مسعود کیمیایی، کارگردان منحصر‌به‌فردی است؛ چه با جهان فیلم‌های او میانه‌ای داشته یا نداشته باشیم و چه سینمای‌اش مورد علاقه ما باشد یا نباشد، همگی اذعان داریم که با کاراکتری ویژه و استایلی به‌خصوص روبه‌روییم. کافی است یک‌بار با او هم‌کلام شده باشید تا از نزدیک هم به این ویژگی‌ها پی ببرید.

یک مجله مربوط به مد که پس از هفده شماره که با نام «استایل» منتشر می‌شد، شماره هجدهمش را با نام «فشند» منتشر کرده، گفت‌وگویی با کیمیایی صورت داده است؛ عکسی جذاب از کیمیایی روی جلد مجله است، اما گفت‌وگو چنان که موضوعیت مجله ایجاب می‌کند، چندان چیز تازه‌ای از استایل کیمیایی استخراج نکرده است. بحث در رابطه با مد هم در میان نیست. حتی در جاهایی از گفت‌وگو، گفت‌وکننده با پرسش درباره تاثیرات سیاسی دهه‌های سی و چهل بر کیمیایی با اصراری عجیب بر این‌که ادبیات را مترادف با سیاست بداند، گفت‌وگو را به حاشیه برده است.

اما پایان این گفت‌وگو دو پرسش و پاسخ درباره پوشش کاراکترهای فیلم‌های کیمیایی و هم‌چنین پوشش خودش هم رد و بدل شده است. کیمیایی در واکنش به اینکه آدم‌های فیلم‌هاش با پوشش‌های متفاوت‌شان فرم و فضایی متفاوت برای سینما آفریده‌اند، گفته: «نوع رفتار هر آدمی، از طبقه اجتماعی‌اش حرف می‌زند. وقتی دستش را جرکت می‌دهد، می‌دانید از کدام طبقه است. وقتی حرکت می‌کند، با تمام جزئیاتی که باید داشته باشد، حرکت می‌کند و خود‌به‌خود لباسش در ذهن من طراحی می‌شود. زیاد به طراح لباس و طراح صحنه معتقد نیستم. هر شخصیتی همراه با جزئیات لباس و صحنه‌هایش خلق می‌شود. اغلب ما همه کارهای‌مان را خودمان انجام می‌ددادیم. اما تلاش می‌کنیم بازیگر این شخصیت را درک کند، بفهمد و مدل راه‌رفتن و حرف‌زدنش را تغییر دهد. گاه پیش آمده که این بازیگرها کلا استایل رفتاری و کلامی‌شان بعد از فیلمی که بازی کردند، عوض شده است».

کیمیایی هم‌چنین به این سوال جواب داده که چرا این‌قدر خوش‌تیپ است: «وقتی با زیباترین عشق خود در جهان قرار ملاقات دارید، سعی می‌کنید بهترین باشید. وقتی من با سینما قرار دارم، به بهترین شکل خودم را آراسته می‌کنم»