در اوایل دهه 80، پورحیدری و حجازی دو مربی استقلال بودند که هر یک تقریبا به صورت دوره ای جای هم را می گرفتند. استقلال با حجازی تا نایب قهرمانی آسیا پیش رفت و با پورحیدری هم توانست سوم آسیا شود. این دو بزرگان استقلال بودند. رابطه خوبی داشتند اما هیچ کدام شان اهل کار مشترک با هم نبودند. اگرچه ناصر دوره ای در دهه 60، بازیکن تیم منصور بود. با این وجود از زمانی که در سال 1375 و در یک تغییر به یادماندنی، حجازی با حضور پورحیدری و دور افتخار مشترک، جای او را در تیم گرفت، هیچ وقت این دو در کنار هم قرار نگرفتند.

همیشه اما نزدیکان وقت استقلال شایعه ای را از روزی تکرار می کنند که استقلال بعد از سکوموروخوف مربی می خواست. فتح الله زاده که تجربه موفق تیم ملی سوئد در آن سال ها و حضور همزمان دو سرمربی که یکی شان همین لاگربک، سرمربی فعلی ایسلند، روی نیمکت را دیده بود، به این دو پیشنهاد سرمربیگری همزمان را داده بود. پیشنهادی که البته از سوی هر دو نفر رد شده بود. می گویند، اصرار زیادی شد تا دو نفر را راضی کنند اما در نهایت و درست در لحظه توافق بر سر اینکه در زمان بردن تیم، کدام مربی به کنفرانس مطبوعاتی بروند، بین شان اختلاف ایجاد شده است. 

فتح الله زاده که با هر دوی این مربیان کار کرده اما این شایعه را یکبار برای همیشه تکذیب می کند و می گوید: «البته من هیشه دوست داشتم این دو بزرگوار را در کنار هم داشته باشم. مثلا یکی سرمربی باشد و دیگری مدیر فنی اما خب این اتفاق هیچ وقت نیفتاد. هم ناصرخان و هم منصورخان از بزرگان تاریخ استقلالند. یعنی در حقیقت بزرگترین های فنی تیم ولی خب داشتن شان کنار هم میسر نشد. ولی هیچ وقت جلسه ای که در آن بر سر اینکه چه کسی بعد بردها مصاحبه کند، نداشتیم.»