جريان پايداري براي اينكه از فرمول فراموشي استفاده كرده و به گونه اي رفتار كنند كه مردم اقدامات و اظهارات آنها را در چند سال گذشته فراموش كنند، در موضع‌سكوت خود را قرارداده اند تا به گونه‌اي گذشته فراموش شود.
جريان پايداري براي اينكه از فرمول فراموشي استفاده كرده و به گونه اي رفتار كنند كه مردم اقدامات و اظهارات آنها را در چند سال گذشته فراموش كنند، در موضع‌سكوت خود را قرارداده اند تا به گونه‌اي گذشته فراموش شود.
به گزارش روز نو، اندك اندك به انتخابات سال 96 نزديك مي‌شويم. انتخاباتي كه براي جريان حاكم يعني اعتداليون بهترين فرصت است تا براي بار سوم در چند سال اخير مخالفان و رقباي خود را زمين بزنند. بدون شك روحاني و يارانش كه طعم 8 سال دوري از قدرت‌اجرايي را چشيده بودند، نمي‌خواهند كه مجدد به اين وضعيت دچار بشوند.البته ناگفته نماند با برخي اقدامات اعضاي كابينه روحاني و نيز اطرافيان آن موفقيت شيخ ديپلمات را به هاله‌اي از ابهام برده است و ديگر نمي توان گفت كه با حضور رقيبي قوي در عرصه بدون شك روحاني رقابت را در دور اول و بدون هيچ وقفه‌اي به پايان خواهد رساند.
از سوي ديگر جريان‌هايي كه مدت‌هاست منتظر فرصت هستند تا روحاني و گفتمانش را زير سوال ببرند نيز مي‌توانند از اين موقعيت استفاده كرده تا خود را از مرگ سياسي نجات داده و به عرصه بازگردند. آنهايي كه بدون تعارف‌هاي معمول در فضاي سياست ايران، حال و روز خوشي ندارند و هر روز نيز اختلافات ميان آنها بيش از پيش به چشم مي‌آيد.
آنها تلاش مي‌كنند كه خود را تافته جدا بافته از روحاني و يارانش نشان دهند ولي عقلاي اين جريان بهتر از همه مي‌دانند كه امروزه عرصه قدرت در دستان جريان اعتدالگراي ايران يعني آيت‌الله هاشمي،ناطق‌نوري، علي‌لاريجاني، ولايتي و روحاني است؛ مرداني كه با وجود اختلافات بارزي كه گاهي اوقات در عرصه‌هاي خرد و موضعي دارند ولي در مسايل كلان و راهبردي با يكديگر همدل و همزبان هستند و نمي‌گذارند تا ريزگرده‌هاي آسمان سياست ايران فضاي رفاقت ورقابت را به طوفان دشمني و كينه‌توزي تبديل كند.
از سويي جماعتي كه در اين ميان سبب انشقاق جريان‌هاي اصيل انقلابي شده‌اند، افرادي هستند كه سابقه طولاني در عرصه سياست نداشته و عمره كمتر از يك دهه‌اي آنها به اندازه يك قرن به منافع كشور و نظام ضربه زده‌است.
تندروهاي جريان پايداري در اين چند وقتي كه وارد بازي سياست كشور شده‌اند، توانستنند به دليل بستر سازي كه توسط احمدي ن‍ژاد براي آنها شكل گرفت ميان لايه‌هاي مختلف حاكميت نفوذ كنند و به برخي اهداف اصلي خود برسند ولي در اين چند سال اخير، با مقاومتي كه مردم در برابر آنها داشتند، از دور قدرت كنار زده شدند و امروز به نظر مي‌رسد كه براي انتخابات رياست جمهوري 96 دندان تيز كرده‌اند ولي نظاره‌گر دوران هستند تا با تحليل اوضاع، مستقيم وارد رقابت شوند.
سكوتي خاص
نكته قابل تامل اين روزهاي جريان پايداري سكوتي است كه هم بدنه اين جبهه و هم سران آن اتخاذ كرده‌اند! اتفاقي كه بدون شك مربوط به انتخابات سال 96 است؛چرا كه اين جريان در ميان احزاب سياسي ايران اظهارنظرهای فراوانی داشتند و بر سر هر موضوع به اظهار نظر مي‌پرداختند ولي اين روزها در مورد مسائل كلان كشور هم كه برخي تفكرهاي سياسي همسو با پايداري‌ها آن را بر خلاف منافع خود معرفي مي‌كنند نيز روزه سكوت مي‌گيرند!
اين سكوت خاص را مي‌توان برگرفته از سه استراتژي خاص جريان پايداري براي انتخابات پيش رو دانست.
در وهله اول آنها براي اينكه از فرمول فراموشي استفاده كرده و به گونه اي رفتار كنند كه مردم اقدامات و اظهارات آنها را در چند سال گذشته فراموش كنند، در موضع‌سكوت خود را قرارداده اند تا به گونه‌اي گذشته خود را پاک کنند. ولي اين استراتژي از اساس شكست خورده است. چرا كه رسانه‌ها در اين برهه از زمان هر روز نمونه ای از اقدامات آنها را براي مردم بازگو مي‌كنند تا پايداري‌چي‌ها موفق نشوند.
فرضيه بعدي سكوت پايداري ها در اين برهه براي جلوگيري از دلخور كردن ساير اصولگرايان است. بدون شك بيشتر جريان اصولگراي ايران سياست‌هاي ياران مصباح يزدي را قبول ندارند و اين تضاد ديدگاه بارها عاملي براي درگيري هاي لفظي و جرياني ميان آنها شده‌است. با همين نظر پايداري ها تلاش مي‌كنند زبان در كام بگيرند تا در آينده كه به انتخابات منتهي مي‌شود، اين اندك يار خود را نيز از دست ندهند.
تلاش براي مخفي كردن راهبرد
سياست بعدي كه مي‌توان در مورد سكوت پايداري ها فرض كرد، به حفظ اطلاعات برمي‌گردد. به نظر مي‌رسد اتاق فكري در درون اين جريان دستور سكوت را صادر كرده است تا ناگاه استراتژي‌ها و سياست‌هاي اين جماعت را براي انتخابات و آينده سياسي آنها فاش نكنند. اين سكوت بر هر مبنايي كه باشد، بدون ارتباط با انتخابات سال 96 نيست و بايد منتظر ماند و ديد كه اين جريان در ادامه مسير چه راهبردي براي رسيدن به موفقيت در كارزار 96 در ذهن دارند.
*نامه نيوز
به گزارش روز نو، اندك اندك به انتخابات سال 96 نزديك مي‌شويم. انتخاباتي كه براي جريان حاكم يعني اعتداليون بهترين فرصت است تا براي بار سوم در چند سال اخير مخالفان و رقباي خود را زمين بزنند. بدون شك روحاني و يارانش كه طعم 8 سال دوري از قدرت‌اجرايي را چشيده بودند، نمي‌خواهند كه مجدد به اين وضعيت دچار بشوند.البته ناگفته نماند با برخي اقدامات اعضاي كابينه روحاني و نيز اطرافيان آن موفقيت شيخ ديپلمات را به هاله‌اي از ابهام برده است و ديگر نمي توان گفت كه با حضور رقيبي قوي در عرصه بدون شك روحاني رقابت را در دور اول و بدون هيچ وقفه‌اي به پايان خواهد رساند.
از سوي ديگر جريان‌هايي كه مدت‌هاست منتظر فرصت هستند تا روحاني و گفتمانش را زير سوال ببرند نيز مي‌توانند از اين موقعيت استفاده كرده تا خود را از مرگ سياسي نجات داده و به عرصه بازگردند. آنهايي كه بدون تعارف‌هاي معمول در فضاي سياست ايران، حال و روز خوشي ندارند و هر روز نيز اختلافات ميان آنها بيش از پيش به چشم مي‌آيد.
آنها تلاش مي‌كنند كه خود را تافته جدا بافته از روحاني و يارانش نشان دهند ولي عقلاي اين جريان بهتر از همه مي‌دانند كه امروزه عرصه قدرت در دستان جريان اعتدالگراي ايران يعني آيت‌الله هاشمي،ناطق‌نوري، علي‌لاريجاني، ولايتي و روحاني است؛ مرداني كه با وجود اختلافات بارزي كه گاهي اوقات در عرصه‌هاي خرد و موضعي دارند ولي در مسايل كلان و راهبردي با يكديگر همدل و همزبان هستند و نمي‌گذارند تا ريزگرده‌هاي آسمان سياست ايران فضاي رفاقت ورقابت را به طوفان دشمني و كينه‌توزي تبديل كند.
از سويي جماعتي كه در اين ميان سبب انشقاق جريان‌هاي اصيل انقلابي شده‌اند، افرادي هستند كه سابقه طولاني در عرصه سياست نداشته و عمره كمتر از يك دهه‌اي آنها به اندازه يك قرن به منافع كشور و نظام ضربه زده‌است.
تندروهاي جريان پايداري در اين چند وقتي كه وارد بازي سياست كشور شده‌اند، توانستنند به دليل بستر سازي كه توسط احمدي ن‍ژاد براي آنها شكل گرفت ميان لايه‌هاي مختلف حاكميت نفوذ كنند و به برخي اهداف اصلي خود برسند ولي در اين چند سال اخير، با مقاومتي كه مردم در برابر آنها داشتند، از دور قدرت كنار زده شدند و امروز به نظر مي‌رسد كه براي انتخابات رياست جمهوري 96 دندان تيز كرده‌اند ولي نظاره‌گر دوران هستند تا با تحليل اوضاع، مستقيم وارد رقابت شوند.
سكوتي خاص
نكته قابل تامل اين روزهاي جريان پايداري سكوتي است كه هم بدنه اين جبهه و هم سران آن اتخاذ كرده‌اند! اتفاقي كه بدون شك مربوط به انتخابات سال 96 است؛چرا كه اين جريان در ميان احزاب سياسي ايران اظهارنظرهای فراوانی داشتند و بر سر هر موضوع به اظهار نظر مي‌پرداختند ولي اين روزها در مورد مسائل كلان كشور هم كه برخي تفكرهاي سياسي همسو با پايداري‌ها آن را بر خلاف منافع خود معرفي مي‌كنند نيز روزه سكوت مي‌گيرند!
اين سكوت خاص را مي‌توان برگرفته از سه استراتژي خاص جريان پايداري براي انتخابات پيش رو دانست.
در وهله اول آنها براي اينكه از فرمول فراموشي استفاده كرده و به گونه اي رفتار كنند كه مردم اقدامات و اظهارات آنها را در چند سال گذشته فراموش كنند، در موضع‌سكوت خود را قرارداده اند تا به گونه‌اي گذشته خود را پاک کنند. ولي اين استراتژي از اساس شكست خورده است. چرا كه رسانه‌ها در اين برهه از زمان هر روز نمونه ای از اقدامات آنها را براي مردم بازگو مي‌كنند تا پايداري‌چي‌ها موفق نشوند.
فرضيه بعدي سكوت پايداري ها در اين برهه براي جلوگيري از دلخور كردن ساير اصولگرايان است. بدون شك بيشتر جريان اصولگراي ايران سياست‌هاي ياران مصباح يزدي را قبول ندارند و اين تضاد ديدگاه بارها عاملي براي درگيري هاي لفظي و جرياني ميان آنها شده‌است. با همين نظر پايداري ها تلاش مي‌كنند زبان در كام بگيرند تا در آينده كه به انتخابات منتهي مي‌شود، اين اندك يار خود را نيز از دست ندهند.
تلاش براي مخفي كردن راهبرد
سياست بعدي كه مي‌توان در مورد سكوت پايداري ها فرض كرد، به حفظ اطلاعات برمي‌گردد. به نظر مي‌رسد اتاق فكري در درون اين جريان دستور سكوت را صادر كرده است تا ناگاه استراتژي‌ها و سياست‌هاي اين جماعت را براي انتخابات و آينده سياسي آنها فاش نكنند. اين سكوت بر هر مبنايي كه باشد، بدون ارتباط با انتخابات سال 96 نيست و بايد منتظر ماند و ديد كه اين جريان در ادامه مسير چه راهبردي براي رسيدن به موفقيت در كارزار 96 در ذهن دارند.
*نامه نيوز
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
