميت بيشتري مي‌كند، تحول عظيمي است كه پرسپوليس در دو سال گذشته تجربه‌اش كرده. هواداران اين تيم حتما به ياد دارند كه درست دو سال پيش در چنين روزهايي وقتي ليست نهايي بازيكنان تيم ملي براي شركت در جام ملتهاي 2015آسيا اعلام شد، پرسپوليس حتي يك بازيكن هم در اردوي تيم ملي نداشت. در آن زمان، براي اولين بار ظرف چهار دهه گذشته بود كه سرخ‌ها در يك تورنمنت مهم ملي بدون نماينده باقي مي‌ماندند، اما حالا دو سال بعد از آن كابوس و رسوايي، پرسپوليسي‌ها چنان اكثريتي را در تيم ملي تشكيل داده‌اند كه بعضا با تيم ملي سال98 ميلادي مقايسه مي‌شود. پرسپوليس در دو اردوي قبلي تيم ملي صاحب 6بازيكن بود. در دوره اخير و براي بازي با سوريه وقتي بيرانوند و وحيد اميري مصدوم شدند، اين تصور به وجود آمد كه از سهميه آنها كاسته خواهد شد، اما دقيقا اتفاقي وارونه رخ داد! كي‌روش فقط حاضر شد بيرانوند را كه غيبتش برابر سوريه قطعي است خط بزند، اما وحيد اميري را به اميد بهبود به مالزي برد و البته حسين ماهيني و كمال كاميابي‌نيا را هم از اين تيم به اردو اضافه كرد! در حقيقت در ليست 23نفره اعلام شده براي بازي با سوريه، پرسپوليس 7نماينده دارد كه اتفاقي عجيب در ژانر فوتبال ايران است. به هر صورت اوضاع و احوال سرخ‌ها از اين نظر، نسبت به دو سال قبل زير و رو شده است. به نظر مي‌رسد سه عامل باعث شد در زماني كوتاه، چنين تحول بزرگي براي پرسپوليس رخ بدهد كه آنها را به طور اجمالي مرور مي‌كنيم.

يك بخش از اين ماجرا مربوط به تحولي است كه در خريد بازيكن توسط پرسپوليسي‌ها به وجود آمد. پرسپوليس در سال‌هاي اخير چندان حضور موفق و هوشمندانه‌اي در بازار نقل‌وانتقالات نداشت. غير از ليگ دوازدهم كه رويانيان سروصداي زيادي راه انداخت و البته خيلي از خريدهايش هم فقط جنبه تبليغاتي و غيركاربردي داشت، در بقيه موارد به ندرت بازيكن بزرگي به پرسپوليس اضافه شد. اوج اين داستان هم مربوط به دوران همكاري حبيب كاشاني و حميد استيلي بود كه انبوهي از بازيكنان متوسط به سمت پرسپوليس سرازير شدند. امروز با نگاهي به تركيب تيمي مثل سياه‌جامگان مشهد مي‌توان فهميد چرا در آن سال‌ها بازيكني از پرسپوليس به تيم ملي دعوت نمي‌شد! ابتداي اين فصل اما سرخ‌ها حداقل دو بازيكن درجه يك خريدند كه جايگاه‌شان در تيم ملي تثبيت شده است؛ عليرضا بيرانوند و وحيد اميري. اين دو نفر كه فصل گذشته با درخشش در لباس نفت به نوعي قهرماني را از پرسپوليس گرفتند، اين فصل در خدمت سرخپوشان هستند و فعلا هم براي تيم باشگاهي و هم تيم ملي مثمرثمر بوده‌اند.

عامل دوم به مراتب مهم‌تر است. پرسپوليس از ابتداي ليگ سيزدهم و به خصوص در دو فصل گذشته خردمندانه و تيزبينانه خريد كرده است. در حال حاضر سه بازيكن مهم اين تيم كساني هستند كه خيلي غيرمنتظره و با ارزان‌ترين قيمت ممكن به جمع سرخپوشان پيوسته‌اند. محمد انصاري، مهدي طارمي و احمد نوراللهي اين سه نفر هستند كه دو تاي اولي در حال حاضر در تيم ملي حاضر هستند. به علاوه خريد دوباره محسن مسلمان هم استراتژي مثبت ديگري بود كه در تلفيق با دانش برانكو، منجر به احياي اين بازيكن شد. شرايط مسلمان الان طوري است كه اگر به تيم ملي دعوت شود يا حتي فيكس بازي كند، كسي متعجب نخواهد شد. بازيكنان مهم ديگري مثل كمال كاميابي‌نيا و اميد عاليشاه هم كه هميشه نزديك به تيم ملي هستند كم و بيش همين شرايط را دارند. اين خريدها در دراز مدت هم به پرسپوليس كمك كرده و هم حيثيت سرخپوشان را در تيم ملي بهبود بخشيده است. در حال حاضر خريدهاي مشابه قرمزها ادامه دارد؛ به طوري كه آنها اخيرا كاپيتان‌هاي تيم‌هاي ملي نوجوانان و جوانان را با قراردادهاي طولاني‌مدت به استخدام در آورده‌اند.

در كنار همه اينها، امسال جلال حسيني و حسين ماهيني هم به پرسپوليس برگشتند كه اولي ملي‌پوش فكس اين سال‌ها و ستون تيم ملي به شمار مي‌رود و دومي هم بعد از شروع خوبش در ليگ شانزدهم اخيرا براي بازي با سوريه به تيم ملي دعوت شد و جاي وريا غفوري را گرفت. فرشاد احمدزاده هم ديگر بازيكني بود كه بعد از پايان دوران سربازي‌اش در تراكتورسازي به پرسپوليس برگشت و اگرچه فعلا در برنامه‌هاي تيم ملي جايي نداشته، اما يكي از اركان كليدي پرسپوليس در دو فصل اخير بوده است.