از اول هم قرار نبود برانکو درباره رامین رضاییان تصمیم بگیرد. باشگاه فقط می‌خواست مطمئن شود که رضاییان وقتی برگشت، سرمربی او را می‌پذیرد. حالا این بازیکن به پرسپولیس برگشته و مدیران باشگاه با بازگرداندنش دو نشان زده‌اند. هم ناکامی‌شان در جدایی او را تلافی کردند و هم دوباره حمایت مالی هوادار متمول پرسپولیس را به دست آوردند. هواداری که رضایتنامه رامین رضاییان را از باشگاه ریزه‌اسپور خرید و وقتی متوجه مخالفت باشگاه با بازگشت این بازیکن شد، تهدید کرد که «یا رضاییان را برگردانید، یا دیگر روی کمک‌های من حساب نکنید.» سر آخر هم حرفش به کرسی نشست و تنها چند روز بعد از بازگشت رامین، عکس‌های این هوادار متمول- که بارها با مدیران پرسپولیس به مشکل خورده بود- با طاهری در جشن روز هوادار، دست به دست شد.

شهرزاد قصه‌گو هم اگر بود، داستان رامین رضاییان و پرسپولیس را همین‌‌گونه می‌نوشت. آنقدر کشدار که هزار و یک شب هم اگر بخوانیمش، نرسیم به نقطه پایان. و نرسیده‌ایم هنوز. رامین که رفت، گفتیم تمام شد؛ نشده بود. برگشت، تمام نشد و فصل تازه این داستان را هم قرار است رفتن دوباره‌ او رقم بزند. رفتنی که زیر سایه آن قرارداد سه ساله شاید دور از ذهن جلوه کند اما از همین امروز تا پایان مدتی که برای آن تعیین کرده‌اند، هر لحظه باید منتظرش باشیم. فقط «چگونه» رفتنش مهم است که رامین رضاییان از پس آن هم برمی‌آید. فقط کافی است دوباره پیشنهادی از آن سوی آب‌ها برسد؛ البته هر پیشنهادی غیر از پیشنهادهای ترکیه‌ای.

این همان بند عجیبی است که پرسپولیسی‌ها به خیال خودشان برای محکم‌کاری در قرارداد رضاییان گنجانده‌اند؛ غافل از اینکه غیر از ترکیه، هر راهی را به روی او گشوده‌اند. صحبت از قرارداد تازه‌ای است که باشگاه پرسپولیس با کلی سر و صدا گذاشت پیش‌روی مدافع یاغی‌اش. گفتند این قرارداد چنین است و چنان و با تکیه به آن می‌خواستند جدایی عجیب و غریب رامین رضاییان که پرسپولیس را قال گذاشته بود، تلافی کنند. این کار را اگر می‌گذاشتند به عهده برانکو، رضاییان را شاید دیگر هیچ‌وقت در پرسپولیس نمی‌دیدیم. از بخت بد آقای سرمربی اما هواداران این بازیکن را بخشیدند و مدیران باشگاه هم تصورشان بر این بود که با بازگرداندن رامین رضاییان، بازی را به سود خود تمام کرده و می‌توانند از تدبیر زیر سوال رفته‌شان دفاع کنند.

این در واقع اصلی‌ترین دلیل برای بازگرداندن مدافع ملی‌پوشی بود که رویای لژیونر شدنش را به بدترین شکل ممکن تعبیر کرد و وقتی ناکام ماند، برای پرسپولیس پیغام و پسغام فرستاد که می‌خواهد برگردد. پشیمانی رضاییان امتیازی شد برای باشگاه که تا توانست، برای بازگشتش شرط گذاشت؛ اگر چه از آن همه، حتی یک شرط هم به برگه قرارداد نرسید. رامین اما دوباره پیراهن پرسپولیس را پوشید و قراردادش هم آنقدرها که می‌گفتند، دست و پا گیر نیست. رضاییان این بار هم برای ترانسفر شدنش شرط گذاشت و این اختیار را به او دادند که هر وقت پیشنهاد خارجی قابل توجهی داشت، پرسپولیس را بگذارد و برود. بعد هم برای اینکه جدایی دوباره او را مانع شوند، بین پیشنهادهای خارجی‌ احتمالی دیوار کشیدند. اینگونه که با نام بردن از 10- 12 کشور از جمله اسپانیا، ایتالیا، آلمان، فرانسه، هلند، پرتغال، بلژیک، سوئد و چند کشور اروپایی دیگر در قرارداد رامین رضاییان نوشتند که او اگر از این کشورها پیشنهاد داشت می‌تواند برود و نکته مهم این‌که ترکیه در این لیست جایی ندارد.

پرسپولیسی‌ها اما آنقدر از حضور دوباره رضاییان در فوتبال ترکیه نگران‌اند که یادشان رفت در قراردادش بنویسند او در کدام رده از لیگ کشورهای نامبرده می‌تواند بازی کند. یعنی این بازیکن حتی اگر از لیگ محلات چند کشوری که باشگاه تعیین کرده پیشنهاد داشت، نیازی نیست برای رفتن از پرسپولیسی‌ها اجازه‌ بگیرد اما حق حضور در فوتبال ترکیه- هر رده‌‌ای- را ندارد. حالا سوال اینجاست که با این بند عجیب، پرسپولیس تا کی می‌تواند رامین رضاییان را در اختیار داشته باشد؟